نرجس لاری روانشناس تربیتی در گفت‌وگو با خبرنگار زنان و جوانان خبرگزاری فارس، با اشاره به گسترش تک‌فرزندی در کشور اظهار کرد: در کشور ما پژوهش‌های تجربی دقیق و قابل اتکای طولی در حوزه آثار تربیتی جمعیت خانواده که در آن نقش خواهر و برادری تعریف شده باشد، کمتر انجام شده است، در حالی که در کشورهای غربی، پژوهش‌های محکمی وجود دارد که می‌توان بر نتایج آن تکیه کرد.
وی افزود: باید توجه داشت که خانواده بزرگی که ساختار سالمی نداشته و روابط موجود در آن بر پایه عاطفه نباشد، نمی‌تواند فرزندان سالمی به ارمغان بیاورد، بنابراین اگر صحبت از کارکرد خانواده بزرگتر می‌کنیم، ساختار سالم خانواده مدنظر ماست.
لاری ادامه داد: اثربخشترین و قدرتمندترین روابط عاطفی برای هر فرد در خانواده شکل می‌گیرد و هرچه این خانواده بزرگتر باشد، هر عضو خانواده سرمایه اجتماعی قوی‌تر و در نتیجه سلامت روان بیشتری خواهد داشت. وجود تعداد اعضای بیشتر در خانواده همچون خواهر و برادر با تفاوت سنی کم از نظر تربیتی کارکرد منحصر به فردی دارد و رشد روانی-اجتماعی عمیقی را در کودک ایجاد می‌کند.
این روانشناس تربیتی با بیان اینکه یکی از دلایلی که از اوان کودکی منجر به انزوای اجتماعی کودکان می‌شود، نداشتن خواهر و یا برادر است، گفت: کودکانی که ارتباط بیشتری را در محیط خانواده تجربه می‌کنند، محرک‌های شناختی قوی‌تر و لذا ذهن توسعه یافته‌تری دارند.
وی خاطرنشان کرد: اینکه خانواده‌ها به صرافت افتاده‌اند که فرزندان خود را برای اجتماعی شدن به مهدکودک بفرستند به این دلیل است که کمیت روابط عاطفی و شناختی در خانواده‌ها کاهش یافته و در کنار آن، فامیل‌ها نیز کم‌جمعیت هستند و به این ترتیب کودکان محیط امنی غیر از مهدکودک برای رشد اجتماعی ندارند.
لاری با تأکید بر اینکه موقعیت تصمیم‌گیری اخلاقی در خانواده‌ای که بیش از یک فرزند دارد برای کودک بیشتر فراهم می‌شود، عنوان کرد: روبه‌رو شدن با موقعیت‌های قضاوت و تصمیم‌گیری، رشد اخلاقی و اجتماعی کودک را تسهیل می‌کند. در دوره نوجوانی نیز که افراد در حال هویت‌یابی هستند اگر در خانواده آنها نقش خواهری و برادری تعریف شده باشد، الگوهای درون‌خانوادگی بیشتری را برای کسب هویت در دوره نوجوانی در اختیار دارند.
این روانشناس تربیتی با بیان اینکه شکاف نسلی از مسائلی است که در حوزه تربیت یک تهدید جدی حساب می‌شود، گفت: کودکانی که در خانواده‌های پرجمعیت زندگی می‌کنند، یک تعدیل‌کننده فاصله دارند و گاه مشاهده می‌شود احساس فهمیده شدن و درک شدن در این خانواده‌ها با توجه به ارتباط عمیقی که بین خواهران و برادران وجود دارد، بیشتر است.
وی تصریح کرد: تعداد روابط صمیمانه کمتری که در خانواده‌های تک‌فرزند وجود دارد، احتمالا منجر به کاهش مشارکت اجتماعی فرد در آینده می‌شود؛ زیرا مشارکت و ارتباط اجتماعی مبتنی بر اعتماد و ارتباط مثبت بیشتر با محیط است.
این روانشناس تربیتی با بیان اینکه رابطه مثبت بیشتر در یک خانواده سالم با جمعیت بیشتر، بزه و خشونت را کاهش می‌دهد،گفت: در صورتی که رابطه‌های مثبت در کانون خانواده وجود داشته باشد و این خانواده ساختار سالمی نیز دارا باشد، حتما به کاهش بزه و خشونت در کودکان منجر خواهد شد.
انتهای پیام/
