به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، قیاپا روستایی است با قدمت چندین هزار ساله در سه کیلومتری شهر خمین، روستایی که زمانی به سرسبزی و چشم‌نوازی معروف و شهره عام و خاص بود، امروز به مکانی برای تخلیه پسماندهای شهری خمین تبدیل شده و از طبیعت زیبا و سرسبز آن دیگر خبری نیست.
امروز در اراضی کشاورزی روستای قیاپا به جای گندم و جو، پلاستیک و زباله می‌روید، زباله‌هایی از جنس بی‌تدبیری و بی‌رحمی به محیط زیست که هیچ ارگان و نهادی پاسخگوی آن نیست.
دام‌های این روستا سهم‌شان از طبیعت کوری است و مرگ و فنا و زمین جایی برای نفس کشیدن ندارد.
اهالی روستا فریاد تظلم‌خواهی‌شان هرروز کوتاه و کوتاه‌تر شده و ناامیدتر از روز قبل مرگ روستایشان را به نظاره نشسته‌اند.
همین سال گذشته بود که 200 راس گوسفند بر اثر بلعیدن پلاستیک‌های رها شده در طبیعت روستا به دلیل بیماری تلف شدند و تعدادی هم بر اثر گزش انواع حشرات و پشه‌ها کور شدند.
در روستای قیاپا 60 خانوار سکونت دارند که پیشه‌شان دامداری و کشاورزی است، اما امروز به جای کشت گندم و جو، پلاستیک و پسماند از اراضی روستا برداشت می‌کنند و این کار چندین ساله‌شان شده است.
اهالی روستای شهیدپرور قیاپا در گفت‌وگو با خبرنگار فارس از بی‌رحمی‌ها می‌گویند، بی‌رحمی‌هایی که امروز زمین و طبیعت این روستا را به کشتن داده و نفسش را بند آورده است.
سطح روستا پوشیده از پلاستیک شده است
عباس عیسوندی یکی از اهالی روستا است که سال گذشته 16 راس از گوسفندهایش بر اثر آلودگی ناشی از بلعیدن پسماندهای رها شده در سطح روستا تلف شدند، وی با ابراز گله از بی‌توجهی مسئولان شهرداری خمین به نحوه بد بازیافت پسماندها می‌گوید: کارخانه پسماند شهرداری خمین که در فاصله 300 متری روستا قرار دارد با ریختن زباله‌های خود به اطراف روستا تمامی مناطق را آلوده کرده است.
وی افزود: متاسفانه سال‌ها است که شهرداری پسماندهای شهری را برای بازیافت به این محل انتقال داده و آنها را بدون هیچ گونه پوشش و حفاظی در اطراف کارخانه بدون مجوز خالی می‌کند، که این مسئله باعث رها شدن پلاستیک‌ها و پسماندها در سطح روستا شده به گونه‌ای که هم اکنون سطح روستا پوشیده از پلاستیک شده است.
این روستایی گفت: به دلیل پوشیده شدن سطح روستا از پسماند و پلاستیک اکثر دامها از این مواد تغذیه کرده و دچار بیماری می‌شوند به گونه‌ای که در سال گذشته 200 راس گوسفند از گوسفندان اهالی روستا بر اثر بلعیدن این مواد تلف شدند.
عیسوندی بیان داشت: بارها و بارها اعتراض خود را گوش مسئولان شهرداری و محیط زیست رسانده و از آنها خواهش کردیم به این وضعیت سر و سامان دهند، اما هیچ گوش شنوایی نیست.
وی گفت: نامه‌های متعددی به دامپزشکی، بهداشت، فرمانداری و بخشداری ارسال کردیم ولی هیچ یک جوابی به ما نداده‌اند و درخواست ما از مسئولین این است که به مشکلات روستا رسیدگی کنند.
محیط زیست در روستای قیاپا در حال مرگ و نیستی است
ذبیح‌الله ضرغامی یکی دیگر از اهالی روستای قیاپا نیز می‌گوید: سال‌ها است بوی نامطبوع کارخانه بازیافت پسماند در این روستا وضعیت بسیار بدی را برای ساکنین رقم زده است، هرچند تحمل این شرایط برای ساکنان روستا سخت است، اما سخت‌تر از آن رها شدن پلاستیک‌هایی در سطح مراتع روستا است که چرای دام را با چالش مواجه کرده و موجب شده دامها از این پسماندها تغذیه کرده و دچار بیماری شوند که این مسئله ضرر و زیان‌ها فراوانی را به همراه داشته باشد.
این دامدار روستای قیاپا اظهار می‌کند: محیط زیست در روستای قیاپا در حال مرگ و نیستی است، و هیچ دادرسی نیست که نه به داد مردم روستا، که به داد محیط زیست برسد.
وی بیان می‌کند: آیا این پسندیده است که شهرداری که ذاتا موظف به زیباسازی و حفظ پاکی است، با رها سازی پسماندها در اطراف کارخانه بازیافت مرگ محیط زیست را در قیاپا رقم بزند.
وی ادامه می‌دهد: مشکل روستا تنها رهاسازی پسماندها در مراتع نیست، بلکه دپوی کودهای مرغی از سراسر کشور توسط تعدادی دلال است که آنها هم به سهم خود موجب آلودگی مراتع روستا شده‌اند.
این روستایی می‌افزاید: کودهای مرغی مراتع کشاورزی و چاه‌های قنات را نیز آلوده کرده است و بوی بد آن تمام روستا را فرا گرفته است.
ضرغامی می‌گوید: بارها و بارها در اعتراض به این شرایط به مسئولان شهرداری و محیط زیست اعتراض کرده، نامه زده و درخواست رسیدگی کرده‌ایم، اما دریغ از کوچک‌ترین رسیدگی به درخواست اهالی روستا.
طبیعت سبز روستا به زمین مرده پوشیده از پلاستیک‌های سفید تبدیل شده است
یکی دیگر از اهالی روستا نیز می‌گوید: به دلیل وجود آلودگی زیاد تمامی گوسفندانم را فروختم چرا که هر بره‌ای که به دنیا می‌آمد به دلیل نبود علوفه و آلودگی حاکم بر مراتع تلف می‌شد و جز ضرر و زیاد چیز دیگری به همراه ندارد.
سعید شیخی می‌افزاید: تمام آلودگی‌ها و پسماندهای شهر خمین به روستای قیاپا ارسال می‌شود، پرنده‌ها و گوسفندان به دلیل خوردن آب آلوده ناشی از رها بودن کودهای مرغی و پسماندهی کارخانه پسماند دچار بیماری شده و یکی پس از دیگری تلف می‌شوند و من در سال گذشته 15 راس بره و 5 راس گوسفندم را به خاطر آلودگی در منطقه از دست دادم.
وی بیان می‌کند: امروز از طبیعت سرسبز قیاپا خبری نیست و طبیعت سبز گذشته به زمین مرده پوشیده از پلاستیک‌های سفید تبدیل شده است، محیط زیست در حال مردن است و مسئولان هیچ مرثیه‌ای برای آن ندارند.
نفوذ آلودگی کارخانه بازیافت به آبهای زیرزمینی
یکی دیگر از اهالی روستا نیز اظهار می‌کند: کارخانه بازیافت شهرداری هیچگونه مجوزی برای فعالیت ندارد و به صورت غیرقانونی کار می‌کند، کارخانه‌های بازیافت باید 40 کیلومتر دورتر از شهرها و روستاها باشند، اما روستای قیاپا که تنها 3 کیلومتر با شهر خمین فاصله دارد، امروز به محلی برای بازیافت پسماندها تبدیل شده است، از مسئولین خواستاریم که این کارخانه را به مناطق دورتر ببرند چرا که آلودگی آن به آبهای زیر زمینی نفوذ کرده و حیات محیط زیست را در قیاپا نابود کرده است.
جلیل شیخی اظهار می‌کند: مسئولان دامپزشکی تا به حال حتی یک بار برای بررسی وضعیت دام‌های این روستا سری به قیاپا نزده‌اند، در حالی که سالانه چندین راس گوسفند و بز بر اثر آلودگی دچار مرگ و کوری چشم می‌شوند، هیچ کدام از مسئولان حوزه آب برای بررسی وضعیت آب به این روستا نیامده‌اند تا ببیند نفوذ آلودگی آبهای زیرزمینی را با مخاطره مواجه کرده است.
گذشتن راحت مسئولان از مرگ محیط زیست در قایاپا
زهرا مرادی از دیگر اهالی روستا نیز می‌گوید: مسئولان محیط زیست به راحتی از کنار مرگ زمین و طبیعت در روستای قیاپا می‌گذرند و چیزی که برای آنها هیچ اهمیت ندارد، مرگ این روستا است که هرروز نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود.
این روستایی می‌گوید: چرا باید کارخانه بازیافت شهرداری در دسترس دام و انسان باشد، در فصل تابستان زندگی در روستا به دلیل بوی بد و نامطبوع غیر قابل تحمل است، اما چه کنند روستاییان که چاره‌ای ندارند.
مرادی خاطرنشان می‌کند: تمام سطح روستا از پلاستیک و پسماند پوشیده شده است، مراتع به طور کامل از بین رفته و امکان رشد ندارند، آلودگی‌های زیست محیطی حیات طبیعت روستا را به طور کامل نابود کرده است، اما دریغ از کوچک‌ترین رسیدگی مسئولان به این وضعیت اسفناک و اسف‌بار.
وی ادامه می‌دهد: در حال حاضر جایی برای چرای دامها باقی نمانده است، دامها در لابه لای پلاستیک‌ها دنبال ذره‌ای علوفه‌ای می‌گردند، اما دریغ و صد دریغ که علوفه‌ها جرات بیرون آمدن از دل خاک را ندارند.
این زن روستایی می‌افزاید: خودروهای حامل پسماندها بدون هیچ گونه پوششی پسماندهای شهری را به این نقطه منتقل می‌کنند، بدون حفاظ بودن خودروها موجب شده هنگام تردد خودروها پسماندها در سطح روستا پخش شده و به وسیله باد این طرف و آن طرف بروند به طوری که امروز تمام سطح روستا از پسماند پوشیده شده است.
وی اظهار می‌کند: اهالی روستا که شغل و منبع درامدشان دامداری و کشاورزی است به دلیل این وضعیت ناچار هستند تمام دام‌هایشان را به فروش برسانند، جایی برای چرای دام باقی نمانده و هیچ دادرسی نیست.
گزارش از ریحانه جلالی
انتهای پیام/
