به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، «مشق شب» نوستالوژی نامحبوب بسیاری از کودکان ایرانی است اما بسیاری از کارشناسان مسائل تعلیم و تربیت انجام آن را در راستای تکمیل فرآیند یاددهی و یادگیری در مدرسه ارزیابی می‌کنند.
براساس پژوهش‌های انجام شده، دانش‌آموزانی که در خانه تکالیف محدودی انجام می‌دهند نسبت به دانش‌آموزانی که این تکالیف را ندارند، پیشرفت بهتری داشته‌اند.
اما با وجود تأکید بر وجود «مشق شب» مسئله‌ای که آن را در ذهن بسیاری از دانشآموزان ایرانی نامحبوب کرده، بی‌قاعده بودن آن است. استفاده از مشق شب به عنوان تنبیه، زیاد، پرحجم و وقت‌گیر بودن مشق شب، ناهماهنگی بین آموخته‌ها و تمارین داده شده و یکنواخت بودن آن از مسائلی است که زمینه کراهت دانشآموزان را نسبت به تکالیف فراهم می‌کند.
والدین اما در مواجهه با مشق شب دو دسته‌اند؛ برخی موافق مشق زیادند و حتی آن را از معلم مطالبه می‌کنند زیرا آن را ابزاری برای کنترل کودک خود می‌دانند و برخی از زیاد بودن آن گله‌مند هستند و آن را عامل دلسردی کودک خود از درس و مدرسه می‌دانند.
پدر دو دانش‌آموز 7 و 9 ساله در گفت‌وگو با فارس با گله از زیاد بودن تکالیف درسی فرزندانش، گفت: گاهی تا پاسی از شب در کنار فرزندانم مشغول انجام تکلیف هستیم؛ تکالیفی که باید برای حل کردنشان در کنارشان حضور پیدا کنم.
تکالیف منزل گاه به دلیل زیاد بودن و گاه به دلیل اینکه از آن به عنوان ابزار تنبیه استفاده می‌شود، احساس ناخوشایندی به دانش‌آموز منتقل می‌کند، احساسی که ماهیت آن را به عنوان یک ابزار مفید و مکمل آموزشی بودن را خنثی کرده و ابزاری در جهت دلزدگی و دلسردی آموزشی می‌شود.
فارس در نظر دارد در سلسله مطالبی مسائل مختلف مرتبط با مشق شب را بررسی کند.
انتهای پیام/
