به گزارش خبرگزاری فارس، حادثه برخورد دو قطار مسافربری در حوزه راه آهن شمال شرق بسیار تلخ بود و دل افگار، اما تلخ‌تر از آن ضعف ساختاری موجود در استان سمنان در دو بخش راه و راه آهن و بهداشت و درمان است.
بنا به گزارشات اولیه، خطای انسانی مربوط به همکاران مستقر در ایستگاه راه آهن شمال شرق عامل اصلی این حادثه بوده است.
چه کسی است که نداند راه آهن شمال شرق مستقر در شاهرود دارای یکی از بزرگترین و پرتعدادترین ایستگاه در کشور است و مدیریت این همه ایستگاه در یک ناحیه اگر امری ناممکن نباشد، حداقل بسیار دشوار است.
چندین سال است که دلسوزان استان و کشور خواستار ایجاد یک ناحیه مستقل از گرمسار تا دامغان و با مدیریت 10 ایستگاه هستند تا ضمن رفع محرومیت بخش راه آهن در مرکز استان، امکان مدیریت و خدمت رسانی مناسب تر به میلیون‌ها زائر حضرت امام رضا (ع) نیز فراهم شود.
اقدامات اجرایی این کار هم صورت گرفته بود که با شانتاژ یکی از نمایندگان سابق شاهرود و انفعال مسئولان وقت استان ابتر ماند.
موضوع دوم که این حادثه را تلخ تر کرد، عدم وجود بیمارستان سوانح و سوختگی در استان سمنان است.
بی‌تردد اگر بیمارستان سوانح و سوختگی سمنان با حرکت حلزون وار و لاک پشتی خود پیش نمی‌رفت و اکنون مورد بهره‌برداری قرار گرفته بود، قطعا از تعداد آسیب دیدگان این حادثه تلخ کاسته می‌شد.
اکنون اگر وجدان بیداری باشد، تنها عامل انسانی را مقصر این حادثه نخواهد دید؛ کاش آن نماینده محترمی که مانع ایجاد ناحیه مستقل در این بخش راه آهن شد و با ابتر گذاشتن مصوبه ایجاد ناحیه مستقل راه آهن سمنان را ملغی کرد، می‌توانست اندکی از آلام مجروحان و کشته شدگان این حادثه و خانواده‌های آنان را درک کند و از آنان حلالیت می‌طلبید.
کاش مسئولین هم دلیلی برای تعلل ساخت بیمارستان سوانح و سوختگی سمنان داشتند تا لااقل در محکمه وجدان خویش پاسخگوی ضجه های مسافرینی بودند که در آتش این حادثه سوختند.
باور کنید اگر بیمارستان سوانح و سوختگی سمنان عملیاتی بود، بسیاری از درگذشتگان این حادثه تلخ جان شیرین خود را از دست نمی دادند.
__________________
نوشتار از: مجید غایبی
__________________
انتهای پیام/2779/و
