به گزارش خبرنگار اقتصاد بین‌الملل خبرگزای فارس، به نقل اویل‌پرایس؛ در خاورمیانه یک محور استراتژیک جدید بین روسیه، ترکیه و ایران در حال شکل‌گیری است که می‌تواند نقش مهمی را در منطقه ایفا کرده و توازن قدرت را تغییر دهد.
ترکیه به دلیل حمله به جنگنده روسیه بر فراز سوریه از مسکو عذرخواهی کرده است، از سوی دیگر، ایران و روسیه نیز کودتای نافرجام در این کشور را محکوم کردند. سه کشور همچنین در حال مذاکره برای اقدام مشترک در سوریه هستند. این مسئله اتحاد دو قدرت نفتی و کشوری است که یک هاب انرژی منطقه‌ای است.
عذرخواهی ترکیه از مسکو در کنار کودتای نافرجام در این کشور که از سوی ارتش ترکیه انجام شد، به نوعی گردش ترکیه از آمریکا به سمت روسیه است، چرا که ترکیه به نوعی آمریکا را مسئول این کودتا می‌داند.
برخی کارشناسان ترک معتقدند گرم شدن روابط ترکیه با روسیه و ایران می‌تواند به سرد شدن روابط این کشور با اروپا و آمریکا منجر شود. سردی روابط بین ترکیه و اروپا چیز تازه‌ای نیست و بارها شاهد واکنش منفی ترکیه به برخی اقدامات اتحادیه اروپا بوده‌ایم. ترکیه همچنین نقش مهمی به عنوان دروازه ورود مهاجران به اروپا دارد.
ترکیه هم‌اکنون اولین قدم را برای نزدیک شدن به روسیه و ایران برداشته است و این قدم فاصله گرفتن از متحدین فعلی این کشور است.
دولت ترکیه بسیاری از مقامات این کشور که طرفدار ناتو بوده‌اند را از کار برکنار کرده است که همین مسئله یک نشانه واضح از تمایل ترکیه برای فاصله گرفتن از متحدان فعلی این کشور است.
قدم بعدی، مذاکراتی است که بین ترکیه و ایران و روسیه در حال انجام است.
پس از عذرخوهی ترکیه از مسکو، دو کشور مذاکرات خود را درباره خط لوله انتقال گاز ترکیش استریم آغاز کردند که ظرفیت حمل 63 میلیارد مترمکعب گاز را در سال دارد. در صورت شکل‌گیری این همکاری، اروپا راهی جز ادامه وابستگی در حوزه انرژی به کشورهایی که تمایلی به دریافت انرژی از آنها را ندارد، نخواهد داشت.
روسیه نفت و گاز دارد و ترکیه نیز خط لوله و تنگه بسفر را دراختیار دارد که حدود 3 درصد از کل نفت جهان از این تنگه عبور می‌کند.
در صورتی که ایران نیز به این معادله اضافه شود، به عنوان کشوری که ذخایر نفت و گاز فراوانی را دراختیار دارد، شرایط انرژی در منطقه و جهان بیش از آنچه گفته شد متحول می‌شود.
هم‌اکنون این اتحاد شکل قوی به خود نگرفته است، اما در صورتی که روابط ترکیه، ایران و روسیه در حوزه انرژی و روابط بین‌الملل شکل قوی‌تری به خود بگیرد، می‌تواند مشکل جدی را برای تحلیلگران غرب و کشورهای غربی ایجاد کند.
انتهای پیام/
