شیرینی توفیقات علمی و تلخی کینه‌توزی‌های سیاسی؛ روایت اساتید جوان دانشگاه علم و صنعت از برخورد مدیران

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، منان رئیسی عضو هیات علمی دانشگاه علم و صنعت استعفا داد.

سال گذشته در پی طرح اعتراض برخی اساتید جوان دانشگاه علم و صنعت ایران در رسانه‌ها مبنی بر فشار و اقدام به اخراج آنان به دلایل سیاسی، ریاست این دانشگاه در مصاحبه‌ای این اعتراضات را کذب و تهمت بزرگ خواند آنگونه که حتی در پاسخ به خبرنگاران گفت: «اگر این مسئله درست باشد، من دیگر نباید به عنوان رئیس دانشگاه در اینجا حضور داشته باشم».

اساتید جوان اما روایت دیگری داشتند، روایتی که از شیرینی توفیقات علمی و پژوهشی آنان و تلخی کینه توزی‌های سیاسی حکایت می‌کرد. به دنبال آن بود که یکی از اساتید، چنان از رفتارهایی که خود آن را مزوّرانه­ می‌خواند، آزرده خاطر شد که با انتشار گلایه نامه­‌ای استعفای خود از دانشکده را اعلام و یاد خود را در خاطر دانشجویانش زنده نگاه داشت.

البته او بلافاصله در دانشگاهی دیگر پذیرفته و به سمت مدیر گروه ارتقا یافت اما این سوال بی پاسخ مانده است که«آیا با این وجود هنوز دکتر برخورداری باید به عنوان رئیس دانشگاه حضور داشته باشد؟ »

متن استعفای منان رئیسی به شرح ذیل است: اکنون که پس از دو سال همکاری و حضور در جمع شما بزرگواران، از رفتارهای غیر اخلاقی معدودی از همکاران که گروه معماری را ملک پدری خویش می‌پندارند به ستوه آمده‌ام، ضمن تشکر صمیمانه از عموم همکاران محترمی که طی این مدت جویای وضعیت حقیر بودند و دلسوزانه با بنده ابراز همراهی می‌کردند و سعی در حل مشکلات حقیر داشتند، تصمیم خود را برای ترک این دانشکده از ابتدای ترم آتی به استحضار می‌رسانم.

رئیسی در متن استعفای خود آورده است: طی این مدت از برخی همکاران گروه معماری، رفتارهایی را مشاهده کردم که به هیچ وجه در شأن یک معلم دانشگاه نبود. بنده بارها طی دو سال اخیر از ریاست سابق دانشکده خواهش کردم که حداقل یک بار این فرصت را به اینجانب دهند که با حضور در جلسه گروه معماری، به دفاع از خود در قبال اتهامات وارده از طرف مدیر گروه و دوستان معدودشان بپردازم اما نمی‌دانم که چرا ایشان و مدیریت گروه معماری، حتی یک بار نیز این فرصت را در اختیار بنده و اعضای گروه معماری قرار ندادند تا با شنیدن دفاعیات بنده، به جمع بندی عادلانه‌تری در این زمینه برسند و عجیب آنکه طی دو سال اخیر، شعارهایی همچون قانون‌گرایی و شفافیت، از شعارهای محوری این بزرگواران بود. آیا این نوع برخورد و عدم اجازه به بنده برای بیان دفاعیاتم مصداق قانون‌گرایی و شفافیت بوده است؟!

در این استعفانامه آمده است: اکنون این سوال، مدت‌هاست که ذهن حقیر را درگیر کرده است که مگر جرم بنده چه بوده که این بزرگواران طی دو سال اخیر، این طور هم و غم خود را بر حذف حقیر گذاشته بودند؟!

رئیسی ادامه داده است: آیا این نوع برخورد با بنده، در شأن محیط علمی و در شأن کسانی که خود را معلم نسل جوان می‌دانند است؟! آیا این نوع رفتار، منطبق با آموزه‌های اخلاقی و اسلامی ما است؟! آیا این نوع اجحافات، شائبه رفتارهای سیاسی و جناحی را به ذهن متبادر نمی‌سازد و آیا این رفتارها و دو قطبی کردنِ گروه، به صلاح گروه و در راستای پیشرفت دانشکده است؟!

وی خطاب به همکاران خود عنوان کرده است: همکاران گرامی همان طور که مستحضرید صلاحیت یک عضو هیأت علمی، تابع سه مؤلفه اساسی است؛ شرایط پژوهشی، آموزشی و اعتقادی (عمومی) که به لطف خدا اینجانب در هر سه مؤلفه مذکور شرایط مطلوبی داشته‌ام و ارزش‌یابی‌های آموزشی و امتیازات پژوهشی حقیر گواه این مطلب است.

رئیسی در متن استعفای خود آورده است: لیکن متأسفانه مدیریت گروه معماری و دوستان معدودشان با نادیده گرفتن کارنامه اینجانب و برخلاف شعارهای خود مبنی بر شایسته سالاری، ضمن رفتاری بچه گانه و کینه توزانه و غیر قانونی، بنده را طی یک سال اخیر از ارائه هر نوع درس در گروه محروم کردند و به جای آن، از اساتید مدعوی دعوت کردند که هم به لحاظ ارزیابی آموزشی و هم به لحاظ سوابق پژوهشی، به مراتب ضعیف‌تر از اینجانب بودند.

در متن استعفای رئیسی آمده است: اما این محرومیت بنده بیش از آنکه حاصل خرد جمعیِ گروه باشد، حاصل خودرأیی و توهمِ خود گروه پنداریِ ایشان است زیرا این همکاران که تعداد آنها به زحمت به تعداد انگشتان یک دست می‌رسد، در بسیاری از تصمیمات مهم با اقتدارگرایی و رفتار غیر قانونی، نظر خود را معادل با نظر کل گروه معماری می‌پندارند که موضوع اینجانب از مصادیق بارز این مدّعا است.

وی عنوان کرده است: بنده با صحبت‌های حضوری که با اغلب همکاران محترم گروه داشته‌ام به این اطمینان رسیدم که اغلب همکاران محترم، طی ماه‌های اخیر در خصوص ادامه فعالیت بنده در گروه معماری و ارائه درس توسط اینجانب، نظری مغایر با نظر مدیر گروه و دوستان معدود ایشان داشتند اما متأسفانه  به دلیل جو ارعابِ حاصل از رفتار مدیر گروه و یکی دو نفر دیگر از دوستان ایشان (که بر همکاران دانشکده پوشیده نیست)، سایر همکاران محترم و به ویژه اساتید جوان‌تر گروه، امکان اظهارنظر صریح و آزادانه در این خصوص را نداشتند. اقتدارگرایی، قانون شکنی و ایجاد جو ارعاب توسط این افراد تا آنجا پیش رفت که حتی قصد داشتند بنده را از حق بدیهی خود برای رأی دادن در انتخاب مدیر گروه نیز محروم نمایند. اما به رغم تمام این بداخلاقی‌ها و اجحافات آشکار، بنده طی دو سال اخیر در مقابل فشارهای غیر اخلاقی این همکاران مقاومت کردم تا مبادا استعفای بنده در زمان ریاست ایشان، سبب تداوم سیاست‌های ناپسند آنها برای نفرات پس از بنده شود.

رئیسی اضافه کرد: لیکن اکنون که این گروهِ محدود به دلیل رفتارهای سوء خود، با رأی معنادار همکاران از اداره دانشکده کنار گذاشته شده‌اند و حال که به رغم تلاش فراوان، موفق به حذف بنده از گروه نشدند، بنده به خواست خود اعلام می‌کنم که در صورت موافقت هیأت اجرایی جذب دانشگاه، از ابتدای ترم آتی، عطای علم و صنعت را به لقای آن خواهم بخشید تا گروه بماند برای همان کسانی که خود را مالک الرقابِ آن می‌انگارند؛ اما قضاوت بین خود و این افراد را به خدای خبیر و دانا می سپارم و در این ماه مبارک از ظلم آنها به او شکایت می‌برم.

وی عنوان کرد: خوب است که این بزرگواران نیز با توجه به سن و سال خود، قدری به فکر آخرت خویش باشند و با خدای خود خلوت کنند و بنگرند که در پیشگاه وجدان خود پاسخ قانع کننده‌ای برای این رفتارهای خود دارند یا خیر.

رئیسی اظهار داشت: امیدوارم که رفتارهای غیر اخلاقی که این گروه معدود با اینجانب داشتند از حافظه تاریخیِ دانشکده پاک نشود تا انشاالله دیگر این دانشکده در معرض رفتارهای سیاسی و قطبی این افراد قرار نگیرد.

انتهای پیام/