مبارک است به اهل صیام، عید قیام ...

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، در بین شاعران استان قم استاد غلامرضا سازگار متخلص به میثم، توجهی ویژه به مناسبت فرخنده عید سعید فطر دارد که در ادامه تعدادی از اشعار او را با هم مرور می‌کنیم.

وی در فرازهای ابتدایی یکی از اشعار خود، به فضائل و برکات متعدد ماه مبارک رمضان اشاره کرده و در بخشی از آن می‌سراید:

سحر بود و مناجات و دعایش
دعاهای لطیف و دلربایش

خوش آن، کو داشت خلوت با خداوند
دریغ از لحظه‌های با صفایش

کجا رفتند شب‌های منیرش
چه شد بوحمزه و جوشن کبیرش.

استاد سازگار در ادامه همین شعر، فرا رسیدن عید سعید فطر را گرامی می‌دارد و عید واقعی را، ظهور حضرت حجت(عج) می‌داند:

الا ای دوستان عید صیام است
چه بنشستید این عید قیام است

طلوع صبحدم را این روایت
هلال ماه نو را این پیام است
 

خوشا حال تمام روزه داران
که حسرت شد نصیب روزه‌خواران

ره صدق و صفا پویید امشب
جمال یار را جویید امشب

وضو گیرید با عطر بهشتی
به مهدی تهنیت گویید امشب

خوش آن عیدی که با دلدار باشیم
همه با هم کنار یار باشیم

اگر چه عید فیض و عید نور است
اگر چه عید شوق و عید شور است

اگر چه عید مجد است و سعادت
تمام عیدها روز ظهور است

بدون یار، گل خار است خار است
گل نرگس اگر آید بهار است

الا ای شمع بزم آشنایی
ندارد بی تو چشمم روشنایی

دلم خون شد دلم خون از جدایی
گلم، باغم، بهارم کی می‌آیی؟

الهی عیدِ بی تو باز گردد
بیا تا عید ما آغاز گردد    

همین است و همین است و همین است
که دیدار تو عید مسلمین است

عزیز دل به آمین تو سوگند
دعای "میثم" دلخسته این است

که فردا جزو یاران تو باشد
دلش باغ و بهاران تو باشد.

او در شعر دیگری، باز هم با اشاره به فرارسیدن عید صیام، یادی هم از ایام خوش ماه رمضان دارد و چنین می‌گوید:  

گذشت، ماه صیام و رسید، عید صیام
به هر دو باد، درود و به هر دو باد، سلام

هزار شکر که عید صیام کرد، طلوع
هزار حیف که ماه صیام گشت، تمام

چه دیر ماه خدا آمد و چه زود گذشت
چو آفتاب که یک لحظه می‌پرد از بام

مه نیاز و نماز و دعا و استغفار
مهی که بوی خدا می‌‌رسید از آن به مشام

مه مبارک جوشن‌کبیر، رفت ز دست
مه دعای سحر، ماه سجده، ماه قیام

به افتتاح و ابوحمزه، دعای مجیر
گرفته بود دل دوستان حق، آرام

سلام باد به شبهای قدر و اعمالش
که با خدا همه شب انس داشتیم مدام

سلام باد بر آن لحظه‌‌های شیرینی
که می‌‌شد از همه سو عفو کبریا اعلام

گناهکار! ز عفو خدا مشو نومید
که ناامیدی از رحمت خداست حرام

به عید فطر بگیر از خدای خود عیدی
که میهمان خدا را، خدا کند اکرام.

استاد سازگار در ادامه همین شعر به امام علی(ع) و امام حسن(ع) به عنوان دو شخصیت مورد نظر در ماه مبارک رمضان اشاره می‌کند و چنین می‌سراید:

مه مبارک ما بیشتر مبارک شد
ز مقدم حسن، آن نور چشم خیرالانام

امام دوم، فرزند اول زهرا
که بود شانه پیغمبر خداش، مقام

به روزه‌ خوار بگو خون دل خورد دائم
به روزه ‌دار گواراست عید ماه صیام

خوشا کسی که به مهر علی و اولادش
گرفت روزه و گسترد سفره اطعام

علی، ولی خدا، نفس مصطفی، حیدر
که حبّ او همه دین است و مهر او اسلام

خجسته نام خوشش حسن مطلع قرآن
حدیث مدحش در لوح گشته حسن ختام

وضو بگیر و بخوان داستان ردّ الشمس
که آفتاب، به دست علی سپرده زمام

بگو به خصم علی روزه و نماز، تو را
شرار آتش خشم خدا شود در کام

به روز حشر که داغ عطش به هر جگر است
خوشا کسی که ز دست علی بگیرد جام

مرام میثم تمار، خوش بود «میثم»
که در ثنای علی یافت عمر او اتمام.

و اینک بخشی از شعر دیگر این شاعر پیشکسوت آئینی را از نظر می‌گذرانیم: 

ماه خداوند، علیک‌السلام 
رفتی و باز آمده عید صیام

عید خدا عید دعا عید نور 
چشم بد از صبح دل‌آراش، دور

عید قبولی صیام همه 
سجده و تکبیر و قیام همه

عید وصال است وصال خدا 
محو شدن محو جمال خدا

خنده شادی به لب روزه‌ دار 
آتش حسرت به دل روزه‌ خوار

آنکه در این مه زده خود را به خواب 
وای بر او در صف یوم‌الحساب

طایفه ‌ای را همه با جام نور 
داده خداوند شراباً طهور

وصل خدا شامل حال همه 
قرب خداوند حلال همه.

و در پایان بخشی از شعر دیگر استاد سازگار را بازخوانی می‌کنیم؛ شعری که بی شباهت به شعر دوم اشاره شده در این نوشتار نیست و در آن، با اشاره به روایت قدسی «الصّوم لی و اَنا اُجزی به؛ روزه برای من است و من خود پاداش آن هستم»، چنین آمده است:

هزار حیف! دریغا! چه زود پایان یافت
مهی که دست الهی به ما خوراند طعام

سلام باد به ماهی که بود ماه درود
درود باد به ماهی که بود ماه سلام

سلام باد به ماهی که بود لیله ی قدر
سلام باد به ماهی که بود ماه تمام

سلام باد به ماهی که از نسیم خوشش
رسید بوی خداوند، دم‌ به ‌دم به مشام

به وسعت همه عالم برای مهمانان
گشوده بود خداوند، سفره ی اطعام

ثواب روزه خودش بود؛ بهتر از این چیست؟
ز هر کرامت و لطف و عنایت و اکرام

اگر چه ماه خدا بود این مه پر فیض
بدان جلالت و قدر از علی گرفت طعام

سلام باد به ماهی که هر شبش دل ما
به "افتتاح" و "ابوحمزه" می‌گرفت آرام

مهی که بود لیالیش بهترین شبها
مهی که بود در ایام، بهترین ایام

مهی که هر شب و هر روز در بهشت وصال
خدای، ریخت شراب طهورتان در جام.

استاد سازگار اما در ابتدای شعر اشاره شده، فرازهایی هم به عید والامقام صیام و قیام اشاره می‌فرماید که با بیان آن ابیات، این نوشتار را به پایان می‌آوریم:

گذشت ماه صیام و رسید عید صیام
کنید یکسره بهر نماز عید، قیام

اگرچه رفت مه روزه و مه تسبیح
مبارک است به اهل صیام، عید قیام

شراب کوثر و باغ بهشت و جلوه ی یار
به روزه ‌دار، حلال و به روزه‌ خوار، حرام

برات عفو بگیرید از خدای کریم
که گشته عفو عمومی به دوستان اعلام.

انتهای پیام/2258/ط40