به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، با فرارسیدن مناسبت‌های مذهبی، وقایع و حوادثی که ریشه در دین مبین اسلام دارند سؤالات فراوانی به ذهن عموم شیعیان و دوستداران ساحت مقدس اهل بیت علیهم‌السلام خطور می‌کند.
آیت‌الله محمدعلی جاودان از اساتید اخلاق به برخی از این پرسش‌ها پاسخ داده است:
* چرا حضرت علی‌اکبر (ع) در صورتی که از نبود آب مطلع بود، بین مبارزه‌اش بازگشت و به پدر اظهار تشنگی نمود؟
این مطلب در کتاب «لهوف» تألیف سیدبن‌طاووس (ره) نقل شده است. برخی گفته‌اند که مقصود ایشان از تشنگی، تشنگی معنوی بوده و لذا امام حسین(ع) طبق نقلی از کتاب بحارالأنوار فرمود: «هاتَ لسانک فمصّه» از ایشان خواست زبان در دهان پدر بگذارد و این کار که یک عمل رمزی است نشان می‌دهد که در این آخرین ساعات و لحظات یک عنایت خاص معنوی در مورد ایشان اتفاق افتاده است و در نقل مشهورتر امام (ع) به ایشان فرمود: امیدوارم روز را به شب نرسانی مگر اینکه از دست جدت سیراب شوی به گونه‌ای که پس از آن هیچ‌گاه تشنه نشوی؛ «فَإِنّی أَرْجُو أَنَّکَ لا تُمْسی حَتّى یَسْقِیَکَ جَدُّکَ بِکَأْسِهِ الاَْوْفى شَرْبَةً لا تَظْمَأُ بَعْدَها أَبَداً».
* آیا واقعاً قبر مطهر حضرت علی اکبر (ع) در ضریح مبارک امام حسین (ع) است؟ قبر مطهر بقیه اصحاب امام (ع) در کجا واقع شده است؟ سنگ قرمز رنگ کنار ضریح سیدالشهدا (ع) چیست؟
طبق فرموده امام صادق (ع) قبر حضرت علی‌اکبر (ع) در پایین پای پدر بزرگوارش قرار دارد و این‌گونه نقل شده است که امام سجاد (ع) به قبیله «بنی‌اسد» امر فرمودند که دو گودال حفر کنند و در یکی، بنی‌هاشم و در دیگری اصحاب را دفن کنند؛ بنابراین حضرت علی‌اکبر به امام حسین (ع) نسبت به بقیه شهدا نزدیک‌تر هستند؛ پس وقتی ما در قسمت پایین‌قبر مطهر را می‌رویم، در واقع روی قبر شهدا راه می‌رویم، لذا برخی از بزرگان هیچ‌گاه از این قسمت عبور نمی‌‌کردند.
سنگ قرمزی که در بخش بالای سر مطهر امام (ع) است، نشانه قبر و بدن مبارک آن حضرت است که نماز خواندن جلوتر از آن صحیح نیست.
* چرا بدن حبیب‌بن مظاهر و حرّبن یزید ریاحی در محلی جداگانه دفن شده است؟
همچنین لطفاً درباره محل کفّ‌العباس (ع) توضیحی بفرمایید.
اگر طبق نقل‌های معتبر، همه شهدای کربلا به دستور حضرت زین‌العابدین (ع) دفن شده‌اند، پس بدن مبارک حضرت حبیب (ع) هم طبق دستور امام معصوم دفن شده است؛ همچنین خانواده حضرت حرّ (ع) بدنش را از عمربن سعد درخواست کرده و به محل قبیله خودش انتقال دادند.
مقام کفّ العباس (ع) محلی است که گفته می‌شود دست‌های مبارک ایشان در آنجا قطع شده و به زمین افتاده است. البته آن‌گونه که مورخان تاریخ کربلا گفته‌اند این دو مقام نیز قطعیت ندارد و احتمالاً مقاماتی نمادین هستند. همچنین مقام «کفّ أیسر» را به خوابی منسوب می‌کنند که سازنده آن مشاهده کرده و براساس آن مقام را ساخته است.
* آیا واقعاً محمدبن حنفیّه در زمان امامت امام سجاد (ع) ادعای امامت نموده است؟
نقل‌های تاریخی گزارش می‌دهند که میان محمد بن حنفیه و حضرت زین‌العابدین (ع) محاجّه‌ای بر سر امامت پس از امام حسین (ع) رخ داده است. حضرت امام سجاد (ع) به او فرمودند: بیا به نزد حجرالأسود برویم، و از آن درخواست حکمیت کنیم و واقعیت را از آن سؤال نماییم. هر دو به کنار حجرالأسود رفتند و امام (ع) به محمد فرمود: شما شروع کنید. به خداوند متعال تضرع و دعا نمایید و از او بخواهید که حجرالأسود برای شما و به نفع شما سخن بگوید.
محمدبن حنفیّه دست به دعا برداشت و از خدای متعال خواست؛ اما هیچ اتفاقی نیفتاد.امام (ع) به عمو فرمودند: عمو اگر تو امام و وصی بودی حجرالأسود برای تو به سخن می‌آمد. سپس امام (ع) دعا فرمود و روبه حجرالأسود کرده و فرمود: من از تو می‌خواهم به حق آنکه میثاق انبیا و اوصیا و میثاق همه مردمان را در تو قرار داد، به ما خبر دهی که چه کسی بعد از امام حسین بن علی (ع) امام و وصی است؟
سنگ حرکت کرد، تا حدی که نزدیک بود از جای خویش بیرون بیاید و خدای متعال آن را به سخن درآورد. و به زبان عربی گفت: امامت پس از حسین بن علی (ع)، به علی‌بن حسین (ع) موکول است. از طرفی برخی نیز ادعای امامت را از محمد حنفیّه نقل ننموده‌اند، بلکه گفته‌اند دیگران به امامت او اعتقاد داشته‌اند، لذا او به همراه امام سجاد (ع) نزد حجرالأسود رفت و همراه با سنگ به امامت حضرت سجاد شهادت داد تا دیگر شبهه‌ای برای کسی باقی نماند.
انتهای پیام/
