بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.
***
«پدرخواندگی» مرهم زخم این سینما نیست
احمدرضا درویش، از چهره‌های بنام سینما و کارگردانی در کشورمان اخیراً در نشست سینما نوستالژی فرهنگسرای اندیشه طی سخنانی گفته است: یک گوهر گمشده در سینمای ایران داریم که باید پیدایش کنیم و ببینیم این گوهر چرا گم شده است. فیلمسازی پدر لازم دارد. سینمای ایران پدر ندارد و مشکل این همه وارونگی و خواب آشفته سینمای ایران، این است که کسی نیست که مشکلات را مطرح کند، نوازشی کند، زخم‌ها را التیام دهد و مدارا توصیه کند و این روحیه پدرانه در سینما وجود ندارد.
*منظور دقیق درویش از «این‌همه وارونگی و خواب آشفته سینمای ایران»! مشخص نیست اما اجمالاً در اشاره به سخن وی مبنی بر اینکه سینمای ایران پدر ندارد، می‌توان این سؤال را مطرح کرد که مگر در کشورهای مطرح صاحب سینما کسی نقش پدری را برای صنعت سینما ایفا می‌کند؟!
آیا در هالیوود هم کسی بر سریر پدری سینما نشسته و بصورتی روزمره آلام را رفع می‌کند و به درد دل‌ها گوش می‌دهد که محصولات این نهاد آمریکایی _ صهیونیستی به یک ابزار پیشبرد مقاصد آمریکا تبدیل شده است؟!
از باب تعریض باید اشاره کرد که مشکل سینمای ایران نه بی‌پدری که عصیان مفاهیم است.
بی‌تفاوتی به واقعیت‌های مرز و بوم ایران و تفسیر به رأی برخی فیلمسازان درباره حقایق عرصه دین و انقلاب و جامعه و نظام جمهوری اسلامی است که موجب بروز مناقشه شده است.
مشکل برخی فیلم‌های ایرانی کشانده شدن جلوه‌های جنسی به ساحت سینمای بومی ایران، تفسیرهای عجیب و غریب از رخدادهای تاریخ تشیع، نگاه تقلیل‌گرا به دفاع مقدس، فمینیسم، تلاش مهوّع برای عقب‌مانده نشان دادن ایران و ایرانی و حرکت در مسیر مدعی منورالفکری است نه بی‌پدری!
دردها در این زمینه یقیناً فراوان است اما چاره‌ی کار را باید در درون سینما جست نه در جستجوی یافتن یک پدرخوانده...
***
غصه‌داری از بابت پاک شدن نام توسعه!
تلاش همچنان برای تفوّق «توسعه» بر «پیشرفت اسلامی»
الهه کولایی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در بخشی از یک گفت‌وگو که سایت حزب ندای ایرانیان آنرا منتشر کرده پیرامون مفهوم «توسعه»! با بیان اینکه پیروزی انقلاب اسلامی در سال ١٣٥٧ فی‌نفسه گامی بلند به سوی توسعه در جامعه‌ای بود که قرن‌ها همه مولفه‌های عقب‌ماندگی را تجربه کرده بود، گفته است: آنچه ما از سال ٨٤ به بعد شاهد هستیم، انکار مفهوم توسعه، زیر سوال بردن ضرورت توسعه و حتی تلاش برای پاک کردن نام توسعه از حوزه عمومی، دولتی و برنامه‌های کلان رسمی بود...ما شاهد به تعطیلی کشاندن پروژه توسعه در کشور، تحت عنوان یک پروژه وارداتی و حتی توطئه بین‌المللی علیه یک جامعه اسلامی بودیم.
او همچنین می‌گوید: ضرورت توسعه کاملا مورد انکار قرار گرفت و با آن به عنوان یک پروژه توطئه‌آمیز که برای غربی‌‌سازی جامعه طرح شده و اصلا بر نظام تحمیل شده برخورد می‌شود و به طور طبیعی همه برنامه‌ها، طرح‌ها، تلاش‌ها و مطالعات مربوط به توسعه یک‌باره کنار گذاشته می‌شود و یک ساده‌سازی هولناک و پر هزینه بر کشور تحمیل می‌شود.
کولایی در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرده است: انتخابات سال ٩٢ و انتخاب روحانی با رویکرد تدبیر و امید فضای جدیدی را در کشور باز کرد که به‌‌نوعی یادآور شرایط آغاز دهه ٧٠ البته در یک شرایط بسیار متفاوت، از نظر داخلی و نیز بین‌المللی است. دوباره مساله توسعه، ضرورت تعامل با جهان، ضرورت استفاده از تجربه‌‌های موفق جوامع دیگر مورد تایید قرار می‌گیرد و گروهی که قدرت و مدیریت کشور را بر اساس انتخاب مردم در اختیار می‌گیرند، کسانی هستند که همان نگرش پیشین را نسبت به مفهوم توسعه دارند.
*در اشاره به صحبت‌های خانم کولایی باید به یک مناقشه فکری قدیمی میان اصلاح‌طلبان و اصولگرایان اشاره کرد و آن «تفاوت دو مفهوم توسعه و پیشرفت» است.
توسعه مفهومی غربی و حاوی معانی خاصی است.
توسعه به مثابه یک بطن است که درون آن غیر افزایش سطح معیشت اقتصادی، مفاهیم پیوسته دیگری همچون له کردن فقرا، سرمایه‌سالاری، استیلاطلبی، منفعت‌جویی مادی، نفی انقلابی‌گری و مخالفت با صدور اسلام ناب نهفته است.
اثبات وجود چنین مفاهیمی در لفظ توسعه نیز کار چندان سختی نیست زیرا اولاً فهم کلی از مدرنیته و ایضاً نگاه به هستی در غرب و در نزد روشنفکران غربی و تفاوت این نگاه با ایدئولوژی و جهانبینی اسلامی _ ایرانی، وجود چنین معانی‌ای را در رحم توسعه اثبات می‌کند و ثانیاً وجود این معانی در منش و ممشای یک جریان سیاسی خاص و اسلاف آنها در ایران نیز دلیل دیگری بر این حقیقت است.
در همین راستا بود که در اواخر دهه هفتاد و هنگامه دولت اصلاحات، اندیمشندانی همچون حسن رحیم‌پور ازغدی، شهریار زرشناس و ... با سخنرانی‌ها، کتاب‌ها و مقالات فراوان به صحنه آمده و به تبیین مفهوم خطرناک توسعه و آگاه‌سازی ذهن جامعه پرداختند و تا همچنان نیز به جهاد فکری خود ادامه می‌دهند.
در مقابل اما معنایی به نام «پیشرفت» قرار دارد که می‌تواند ارتقای اقتصادی، افزایش سطح معیشت، توسعه قدرت و ایجاد مؤلفه‌های هژمونیک در عرصه منطقه‌ای و جهانی را نیز با خود داشته باشد و البته از مفاهیم بدی مثل سرمایه‌سالاری و دنیاطلبی و زرسالاری منها باشد.
از همین روست که نفی توسعه و تأکید بر مسئله پیشرفت به دستور کار اصلی نظام اسلامی و سیاست جدی جریان فکری و سیاسی اصولگرایی بدل گشته است و تا همچنان نیز ادامه دارد.
پیشرفتی که صد البته باید ملهم از خوانشی دقیق مفهوم اسلامیت و ایرانیت باشد.
مقام معظم رهبری در همین رابطه می‌فرمایند:
«کلمه‌ى پیشرفت را ما با دقت انتخاب کردیم؛ تعمداً نخواستیم کلمه‌ى توسعه را به کار ببریم. علت این است که کلمه‌ى توسعه یک بار ارزشى و معنایى دارد؛ التزاماتى با خودش همراه دارد که احیاناً ما با آن التزامات همراه نیستیم، موافق نیستیم. ما نمی‌خواهیم یک اصطلاح جاافتاده‌ى متعارف جهانى را که معناى خاصى را از آن می‌فهمند، بیاوریم داخل مجموعه‌ى کار خودمان بکنیم. ما مفهومى را که مورد نظر خودمان است مطرح و عرضه می‌کنیم؛ این مفهوم عبارت است از پیشرفت»
***
وقتی منطقه آزاد زحمت ساختن یک دیوار را هم به خود نمی‌دهد
جولان بدحجابی در کیش و قشم و تأکید دولت بر تغییر تفکر ناجا!
شخصی به نام محمدعلی زم که گفته شده معاون فرهنگی و اجتماعی دبیرخانه شورای عالی مناطق آزاد است در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا درباره مسئله‌ای که ادعا کرده «برخورد نیروی انتظامی با مسافران جزیره کیش و استقرار ون‌های گشت ارشاد در مراکز تفریحی و خرید این جزیره گردشگری» است، اظهار کرد: باید تفکر حاکم بر نیروی انتظامی جزیره کیش اصلاح شود و راهکارش هم رجوع به قانون است.
او افزوده است: قانون به صراحت می‌گوید؛ نیروی انتظامی مناطق آزاد باید تابع رییس و مدیریت مناطق آزاد باشد و رییس شورای تامین منطقه آزاد هم رییس منطقه آزاد است.
وی با تاکید بر اینکه گشت ارشاد حق تعرض به مردم را ندارد، گفته است: مسافران در این جزیره مهمان هستند و برای تفریح به کیش می‌آیند و آمده‌اند که چند روزی دلشان خوش باشد، شایسته نیست که چنین رفتارهایی با مسافران شود.
*متأسفانه مناطق آزادی نظیر جزایر قشم و کیش که مقصد گردشگری نیز هستند در مواردی از نظر رعایت وضعیت حجاب و همچنین وضعیت پوشش برخی گردشگران در کنار دریا به هیچ وجه وضع مطلوبی ندارند.
در منطقه آزاد کیش، اگرچه اعلام شده است که حضور مردان در خیابان‌ها با شلوارهای کوتاه غیر قانونی است اما هم‌اکنون هر عابری در منطقه تفریحی و مراکز خرید کیش چشمش به مردانی خواهد افتاد که با شلوار کوتاه در حال آمد و شد هستند.
در جزیره کیش همچنین اگرچه دو ساحل اختصاصی برای شنای مردان و زنان در نظر گرفته شده اما همواره به دلیل عدم وجود نظارت می‌توان در محل اسکله تفریحی (که محلی عمومی و ممنوع برای شنا است) مردانی را دید که بدون لباس در حال شنا هستند و گاهاً زنان و دخترانی نیز با آنها وارد دریا شده‌اند.
مسئله مکّشفه‌ها و بدحجابی در مناطق اشاره شده و مناطق دیگری همچون ساحل کشتی یونانی جزیره کیش نیز اظهرمن‌الشمس و غیر قابل انکار است که جملگی این موارد تنها به دلیل نبود نظارت‌های لازم و در فقدان اعمال قانون صورت می‌گیرد.
در منطقه تفریحی جزیره قشم اما اوضاع از این هم بدتر است و منطقه آزاد حتی به خود زحمت ساخت پلاژ اختصاصی و یک دیوارکشی ساده برای شنای تفکیک شده مردان و زنان را هم به خود نداده است.
متأسفانه در این جزیره نیز بعضاً دیده می‌شود بدحجابی‌های بسیار زشتی در نواحی کنار دریا وجود دارد و اقدامات دون شأنی مثل جت‌اسکی سواری زنان در مقابل مردان در حال شنا در دریا و ... به وفور دیده می‌شود.
غواصی زنان با مربی مرد در برخی کلوپ‌های غواصی، وارد شدن دختربچه‌های مکلف به دریا با لباس‌های زننده و اختلاط هنگام تفریحات دریایی بخش‌های دیگری از واقعیات تلخی هستند که متأسفانه در مناطق آزاد وجود دارند و امنیت روانی و اخلاقی را برای خانواده‌های متدین و عموم مردم بر هم زده‌اند.
در اشاره به صحبت‌های فرد اشاره شده همچنین باید بیان کرد که به نظر می‌رسد منطقه آزاد به جای تحکّم به ناجا برای دوری‌گزینی از وظایف سازمانی، اقدامات ضروری‌تری نظیر ارزان‌سازی سفرهای گردشگری برای قشرهای کم‌درآمد به مناطق آزاد، ایمن‌سازی سواحل جزایر جنوب از لحاظ امنیت فیزیکی و اخلاقی، ممانعت از ترویج خرید کالاهای بنجل خارجی در مناطق آزاد و ... را هم بر ذمه دارد که پرداختن به آنها یک تکلیف قانونی، اجتماعی و البته شرعی است.
