بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی ـ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.
***
ملاحظاتی درباره ضرورت کنش امنیتی ایران در خاک پاکستان
حسینعلی شهریاری، نماینده مردم زاهدان در مجلس شورای اسلامی در جمع خبرنگاران با اشاره به نشست اخیر مسئولان امنیتی سیستان و بلوچستان و پاکستان در زاهدان گفته است: اعتقاد دارم برگزاری این نشست ها هیچ سودی برای ما نخواهد داشت و ما همواره از سوی پاکستان تهدید می‌شویم.
به گزارش مهر، او با بیان اینکه قانون استرداد مجرمین را با پاکستان داریم اما می‌بینیم که آنان برای تحویل تروریست‌ها علیه ایران هیچ کاری نمی کنند، افزوده است: باید اگر حرکتی کور می شود نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران مطابق قوانین بین‌المللی برای حفظ کیان و مرزهای خود تا شعاع 50 کیلومتری برای از بین بردن مواضع تروریست‌ها وارد خاک پاکستان شوند.
او گفته است: نمی شود، نشست و دید اینگونه ناجوانمردانه بچه های ما را می کشند و ما هیچ کاری نمی کنیم، بدانیم ایجاد امنیت در مرزهای جنوب شرقی ایران از راه دیپلماسی امکان‌پذیر نخواهد بود.
شهریاری در صحبت‌های خود همچنین تأکید کرده است: تنها راه نشان دادن اقتدار جمهوری اسلامی ایران ورود به مرزها است و تعقیب آنان در خاک پاکستان است.
*بحث تعقیب اشرار و تروریست‌ها در خاک پاکستان سال‌هاست که توسط مقامات امنیتی و اجرایی کشورمان مورد اشاره قرار گرفته است.
در این زمینه دو نظریه وجود دارد که یکی ناظر به تعقیب علی‌الرأس تروریست‌ها در خاک پاکستان توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران است و دیگری امید بستن به موافقت پاکستان برای همکاری امنیتی با ایران و اجازه به ایران برای پاکسازی تروریست‌ها در نقاط مرزی.
مقامات اسبق نیروی انتظامی از جمله سردار رادان، جانشین ناجا و همچنین عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور در دولت یازدهم در این‌باره صحبت‌هایی را مطرح کرده‌اند.
و اما پیرامون طرف مقابل یعنی دستگاه اطلاعاتی و امنیتی پاکستان نیز علامات سؤال فراوانی در زمینه همکاری با تروریست‌ها، وابستگی به مقامات وهابی عربستان سعودی و اقدامات تروریستی در خاک افغانستان(از جمله به شهادت رساندن دیپلمات‌های ایرانی) وجود دارد.
جدای از این مسائل، واقعیت صحنه و رخدادهای 36 سال گذشته در مرزهای جنوبشرقی ایران همگی گویای آنست که از سوی کشور پاکستان، عزمی جدی برای مقابله و مبارزه با اشرار و مانیفست‌های تروریستی مذهبی وجود ندارد.
همچنین کسانی که به مختصات مرزی جنوبشرق کشور و چند و چون عملیات‌ها و ترددهای تروریستی در طول سال‌های گذشته آشنا باشند بوضوح می‌دانند که مقابله با این حرکات کور جز با وقوع دو گزینه؛ هرگز ممکن نیست.
و آن دو گزینه عبارتند از تعقیب عندالزوم تروریست‌ها در داخل خاک پاکستان و یا عزم جدی نیروهای امنیتی پاکستانی برای مقابله با شرارت‌ها و حرکات ترویستی.
در غیر اینصورت نمی‌توان با گروه‌هایی که عموم عملیات‌های خود را با سنگربندی در داخل خاک پاکستان و شلیک به داخل خاک ایران انجام می‌دهند و لجستیک و آموزش و زندگی آنها بصورت ارتزاق از پستان پاکستان تأمین می‌شود؛ برخوردی تأثیرگذار برای همیشه صورت داد.
به نظر می‌رسد مسئولان اجرایی و امنیتی کشور باید در این زمینه تصمیماتی اتخاذ کنند تا ریشه شرارت و ناامنی در مرزهای جنوبشرقی ایران برای همیشه خشک شود.
***
ادعای موسوی لاری:
جامعه به اصولگرایان بدبین و منتظر کاندیدای اصلاح‌طلبان است!
عبدالواحد موسوی لاری، وزیر کشور دولت اصلاحات و رئیس شورای راهبردی اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس دهم، در بخشی از یک مصاحبه که با شماره دوشنبه روزنامه اعتماد انجام داد، گفت: نمی دانم چرا رفقای اصولگرا از شکست های‌شان کمتر می‌آموزند و مدام تلاش دارند تا با استفاده از موقعیت اداری‌شان رقیب را از گردونه رقابت خارج کنند.
او تصریح کرده است: این تلاش اصولگرایان در حالی است که جامعه به شدت نسبت به این کنش ها و کارکردهای اصولگرایان حساس و بدبین شده است. جامعه‌ای که از میان همه نامزدهای انتخاباتی منتظر می‌ماند تا ببیند اصلاح‌طلبان چه می‌گویند و چه کسی را معرفی می‌کنند!
موسوی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌های خود و در پاسخ به این سؤال خبرنگار اعتماد که در اشاره به صحبت‌های اخیر خاتمی مبنی بر لزوم تعامل با حاکمیت در کنار حفظ هویت اصلاح‌طلبی؛ خواستار توضیح این جمله شده است، می‌گوید: اصلاح‌طلبان خودشان از مؤسسان انقلاب و حاکمیت هستند مگر می‌شود جریانی که خودش برای پیروزی انقلاب هزینه داده و خود را جزیی از آن می‌داند بخواهد با حاکمیت تعامل کند. دوگانگی وجود ندارد تا نیاز به تعامل باشد.
*اینکه مردم ایران نسبت به اصولگرایان بدبین شده و در عین حال گوش به فرمان اصلاح‌طلبان و منتظر ظهور گزینه‌های آنان هستند، سخنی است که بیشتر به یک کُری‌خوانی سیاسی شبیه است تا حرفی برآمده از تحلیل یا نظرسنجی صحیح که از یک سیاست‌ورز کارکشته ساطع می‌شود.
زیرا در چارچوب واقعیت‌های صحنه؛ این جریان اصلاحات است که طی 14 سال گذشته در هیچ انتخاباتی نتوانسته حائز اکثریت آرای مردم شود و هم‌اکنون نیز نه تنها دچار بدبینی مردم که به اذعان شخص محمد خاتمی دچار بدبینی نظام نسبت به خود است.
بدیهیست که نظر اصلی مردم درباره یک طیف یا حزب سیاسی؛ صرفاً یا در انتخابات تجلی می‌یابد و یا در فراخوان آن طیف یا حزب.
و جالب آنکه جدای از مسئله باخت‌های مکرر و 14 ساله جریان سیاسی خاص در تمام انتخابات‌های ایران؛ چهره‌های این جریان در «فراخوان دادن» برای پیشبرد اهداف خود نیز هیچگاه نتوانسته‌اند اکثریت مردم و یا اقلیتی تأثیرگذار را گرد بیاورند.
اما جریان اصولگرا جدای از پیروزی در عمده انتخابات‌های 14 سال گذشته، رخدادهایی همچون «9 دی» را نیز در کارنامه خود دارد که فارغ از هر نظرسنجی و ادعای دیگری؛ اثبات کرد که اکثریت تعیین‌کننده در فضای سیاسی ایران از آن تفکر اصولگرایی نه بعنوان یک طیف سیاسی که بعنوان معتقدان به اسلام ناب، انقلاب اسلامی، امام روح‌الله(ره) و خط ولایت است.
همچنین در باب منتظر بودن مردم برای ظهور کاندیداهای اصلاح‌طلب نیز غیر از آنکه شکست‌های 14 ساله اصلاح‌طلبان در تمام انتخابات‌ها گویای حقایقی محرز است؛ ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که جریان خاص در کنار تلاش برای قالب کردن کاندیدای خود به مردم و نظام در سال 88؛ از انتخابات مجلس نهم قهر سیاسی کرد و در انتخابات سال 92 نیز کاندیدای منتسب به خود را از صحنه بیرون کشید.
و بدیهیست که این رفتار با مدعای منتظر بودن مردم برای ظهور کاندیدا یا کاندیداهای اصلاح‌طلب در تضادّ است.
در اشاره به بخش دوم صحبت‌های موسوی لاری مبنی بر اینکه اصلاح‌طلبان خودشان را جزئی از حاکمیت می‌دانند و لذا دوگانگی وجود ندارد که نیاز به تعامل داشته باشد! نیز قابل اشاره است که این حرف اولاً با سخنان چندی قبل محمد خاتمی درباره «ضرورت حذف بدبینی نظام نسبت به اصلاح‌طلبان» در تضاد است و ثانیاً رخدادهایی همچون عدم اجازه به خاتمی برای ملاقات با رهبر انقلاب و در حصر بودن دو تن از سران مبرّز اصلاحات نشان می‌دهد که صحبت‌های موسوی لاری بصورت جدی دچار خدشه است.
***
پورنجاتی: 3 نفر پاشنه آشیل دولت هستند!
احمد پورنجاتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب اخیراً در یکی از پست‌های صفحه گوگل‌پلاس خود با اشاره به ماجرای پول‌های کثیف و عدم اثبات گفته‌های یک مقام دولتی در این زمینه، نوشته است: «بازی کثیف» با وجدان عمومی -از سوی هرکس- هزاربار کثیف‌تر از «پول کثیف» است در عرصه‌ی سیاست و قدرت.
چرخ مدیریت «سیاست داخله»ی دولت روحانی، از اول هم «تیوپ فس فسی» بود!
وی همچنین افزوده است: اگر «ظریف» و «زنگنه»، گرانیگاه قوت دولت یازدهم‌اند، «رحمانی فضلی» و یکی دو تای دیگر از اعضای کابینه‌اش، پاشنه‌ی آشیل دولت اعتدالی «تدبیر و امید»ند.
*متلک‌گویی‌های چهره‌های جریان سیاسی خاص به دولت یازدهم، همزاد با تولد ادعای حمایت جریان مذکور از دولت رئیس جمهور روحانی پس از انتخابات است.
این متلک‌گویی‌ها تا آن حد پیش رفته است که اگر کسی در جریان مدایح چهره‌های جریان خاص از دولت نباشد؛ یقیناً با خواندن کنایه‌های این افراد به دولت یازدهم، باور نخواهد کرد که اظهارات گفته شده، از جانب کسانی باشد که خود را حامی دولت می‌دانند.
دولت رحم اجاره‌ای است، روحانی مطالبات اصلاح‌طلبان را بر زمین گذاشته است، قطار دفاع از حقوق شهروندی دولت سبک و خالی می‌رود، روحانی باید کابینه‌اش را ترمیم کند، مواضع روحانی برای بی‌بی شلوارک نمی‌شود، وزیر ارشاد توانایی انجام مطالبات را ندارد، بخشی از کابینه با رئیس جمهور همراه نیست، روحانی ما را کنار گذاشته، روحانی به ما مدیون است، شکست دولت شکست اصلاح‌طلبان نیست و ... تنها بخشی از کنایه‌های جریان سیاسی خاص به دولت یازدهم و شخص رئیس جمهور روحانی است که توسط اشخاصی همچون اصغرزاده، زیباکلام، پورنجاتی، مرعشی، زاهد و حجاریان و... بر زبان رانده شده‌اند.
یادآور می‌شود یکی از مواردی که جریان خاص، از روز نخست آغاز به کار دولت رئیس جمهور روحانی؛ هرگز آنرا تحمل نکرد انتخاب عبدالرضا رحمانی فضلی و مصطفی پورمحمدی بعنوان وزرای کشور و دادگستری بود.
لیستی که البته علی جنتی و وزرای اطلاعات و بهداشت نیز پس از مدتی به آن اضافه شده و گستردگی بیشتری یافت.
اگرچه احمد پورنجاتی به بهانه ماجرای پول‌های کثیف به انتقاد از رحمانی‌فضلی پرداخته اما این قصه سر دراز دارد و انتقاد اصلاح‌طلبان از وزرای اشاره شده به روزهایی پس از خرداد 92 بازمی‌گردد که برخی از چهره‌های این جریان فهمیدند امید به برآورده شدن مطالباتشان توسط دولت یک سراب بیشتر نبوده و مقولاتی همچون رفع حصر از فتنه‌گران، پاک شدن سوابق امنیتی، تعویض دسته‌جمعی همه مدیران اجرایی کشور، عاری بودن کابینه از چهره‌های اصولگرا، دخالت دولت در انتخابات و تأیید صلاحیت‌ها و... هرگز محقق نخواهند شد.
