به گزارش خبرگزاری فارس، «موسسه مطالعات آمریکا» در تحلیلی به موج جدید درگیری‌های دیپلماتیک دولت آرژانتین و انگلستان بر سر جزایر مالویناس پرداخته که مشروح آن از نظر خوانندگان می‌گذرد.
پس از آنکه دولت انگلستان به استناد قانونی با عنوان «سرزمین های وابسته بریتانیا» (در حال حاضر با قانون سرزمین‌های فرا دریایی انگلستان شناخته می‌شود) جزایر مالویناس بیست و سومین استان آرژانتین را چهاردهمین سرزمین وابسته کشور متبوعش تلقی و تصاحب کرد؛ این امر موجبات بروز جنگ و خونریزی بین 2 کشور آرژانتین و انگلیس در سال 1982میلادی و کشته شدن 650 نظامی آرژانتین و 255 نظامی انگلیسی را فراهم آورد.
قریب به 200 سال است که سایه خصومت بر روابط دیپلماتیک 2 کشور سایه گسترانده و هر یک از 2 کشور فوق با استفاده از پتانسیل‌های بالقوه و بالفعل خود از ابزارهای مختلف بر اثبات حقانیت خود در مقابل طرف دیگر بهره‌برداری کرده‌اند.
دولت انگلیس با استفاده از روحیه تاریخی استکباری‌اش با توسل به انواع ترفندها، به دنبال تثبیت موقعیت فعلی و مالکیت خود می‌باشد؛ در 2 قرن گذشته انگلستان پس از اخراج توابع آرژانتینی در وهله اول نسبت به جایگزین کردن 3 هزار نفر از اتباع خود که درصد بالایی از آنان را نظامیان و خانواده‌هایشان تشکیل می‌دهند در جزیره مالویناس اقدام و در مراحل تکمیلی با برگزاری انتخابات فرمایشی در (10 و 11 مارس 2013) در میان سکنه جزیره مالویناس، مالکیت خود را بر این جزایر مشروعیت بخشید (در انتخابات فرمایشی دولت انگلستان در اسفند ماه سال گذشته 1513 نفر از ساکنان فعلی جزیره مذکور در آن شرکت و 93.99 درصد آنان خواهان تداوم مالکیت دولت بریتانیا بر آن شدند).
روابط 2 کشور پس از برگزاری مانورهای نظامی دولت انگلستان طی روزهای گذشته و شلیک 136 موشک توسط ناو جنگی «HMS» به تیرگی بیشتری گرایید؛ بلافاصله پس از انجام این امر وزارت امور خارجه آرژانتین از دولت انگلستان خواست که خود را متعهد به اجرای قطعنامه 31.49 مجمع عمومی سازمان ملل دانسته و از دولت انگلستان خواست با توجه به مفاد قطعنامه مذکور که هر یک از 2 دولت آرژانتین و انگلستان را ملزم به اجتناب از هرگونه اقدام و تغییر یک جانبه در جزیره مالویناس می کند اقدام نماید.
ماجرای مالکیت آرژانتین در منطقه آمریکای لاتین مورد اقبال عمومی ملت‌های آن منطقه و اتحادیه‌های مختلف قرار دارد در این مورد می‌توان به حمایت اتحادیه «سلاک» یا مجمع کشورهای آمریکای لاتین-کارائیب شامل تمامی کشورهای قاره آمریکا منهای ایالات متحده آمریکا و کانادا که در اجلاس هشتم بهمن ماه سال گذشته در کوبا برگزار شد؛ اشاره کرد.
دولت آرژانتین در هر مقطعی بنا به مقتضیات زمان و به منظور تنویر اذهان عمومی جهان با حضور در مجامع عمومی بر حق مالکیت خود تاکید ورزیده است، در این راستا «هکتور تیمرمن» وزیر امور خارجه آرژانتین در اواخر خرداد ماه سال جاری با حضور در کمیته «استعمارزدائی» سازمان ملل و ارائه مستندات کشورش، خواستار احقاق حق کشورش در این خصوص گردید.
با توجه به قدمت 200 ساله درگیری‌های 2 کشور، دولت انگلستان هر از چندگاهی به بهانه حق حاکمیت بر سر جزایر مالویناس، علاوه بر رقابت با سایر دولت‌های متنفذ در منطقه آمریکای لاتین و بسط نفوذ خود، همسو با دیگر قدرت‌های جهانی درصدد ایجاد فشار بر دولت و برای کسب امتیاز از رئیس جمهور آرژانتین در خصوص استمرار همکاری با لابی صهیونیسم، واتیکان و ...، به دنبال ایجاد موانع در مسیر دوجانبه تعاملات جمهوری اسلامی ایران و دولت آرژانتین می‌باشد.
همزمانی تشدید اوضاع بد اقتصادی در آرژانتین ناشی از فشار صندوق‌های کرکس و طرح آن در مجامع جهانی، اجرای پروژه «آمیا» که به لغو یک طرفه از سوی دستگاه قضائی آن کشور منجر شد در کنار اجرای مانورهای نظامی این چنینی در این راستا ارزیابی می‌گردد؛ بدیهی است در صورت استمرار وضعیت مذکور دولت «کریستینا فرناندز» به جای حل مشکلات داخلی بایستی بر مشکلات یاد شده تمرکز نماید.
با توجه به احیاء دکترین «مونروئه» توسط ایالات متحده آمریکا و توجه جدّی دولتمردان آن کشور به منطقه آمریکای لاتین که حضور دیگر رقبا تحت عناوین سیاسی اقتصادی و نظامی در آن منطقه مزید بر علت است، پیشنهاد می‌شود دولت جمهوری اسلامی ایران ضمن بازگشت به دوران طلایی روابط با کشورهای آن منطقه و تجدید شرایط ایده آل دیپلماسی دولت‌های دهم و یازدهم، شرایط تثبیت و تداوم حضور و تعاملات سازنده ایران در آن منطقه را به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/
