به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، بازی روز گذشته ذوب آهن اصفهان و داماش گیلان حاوی حواشی قابل تاملی بود که در نوع خود تعجب برانگیز بود.
خبرنگار فارس ضمن حضور در جمع تماشاگران بازی، مشاهده کرد که یکسری افراد با لباس کرم رنگ ملبس به آرم ذوب آهن اصفهان، در لابه لای صندلی‌های ورزشگاه، نام و نام خانوادگی پرسنل شاغل در ذوب آهن حضور یافته و بازی را ثبت کرده تا در این میان، فردا این اسامی را به کارگزینی و امور مالی ارائه کنند تا بتوانند از 8ساعت اضافه کار برخوردار گردند.
نکته قابل توجه و تامل بیشتر این بود که عده‌ای با یادداشت کردن شماره پرسنلی دوستانشان، تلاش می‌کردند تا بار زحمت حضور همکاران پرتلاششان را در بازی به دوش بکشند و در ازای ثبت اسمشان، 8 ساعت اضافه کار ناقابل دریافت کنند.
عصر روز گذشته در بازی ذوب آهن و داماش، بلندگوی ورزشگاه تعداد تماشاگران حاضر در بازی را 3 هزار نفر اعلام کرد که به استناد مشاهدات میدانی خبرنگار فارس، قریب به 60 درصد از افراد حاضر در این ورزشگاه را کارمندان، کارگران و مدیران شرکت سهامی ذوب آهن اصفهان تشکیل می‌دادند.
خبرنگار فارس در ادامه در گفت‌وگو با تعدادی از کارمندان ذوب آهن نحوه تعامل کارخانه فولادی ذوب آهن با پرسنل حضور یافته در ورزشگاه برای رونق بخشی به بازی و مشاهده مسابقه بین دو تیم ذوب آهن اصفهان و داماش گیلان را جویا شد که وی گفت: به پرسنل اعلام کرده‌اند که حضور دو ساعته در بازی مسابقه فوتبال معادل 8 ساعت اضافه کاری است و بسیاری از کارمندان و کارگران برای همین به ورزشگاه آمده‌اند.
وی که نمی‌خواست نامش فاش شود در ادامه اضافه کرد: هر ساعت اضافه کاری پرسنل براساس پایه شغلی آنها بوده و معمولان پایه و درجه شغلی کارمندان از 4 تا 19 متغیر است و محاسبه رقم ریالی دقیق آن دشوار است، ولی به طور معمول حداقل هزینه پرداختی برای یک هشت ساعت کار پرسنل مبلغ 400 هزار ریال و حداکثر آن حدود 3 میلیون و 800 هزار ریال است که اگر میانگین آن حدود یک میلیون و 500 هزار ریال حساب کنیم و در عدد پرسنل حاضر در ورزشگاه به محاسبه تقریبی 2000 نفر ضرب کنیم، حداقل رقمی که کارخانه ذوب آهن برای حضور پرسنلش در این بازی پرداخت می‌کند، رقمی در حدود 250 تا 300 میلیون تومان است.
این کارمند در پایان به شوخی گفت: سایرین را که نمی‌دانم، ولی من خودم این هشت ساعت اضافه کارم را با یک روز نرفتن سر کار در هفته آینده پر می‌کنم و البته برخی از پرسنل این اضافه کار را در پایان ماه و یا سال دریافت می‌کنند.
حال سئوال اینجاست که واقعا تماشاگرنماها چه کسانی هستند، کسانی که به رفتارها و کلام‌های خلافی منافی عفت و اخلاق در ورزشگاه تن می‌دهند تنها تماشاگرنما به حساب می‌آیند و یا کسانی که کارمندانی هستند که در حال خدمت در شغل مقدس خود هستند نیز را می‌توان در جرگه تماشاگر نماها قرار داد؟
البته این نکته که همیشه پرسنل سازمان‌ها چندان دل خوشی از پرداخت هزینه‌های کلان برای ورزش‌های قهرمانی و به‌ویژه فوتبال از بودجه سازمان خودشان ندارند، نکته‌ای است که در جای خود قابل تامل است و شاید یکی از دلایل سازمان‌ها در ارائه این تسهیلات خیلی ویژه همین نکته باشد، اما سئوال اصلی اینجاست؛ بودجه یک سازمان دولتی که البته به تازگی وارد بورس هم شده، چگونه خرج می‌شود، تکلیف تماشاگرهای اصلی چیست، باشگاه‌ها چه چهره‌ای در میان هواداران خود دارند، آیا این افراد تماشاگر هستند یا تماشاگر نما و نهایتا چرا هشت ساعت اضافه کاری در مقابل دو ساعت مشاهده بازی آن هم با تخلیه هیجانات و خوردن تخمه و چیپس و پفک در ورزشگاه در هوای بهاری!؟
انتهای پیام/2301/ب30/پ3003
