به گزارش خبرگزاری فارس از بیجار، در پرتو خلقت فاطمه مرضیه (س) راز آفرینش آشکار گشت و در بهترین آفاق تجلی کرد و رشد نمود، او نتیجه زمان‌ها، سرشت‌ها و طینت‌ها است.
بانوی والامقامی که حقیقت کمال در وجودش ظاهر شد. او، جمال بدیع آفرینش بر این سپهر بود. در تابش او از آسمان به زمین، سیمای "حورا" می‌درخشد و در تجلی آسمانی‌اش محور عقول شکل می‌گیرد.
مادر شهیده دو عالم لیلة‌القدر است که از سپهر قداست و عظمتش یازده "قرآن ناطق" نازل شد؛ و چون لیله‌القدر مقام و منزلتش، جز بر پدر و همسر و مقام والای معصومش بر دیگران معلوم نیست. به راستی شناخت و معرفت مقام والای آن صدیقه، درک و تشرف به مقام رفیع لیله‌القدر است.
حضرت فاطمه معصومه (س) شاخسار طوبی است که در بهشت بی‌مانند است؛ درختی که اصل آن، پیامبر اکرم(ص) و فاطمه است. حضرت علی(ع)، موجب رشد و بالندگی آن، حسن و حسین ثمره آن و پیروان، برگ‌های آن درخت‌اند.
مقام والای آن بانوی بزرگ را می‌توان در کلام نورانی خاتم انبیا درک نمود که فرمودند: اگر حُسن (و جمال) الهی در سیمای شخصی مجسم می‌گشت، هر آینه در فاطمه (س) بود، بلکه فاطمه از آن بزرگ و افضل است. همانا فاطمه دخترم، بهترین اهل زمین از نطر سرشت، شرف و کرامت است.
زهرای مرضیه در قوس نزول و صعود، محور آسیاب وجود است؛ او، روح و قلب عالم مکان و شکوه فردوس و بهشت است.
حضرت فاطمه، دو چشمه از آب حیا و حیات است
بانوی دو عالم در زندگی‌اش بزرگ اولیاست؛ او دو چشمه از آب حیا و حیات است. سیمای کریم بانوی بزرگوار اسلام فروغ کرامت خداوند باری تعالی است، او قبله عارف به اسرار است.
حضرت فاطمه زهرا (س) در منزلت، روح و جان پیامبر اکرم(ص) است و در برابری و هم شأنی، هم شأن کسی است که کفور و هم تایی ندارد. او گوهر تابناک قدس و پاکی از گنجینه پنهان آفرینش است که با فروغ میلادش واژه بلند "فضیلت" آشکار شد.
به هر روی می‌خواهم به عشق نوشیدن قطره‌ای از جام ولایتش، و برگرفتن نمی از یم وجودش، شمه‌ای از ملکاتش را بنگارم؛ اما آیا ممکن است؟
مگر می‌شود شخصیت والای فردی را که آسمان و خورشید و ماه، وسعت نور و زیبایی و چشمه طهارت را که از او به رعایت گرفته‌اند، به تصویر و نگارش درآورد؟!
او که طنین فریادش همپای ضربت خندق است. بانوی بزرگی که در جغرافیای خانه گِلی‌اش، تاریخ انسانیت تفسیر شد و در وسعت سینه سبز و پرسوزش، چگونگی دفاع از امام زمان خویش تحلیل شد. کسی که آفاق مکارمش بر ملکوتیان نیز ناپیداست.
وجود فاطمه مرضیه مشرق کلمات الهی بود و فروغ معرفه‌الله از آن ساطع می‌گشت. نور ام‌ابیها در ساق "عرش" خدا، تسبیح می‌گفت و وجود مبارکش اشراق فیض سرمدی شد.
براستی او کوثر قرآن و مشکاة و مصباح خدا است.
------------------------------
یادداشت از شهربانو مرادی
-------------------------------
انتهای پیام/79015/ذ40/ف4004
