به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، قرار است نظامیان خارجی تا پایان سال 2014 میلادی و کمتر از 10 ماه دیگر افغانستان را ترک کنند.
چند روز پیش آخرین گروه نظامیان کانادایی پس از 13 سال حضور، از افغانستان خارج شدند. پیش از آن نظامیان استرالیایی نیز از افغانستان خارج شده بودند.
این در حالی است که این نظامیان با اقدام غیرمنتظره دولت‌های خود در سال 2001 میلادی برای جنگی که پایان آن نامعلوم بود، به افغانستان گسیل شدند و اکنون نیز در حال بازگشت از این جنگ هستند.
پیروزی یا شکست؛ یکی از این گزینهها دستاورد یک جنگ شمرده میشود، اما نظامیان غربی از جنگ افغانستان که در نوع خود یکی از جنگهای طویل‌المدت برای آنان محسوب میشود چه دستاوردی داشتند؟
ریشه هر جنگ را میتوان در خواستهای طرف اصلی جنگ جستجو کرد، حال بایستی پرسید که خواست دولتهایی مانند کانادا و استرالیا از این جنگ چه بوده؟ آیا آن‌ها به هدفی که دنبال می‌کردند رسیدند؟
دولت‌های کانادا، استرالیا و دیگر کشورهای هم‌پیمان با آمریکا بطور خودکار و ناخواسته در سال 2001 میلادی وارد جنگ افغانستان شدند و تمام خواسته‌های خود را در خواسته‌های ظاهری آمریکا که همانا اعاده صلح در افغانستان بود، جستجو می‌کردند.
بنابراین اگر خواسته‌های آمریکا مبنی بر برقراری صلح در افغانستان را دلیل حضور نظامی کشورهای هم‌پیمان واشنگتن بدانیم، بدون شک بایستی نتایج عملکردهای این کشورها را نیز در این باره مورد بررسی قرار دهیم.
حضور فعال این نظامیان در افغانستان باعث شد تا تروریست‌ها به گوشه و کنار زادگاهشان که مخفیگاههایی در پاکستان بود، پناه برند.
این روند برای 3 سال ادامه داشت و شعارهای تأمین امنیت در افغانستان طوری سرداده می‌شد که به نظر میرسید دیگر تروریستی باقی نمانده و نظامیان غربی به هدف خود که آوردن صلح و ریشهکن کردن تروریسم از افغانستان بود، رسیدهاند.
اما دیری نگذشت که صفحه جدیدی از تاریخ افغانستان رقم خورد و مردم این کشور بار دیگر شاهد افزایش ناامنی و کشمکشهای داخلی در خاک این کشور شدند.
این در حالی است که در ذهن مردم افغانستان این پرسش مطرح می‌شد که چرا پس از 3 سال حضور و امنیت نسبی بار دیگر این کشور با ناامنی مواجه شد؟ اگر نظامیان خارجی را علت تأمین صلح 3 ساله بدانیم پس چرا این نظامیان در برابر افزایش ناامنیها سکوت اختیار کرده‌ا‌ند؟
با گذشت بیش از یک دهه اکثر کارشناسان و مقامات افغان بر این باورند که حضور نظامی آمریکا در افغانستان برای تأمین صلح در این کشور نبود بلکه هدف آمریکا از جنگ افغانستان تأمین منافع واشنگتن است.
چندی پیش نیز «حامد کرزی» رئیس جمهور افغانستان در مصاحبه با یک روزنامه آمریکایی هدف از حضور 13 ساله نظامی آمریکا در افغانستان را حفظ امنیت و رسیدن به منافع شخصی آن کشور عنوان کرد.
وی همچنین اظهار داشت که آمریکا برای تأمین صلح و ریشهکن کردن تروریسم به افغانستان نیامده است.
این سخنان حامد کرزی به خوبی نشان می‌دهد که هدف واقعی آمریکا از جنگ افغانستان، ایجاد ناامنی و به دست آوردن منافع بیشتر واشنگتن از دولت کابل و کشورهای منطقه بوده است.
آمریکا بیش از تصور مقامات افغان و کشورهای هم‌پیمان خود از جنگ افغانستان سود برده است، به عنوان نمونه برای نخستین بار این مسئله را «کاندولیزا رایس» وزیر امور خارجه اسبق این کشور ناخواسته در یکی از سخنرانیهای خود در سنای آمریکا عنوان کرد.
در آن زمان مجلس سنای آمریکا بودجه سال 2007 میلادی افغانستان را به دلیل بالا بودن آن تصویب نمیکرد، اما پس از آن که رایس در سنای این کشور حاضر شد و اظهار داشت که منافع آمریکا بیشتر از 10 برابر بودجه مصرفی آن کشور در افغانستان است، نمایندگان سنای آمریکا بودجه آن سال را تصویب کردند.
این عملکردها و اظهارات بیانگر این نکته است که آمریکا در جنگ افغانستان به دنبال تأمین منافع خود بوده و برای رسیدن به آن از کشورهای هم‌پیمان خود نیز استفاده کرده است.
اکنون برای نظامیان کشورهایی که در حال خروج از افغانستان هستند نتیجه این جنگ آشکار شده است؛ جنگی که بیشترین قربانی را از آن‌ها گرفته است.
مقامات دولت‌های هم‌پیمان آمریکا اکنون به این نتیجه رسیدهاند که ادامه حضورشان در افغانستان بی‌فایده است.
این در حالی است که حساسیتهای داخلی در این کشورها علیه ادامه جنگ افزایش یافته است؛ تحمل دوری، تلفات جوانان و افزایش مالیات بر شهروندان روی دوش دولت‌های مذکور سنگینی می‌کند.
جنگ افغانستان به خوبی به همپیمانان آمریکا نشان داد که در پی وسوسه‌های دروغین آمریکا، 13 سال در این کشور برای هیچ و در جهت منافع آمریکا جنگیده‌اند.
انتهای پیام/.
