به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، شهر بردخون جاذبه‌های گردشگری زیادی نظیر منطقه حفاظت شده مند با گیاهان و جانوران کمیاب و حیات‌وحش منحصربه فرد، پارک ملی نخیلو، جزایر چهارگانه خان و نخیلو و ام الگرم و تهمادو بهشت پرندگان، رودخانه و پل مند، تپه‌های ماسه‌ای، مزارع گوجه‌فرنگی، امامزاده امیردیوان وکوه درنگ و امامزاده‌ها و زیارتگاه‌های مختلف در شهر و روستاها، سواحل دریا و جنگلهای حرا، کنارهای بال بالو، بقایای قدیمی دارد.
پارک جنگلی سجادیه و مناظر طبیعی و سرسبز شهر و روستاها، بوستان ولایت بردخون نیز آماده حضور هموطنان است و به دلیل اینکه بردخون در مسیرجاده ساحلی بوشهر به دیّر قرار دارد و در آینده میزبان پروژه‌های عظیم پارس شمالی است شاهد پذیرش و ورود تعداد زیادی از مسافران بوده که برخی در مدارس شهر و روستاها و عده‌ای نیز در پارک‌های شهر اسکان می‌یابند.
علاوه براین وجود موزه زیبا و متنوع مردم‌شناسی بردخون که شامل آثار و تاریخ گذشته نیاکان و پدران و نیاکان مردم این دیار و صنایع گلیم‌بافی و جاجیم و عبابافی جذابیت‌های بردخون را بیش از گذشته کرده و مشتاقان زیادی را به سمت خود جذب کرده است.
بردخون به دلیل زیرساخت‌ها و استعدادهای طبیعی و انسانی در آینده تبدیل به قطب اقتصادی، فرهنگی، کشاورزی و صنعتی کشور خواهد شد.
علاوه بر اینها و مهم‌تر اینکه وجود تعدادی از امامزاده‌ها و اماکن مذهبی در بردخون موجب ایجاد فضای معنوی و حضور پرشور و شعور علاقمندان در جوار این عزیزان میشود.
برخی از امامزاده‌های شهر بردخون عبارتند از:
1 – شاه فرج‌الله (امیردیوان) - روستای آبکش، کوه درنگ
2 – سید علی‌اکبر - شهر بردخون، گلزار شهدا
3 – میر کمال‌الدین - شهر بردخون، گلزار شهدا
4 – حاج سیدقاسمعلی - شهر بردخون، جنوب غربی بردخون
5 – بی‌بی زینب - شهر بردخون، گلزار شهدا
6 – حاج سید محمّد حسینی - شهر بردخون، گلزار شهدا
7 – شاهزاده محمّد - روستای شهنیا
8 – پیر سبز - روستای آبکش
9 – پیر حمزه - روستای آبکش
10 – مقبره سید شهریار - روستای آبکش
11 – مقبره سید جواد - روستای آبکش
12 – پیر مراد - روستای وحدت‌آباد
13 – شاهزاده محمّد - روستای کناری
14 – شاهزاده محمّد - روستای بردخون کهنه
15 – شاه پیر خیر - روستای بردخون کهنه
مشخصات جغرافیایی بردخون
بردخون از توابع شهرستان دیّر در جنوب غربی استان بوشهر واقع شده است که از مشرق و جنوب شرقی با بخش مرکزی شهرستان دیّر و از شمال و شمال شرقی با بخش کاکی شهرستان دشتی همجوار است و در غرب و جنوب تا کالو آخرین روستای تابع جنوبی آندر همسایگی خلیج فارس، گوش به نجوای موج‌ها سپرده است.
جمعیت بردخون براساس سرشماری سال 1390 برابر با 9758 نفر (2439 خانوار) است و دارای دو دهستان به نام‌های بردخون و آبکش است البته در فصل پاییز و زمستان به دلیل حضور جمعیت مهاجر و کارگران فصلی شاغل در مزارع کشاورزی جمعیتی بالغ بر 15000 نفر در منطقه سکونت دارند.
شهر بردخون مرکز بخش بردخون، پرجمعیت‌ترین نقطه بخش 4376 نفر جمعیت و 1114 خانوار دارد، از حدود 35 روستای بخش بردخون، 30 روستا باقی مانده و از این تعداد تنها 21 روستا دارای سکنه است و تنها شهر آن بردخون است.
روستاهای بخش بردخون که امروزه مسکونی هستند به ترتیب جمعیت: شهنیاء، مغدان، آبکش، بردخون کهنه، وحدت‌آباد، کناری، سجادیه (احشام کهنه)، دمی گز شمالی (دوپلنگو)، مل سوخته، کالو، گزخون، زیدون، نرکو ، کمال احمدی، شیبرم، حاج محمدی و مل گنزه است.
از آغاز دقیق شکل‌گیری و نحوه سکونت اولیه ساکنان روستاهای بخش بردخون، اطلاعات جامع و مستندی به دست نیامده است و آنچه که به دست آمده حاکی از این است که بردخون از دیر باز در این کشور پهناور شناخته شده و مورد توجه بوده است.
-------------------------------
گزارش از :نامجوز زحمتکش
-------------------------------
انتهای پیام/66006/خ40/ف4004
