مجید معارف عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس درباره چگونگی پیروزی انقلاب اسلامی ایران گفت: به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ نظام سیاسی شاهنشاهی نیز تغییر پیدا کرد و جمهوری اسلامی به جای آن بر روی کار آمد و این اتفاق از دو منظر قابل بررسی است.
وی اظهار داشت: یک منظر انقلاب اسلامی ایران، جنبه اجتماعی و سیاسی آن است؛ بدین معنا مردمی در یک نقطه قیام کردند و یک رژیم سیاسی را طی یک انقلاب طبیعی برانداختند و نظامی مطابق درخواست خودشان را بر سر کار آوردند اگر از این زاویه به انقلاب اسلامی ایران نگاه کنیم یک اتفاقی است که ممکن است نظیر آن هر زمانی در هر نقطه از عالم اتفاق افتد و یک رژیمی به وسیله کودتا، رژیم دیگر را از بین ببرد و بتوانند گروه‌هایی را با خود، همراه کند. این کار سیاسی صرف است و هیچ قداستی هم نخواهد داشت و مانند آن در تاریخ بسیار وجود دارد.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه مسئله‌ای که در ایران اتفاق افتاد ممکن است از نگاه دیگری به آن توجه داشت و باید لوازم آن را نیز مورد توجه قرار دهیم و فقط ادعای صرف نکنیم، تصریح کرد: اتفاقی که در بهمن سال 1357 رخ داد حرکتی با نام خدا، با انگیزه الهی، مبتنی بر یک شعار بود که این شعار در ادبیات دینی ما یک ریشه قوی دارد و در حقیقت کسانی که با این جریان، هم میسر شدند طبعاً یک نگاه و اعتقاد خاصی داشتند و به دستاوردی هم رسیدند که ظاهراً تغییر وضعیت یک حکومت به حکومتی دیگر بود.
* «انقلاب اسلامی ایران» مرحله عملی امر به معروف و نهی از منکر بود
معارف خاطرنشان کرد: آنچه که در انقلاب اسلامی قابل مشاهده است این است که در انقلاب ایران یک رهبر دینی، رجال و مرجع تقلیدی که از ایدئولوژی پیامبر اکرم (ص)، ائمه اطهار نمایندگی فکری می‌کرد و پروژه‌ای در قالب یک رفتار دینی با نام انجام امر به معروف و نهی از منکر، پیش روی ایشان قرار داشت؛ البته این نمایندگی به طور رسمی نیست بدین معنا که امام خمینی (ره) هیچ گاه نیامد عرض کند که من نماینده امام زمان (عج) هستم و به طور مثال، این هم حکم من است بلکه منظور بنده نمایندگی فکری است نه نمایندگی رسمی.
وی عنوان کرد: شخصی که از یک مکتب، دین و آرمان فکری نمایندگی می‌کند امر به معروف و نهی از منکر را به عنوان پروژه‌ای در جامعه مطرح می‌کند و مردمی که در آن جامعه حضور دارند یا به عنوان مقلدین آن مرجع تقلید یا به عنوان استماع یک حکم دینی از طرف یک ولی فقیه لبیک می‌گویند و از این رو اتحاد و اجتماعی همدل، هم هدف و بدون هیچ اختلافی شکل می‌گیرد و آنها در مسیر شکل‌گیری انقلاب، طاغوت را به مثابه یک منکر برمی‌اندازند.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه امر به معروف و نهی از منکر، سه مرحله دارد، گفت: مرحله قلبی امر به معروف که طی آن انسان قلباً به ترک بدی و انجام خوبی‌ها تمایل دارد، مرحله دوم اظهارات زبانی و قلمی است که ما گفت‌وگو می‌کنیم و یا با قلم خودمان به تبیین معروف و منکر می‌پردازیم و مرحله سوم امر به معروف و نهی از منکر، مرحله قیام عملی است.
وی با بیان اینکه قیام امام حسین (ع) در راستای مرحله عملی امر به معروف و نهی از منکر بود، اظهار داشت: برخی از این قیام‌ها ثمره دنیایی هم دارد مانند انقلاب اسلامی ایران و بعضی دیگر ممکن است ثمره دنیایی نداشته باشد مانند قیام امام حسین (ع) که به ظاهر شکست خورد اما آثار آن بعد از شهادت حضرت ظاهر شد. بنابراین اجمالاً این نیز یک تفسیر و یک نگاه دیگری بر انقلاب اسلامی ایران در سال 57 است.
معارف گفت: اگر این نگاه را نسبت به انقلاب اسلامی ایران داشته باشیم این نوع نگاه به آن قداست می‌بخشد و انقلاب را از هر حرکت سیاسی دیگری متمایز می‌کند، وقتی انقلاب ما چنین ماهیتی دارد قطعاً یک وظیفه‌ای هم امروز بر دوش ماست که همچنان از آن محافظت کرده و این حرکت عظیم را آسیب‌شناسی کنیم به این معنا که اگر عواملی بخواهد در این حرکت انحرافی ایجاد کند باید آن عوامل شناخته و پاکسازی شود تا انقلاب اسلامی ایران با ماهیت خالص دینی خویش همچنان به حرکت خود در صحنه‌های دیگر ادامه دهد.
انتهای پیام/ک
