به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، روزنامههای امروز چاپ کابل در دیدگاهها و سرمقالههای خود پیرامون موضوعات مختلف جاری در افغانستان پرداخته‌اند که بخشهایی از آن در ذیل آمده است:
روزنامه «سخن جدید»، در دیدگاه رسمی خود با اشاره به انتشار گزارش کمیته مستقل مشترک نظارت و ارزیابی مبارزه علیه فساد اداری، مبنی براین که فساد اداری در پنج ارگان دولتی به صورت گسترده وجود دارد، نوشته است: طی کردن 60 مرحله برای گرفتن حقوق ناچیز بازنشستگان، فساد چشمگیر در روند توزیع زمین برای مهاجرین، نبود شفافیت در برنامه استخدام کارکنان توسط کمیسیون اصلاحات اداری، بروکراسی حاکم در توزیع بورسیههای تحصیلی وزارت آموزش عالی از جمله موارد فساد در این پنج اداره عنوان شده است.
سرمقالهنویس سخن جدید افزوده است که مسئله فساد در افغانستان به یکی از چالشهای اساسی و عامل کلیدی ناکارآمدی دولت و ارگانهای دولتی به حساب میآید.
روزنامه «8صبح»، در دیدگاه رسمی خود با اشاره به جعلی بودن اسناد کمیسون حقیقتیاب برای رویداد حمله هوایی نظامیان خارجی در «غوربند»، نوشته است: درج مستندات جعلی در پرونده بررسی رویداد، نرفتن به محل، معرفی افراد مسلح به‌جای بازماندگان قربانیان اصلی به دفتر ریاست‌جمهوری و موضع‌گیری جانبدار در رسانه‌ها، نشان می‌دهد ،کمیسیونی که «عبدالستار خواصی» ریاست آن را بعهده داشته، رویداد را جانبدار گزارش کرده است.
روزنامه افزوده که چرا رئیس‌جمهور افغانستان در گام نخست حقیقت را از ریاست امنیت ملی «پروان» و مقام‌های پلیس آن ولایت نپرسید؟ حامد کرزی باید به والی، فرمانده پلیس و رئیس امنیتی که خودش تعیین کرده، بیشتر اعتماد داشته باشد.
روزنامه «آرمان ملی»، در سرمقاله خود نوشته است: چندروز متوای است که «حامد کرزی» ظاهراً قربانیان حادثه «غوربند» را ملاقات و نیروهای آمریکایی را ملامت می‌کند و اخبار مربوط به این ملاقاتها با آب و تاب از رسانههای دولتی بازتاب مییابد و حتی ایشان با قهر و غضب گفته که اگر آمریکا شرایط ما را نمیپذیرد، بهتر است که از افغانستان خارج شود.
به اعتقاد نویسنده، رئیس‌جمهور اگر خواهان خروج نیروهای بینالمللی از افغانستان است باید جایگزینی را به مردم نشان بدهد.
روزنامه «انصاف»، سرقتهای اخیر در شهر کابل را مهم دانسته و در دیدگاه خود نوشته است: کابل به عنوان شهری که بیشترین هزینههای دفاعی و حفاظتی را به خود اختصاص داده و با توجه به نیروهای نظامی زبده اعم از خارجی و داخلی و ارتش و پلیس که در این شهر حضور دارند؛ ایجاب می‌کند که لااقل ساکنان محلههای گوناگون کابل، شبها سر آرام بر بالین گذارند و صبحها با خاطری جمع و خیالی آسوده، کار و زندگی خویش را آغاز کنند.
به باور نویسنده، در طول 12 سال حضور پرسشبرانگیز نیروهای خارجی در افغانستان، مردم با مشکلات و معضلات بسیاری دست به گریبان بوده‌اند؛ بدلیل تقلید کور، اقتصاد لرزان این کشور از سیستم سرمایهداری و بازار آزاد، علاوه بر وارد شدن ضربات جبرانناپیر به پیکره اقتصاد افغانستان، فقر، بیکاری و تنگدستی نیز سایه شوم خویش را بر نظام معیشتی، بخش گستردهای از مردم تحمیل کرده است؛ لذا واضح است که سرقت و بزهکاریهای شبیه آن، از نتایج ملموس و غیر قابل انکار نظام سرمایهداری در هر کشوری از جمله در افغانستان است.
روزنامه «جامعه باز»، در سرمقاله خود نوشته است: با نزدیک‌شدن پایان دوره ریاست‌جمهوری حامد کرزی، تلاش‌های او به عنوان فرد اول مملکت حیرت‌برانگیز است؛ وی که نشان می‌داد توان و تلاش واقعی برای پایان‌دادن به بحران افغانستان را در سر دارد؛ این‌روزها به نظر می‌رسد معکوس عمل می‌کند و تمامی‌دست‌آوردهایی را که در طی دوره ریاست‌جمهوری‌اش به ارمغان آورده را می‌خواهد به‌یکباره ویران کند و در تاریخ نقطه سیاه دیگر را ثبت کند.
سرمقالهنویس جامعه باز افزوده است: دوره ریاست‌جمهوری او با تمامی‌مشکلاتی که وجود داشت امیدوار‌کننده بود و رؤیای انسان این سرزمین برای زندگی آرام و بدون خشونت در این کشور را جان داده بود؛ علی‌رغم تمامی‌نابسامانی‌هایی که در اداره تحت امر او وجود داشت اما همگان به سیستمی‌که با او به کشور آورده بود امیدوار بودند و مهم‌ترین مزیت او نسبت به زمامداران گذشته همان ساختار سیاسی بود که در پندار عموم با مرور زمان بهبود می‌یافت و دولت واقعی شکل می‌گرفت.
روزنامه «ماندگار»، در دیدگاه رسمی خود با اشاره به این که مشاور امور بین‌الملل نخست‌وزیر پاکستان گفته که پاکستان و آمریکا بر سر افغانستان به توافقاتی دست یافته‌اند و هر 2طرف بدنبال اعتمادسازی درباره آینده افغانستان هستند، نوشته است: به نظر می‌رسد که پاکستان راه‌های کوتاه و کم‌هزینه‌‌ای را برای دست یافتن به اهداف خود یافته و حامد کرزی نیز با سیاست‌های ناسنجیده چیزی نمانده که کشور را تقدیم پاکستان کند؛ زیرا امضا نشدن سند امنیتی با آمریکایی‌ها اگر هیچ زیانی برای افغانستان نداشته باشد، دست‌کم این زیان را دارد که آمریکایی‌ها را مجبور می‌سازد که سیاست خود را در مورد افغانستان تغییر دهند و بار دیگر از زاویه پاکستان به افغانستان نگاه کنند و بر سر این کشور با پاکستان معامله کنند؛ همان چیزی که در گذشته نه‌چندان دور افغانستان را به ویرانه تبدیل کرد.
انتهای پیام/.
