به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل ، کشور افغانستان در تاریخ سیاسی خود بحرانهای بسیاری را تجربه کرده و اکنون نیز مسئله برگزاری انتخابات ریاست جمهوری این کشور و امضای پیمان امنیتی با آمریکا به دغدغهای برای مردم و دولت افغانستان تبدیل شده است.
در عین حال این سوال مطرح می‌شود که با در نظرداشت سوابق تاریخی، نیاز مردم، تغییر در مناسبات قدرت و کنشگران سیاسی، برای افغانستان کدام یکی سرنوشت‌سازتر است، انتخابات یا امضای پیمان امنیتی؟
این در حالی است که وضعیت کنونی افغانستان نیز یک وضعیت طبیعی نیست و برایند مناسبات قدرت و کنشگران سیاسی این کشور است.
مناسبات قدرت در در این کشور همیشه ماهیت قومی و قبیله‌ای داشته زیرا افغانستان کشوری است که اقوام مختلف در آن زیست می‌کنند و آن‌ها برای رسیدن به قدرت همیشه با هم درگیر بوده‌اند و تاکنون نیز از چارچوب قومی و قبیله‌ای خارج نشده‌اند.
12 سال گذشته آزمونی برای مردم افغانستان بود و اکنون مردم این کشور به این باور و نتیجه رسیده‌اند که بایستی در مناسبات قدرت و کنشگران سیاسی، تغییر بوجود آید و به عبارت دیگر، تغییرات اساسی در ساختار تنها راه حل مشکلات افغانستان پنداشته می‌شود.
با این حال ظاهرا قرار است که دولت آینده افغانستان بخصوص رئیس جمهور این کشور، بر اساس رأی مردم و بدون در نظر داشت مسائل قومی، زبانی و قبیله‌ای انتخاب شود، و این تجربه جدیدی است که افغانستان برای اولین بار براساس آزادی و برابری، درک میکند که آرای مردم و حمایت اکثریت تعیین کننده است.
کارشناسان بر این باورند، مشکلاتی که تاکنون افغانستان با آن مواجه بوده بیشتر ماهیت داخلی دارد این در حالی است که متغییرهای خارجی با استفاده از این مشکلات توانستند مسائل را به نفع خود سمت و سو دهند.
جناح بندی‌های افغانستان در گذشته، براساس مسائل قومی و قبیله‌ای استوار بود و کمتر از ویژگی تساهل و مدارا بهره می‌برد بنابراین زمینه ساز بحران شد و نتوانست همگرایی ایجاد کند.
با این اوصاف تغییر در مناسبات قدرت و ساختار برای افغانستان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا این تغییرات با پا گرفتن روندی به نام دموکراسی، «نه» گفتن به گذشته و همه ناهنجاریهای آن است.
انتقال مسالمت آمیز قدرت در افغانستان، روی آوردن به یکدیگر پذیری، تساهل، مدارا و افغانستان واحد در محدوده جغرافیایی است که بدور از شکافهای اجتماعی در کنار یکدیگر افراد تعیین مسؤلیت می‌کنند.
پیمان امنیتی کابل-واشنگتن با آنکه در شرایط کنونی شاید برای مردم این سرزمین اهمیت داشته باشد، اما موضوعی نیست که دست یافتن دوباره به آن برای این کشور ناممکن و یا هزینه زیادی داشته باشد.
در حالی که انتخابات چنین نیست، برایند انتخابات در صورتی که شفاف، عادلانه و همگانی برگزار شود، راهی بسوی ثبات، امنیت و دولت برخواسته از آرای عمومی است و در نتیجه از مشروعیت و حمایت مردمی برخوردار خواهد بود.
تردیدی نیست که اگر رئیس جمهور آینده افغانستان با اکثریت آراء انتخاب شود، حمایت همه جانبه مردم را با خود دارد و دولت جدید با حمایت همه جانبه و مشروعیت مردمی، از موضع قدرتمندتری با طرف آمریکایی وارد مذاکره خواهد شد و این به نفع افغانستان است.
کارشناسان معتقدند، تحت‌الشعاع قرار دادن، انتخابات در هیاهو و سروصدای امضای پیمان امنیتی، پیامدهای ناگواری برای مردم افغانستان خواهد داشت بنابراین بایستی جامعه جهانی و آمریکا اجازه دهند تا مردم افغانستان با خاطری آرام و آسوده انتخابات را پشت سر گذارده و زعیم آینده خود را براساس شایسته سالاری انتخاب کنند. یعنی مردم نه به افراد بلکه به برنامههای کاندیداهای ریاست جمهوری و توانایی آنان رای دهند.
تحت فشار قرار دادن مردم و دولت افغانستان برای امضای پیمان امنیتی، به سلامت مردم این کشور در تصمیم‌گیری درست صدمه می‌زند و باعث می‌شود که پیمان امنیتی را نیز برسرنوشت آینده خود تاثیر گذار و سرنوشت ساز بدانند.
بنابراین مردم افغانستان بجای این که در مورد انتخابات شفاف و عادلانه فکر کنند، در یک جنگ روانی ناخواسته قرار گرفته‌اند و سال 2014 را به عنوان هیولایی برای بلعیدن دستاوردهای گذشته آن‌ها می‌پندارند.
سال 2014 بجای این که یک سال سرنوشت‌ساز و پرمسئولیت برای افغانستان باشد، بیشتر سال سرنوشت‌ساز برای آمریکا و نظامیان خارجی است زیرا در این سال نتیجه فعالیت‌ها، تلفات و خسارات 12 ساله آنان تعیین خواهد شد.
واقعیت این است که بیان خطرات احتمالی سال 2014 برای افغانستان یک فرافکنی و فرار از مسئولیتهای انسانی است که نظامیان خارجی برمبنای آن وارد افغانستان شده بودند، مانند، ایجاد امنیت، ثبات، بازسازی، مبارزه با تروریسم و غیره.
براین اساس سال انتخابات به مراتب حیاتی‌تر از امضای پیمان امنیتی با آمریکا برای مردم افغانستان است.
انتهای پیام/ز
