به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، زمستان با آن سرمای استخوان‌سوز گاهی چنان ما را درهم می‌پیچد که چشمانمان را حتی وقتی در حال قدم زدن هستیم، مجبور به خوابیدن می‌کند.
قدرت عجیبی دارد این زمستان؛ حالا فکر کنید چند نفر در پشت پنجره شهر، آن هم در این زمستان خشک و خواب‌دار کنج دنجی را در هوای سرد بیرون گرفته و به خواب رفته باشند. حتی تصورش هم سخت است.
اصلا مگر می‌توان خوابید؟ ما حتی اگر از زیر پرده زمخت خانه، نسیمی از این هوا به تنمان بخورد خواب از سرمان می‌پرد.
شهرداری مشهد از سال 80 خانه گرمی را به نام «خانه سبز» برای همین به اصطلاح کارتن خواب‌ها ایجاد کرده و انصافاً در همین مدت هم مأمن خوبی برای این بندگان خدا شده است.
همین که جایی باشد که با خیال راحت و بدون تنفس هوای سرد گوشه‌ای بخوابند برایشان کفایت می‌کند اما ... باز هم مشکل، مشکل فضا است.
کمبود فضاهای این چنینی برای خیل زیادی از کارتن خواب‌ها باعث شده است در این شب‌ها عده‌ای را باز هم در کنج و گوشه و زیر پل‌ها مشاهده کنیم؛ البته نباید مهربانی بعضی از همشهریان را هم نادیده بگیریم که بعضاً غذای گرم و یک ملحفه کوچک برای آنها تهیه می‌کنند.
به نظر می‌رسد طرح مسئله ایجاد فضای جدید برای این کار بسیار زمان‌بر و احتمالاً ناممکن به نظر برسد برای همین پیشنهاد می‌کنیم از سوله‌های بحران که در هر منطقه شهرداری ایجاد شده استفاده بهینه‌تری صورت گیرد.
مگر بحران حتماً باید مرگ و میر باشد و خدایی نکرده اتفاقات طبیعی دیگری رخ دهد تا در سوله‌های بحران به روی مردم باز شود؟ حالا هنوز که سرما به اوج نرسیده و در قامت پاییز خودش را عیان کرده بهتر نیست از این سوله‌ها استفاده شود؟
البته ناگفته پیداست که این امر نیازمند برنامه‌ریزی، هماهنگی و مدیریت است که زمان بسیار کوتاهی می‌خواهد و نیاز به هزینه‌های آنچنانی نیز ندارد.
به یاد بیاوریم سرمای سال گذشته را که مدت قابل توجهی شهر را فلج کرد. فرض کنید به خاطر کمبود جا و مکان، انسانی - حالا به هر دلیل- مجبور است شب‌ها را بیرون از خانه بیتوته کند؛ شک ندارم که در این سرما اگر مکانی را پیدا نکند جانش را از دست خواهد داد.
بهتر نیست از همین حالا فکری برای این کارتن خواب‌ها و آسیب‌دیدگان اجتماع کنیم تا خدایی نکرده اتفاقی در آینده گریبان آنها و مجموعه‌های شهری را نگیرد.
انتهای پیام/2202/ز40/چ3000
