به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت، شهر مشهد در چند ماه آخر منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی آبستن حوادثی شد که در تسریع پیروزی آن نقش موثری داشت. یکی از این حوادث مهم و ماندگار که سر آغازی برای حرکات بعدی انقلاب در این شهر گردید، واقعه 23 آذر سال 1357 و حمله رژیم به بیمارستان امام رضا (ع) بود که برای همیشه در تاریخ مبارزات سیاسی مردم این شهر به ثبت رسید.
با اوج گیری انقلاب و فرا رسیدن محرم سال 57، راهپیمایی‌های میلیونی سراسر کشور را فرا گرفت. در مشهد طی روزهای 19 و 20 آذر 57 برابر با نهم و دهم محرم 1399 قمری مصادف با تاسوعا و عاشورای حسینی تظاهرات عظیمی به راه افتاد.
در پایان این تظاهرات که اطراف فلکه حضرت بود قطعنامه‌ای ده ماده‌ای مبنی بر سرنگونی حکومت شاهنشاهی و برقراری جمهوری اسلامی به رهبری امام خمینی قرائت شد. در پایان مراسم این دو روز آیت‌الله خامنه‌ای سخنرانی نمودند.
در شب عاشورا عده‌ای از مردم مجسمه شاه در فلکه تقی آباد، میدان شاه و داخل محوطه بیمارستان شاه‌رضا را تخریب و پایین آوردند.
پیوستن پزشکان و کادر بیمارستان‌ها به جنبش انقلاب اسلامی در کشور و از جمله مشهد و بخصوص تبدیل شدن بیمارستان امام رضا(ع) به پایگاه نهضت، خشم دستگاه امنیتی مشهد را در سال‌های نخستین انقلاب برانگیخت.
از آن مقطع بیمارستان، مورد توجه دو گروه مأموران امنیتی و انقلابیون قرار گرفت. انقلابیون می‌کوشیدند با اتخاذ راهکارهایی نقش آفرینی و حضور پزشکان را در عرصه مبارزه تداوم بخشند. از این رو برخی تظاهرات‌ها را با حضور دانشگاهیان از بیمارستان آغاز می‌کردند.
روز 12 آذر (دوم محرم) یک هزار و پانصد تن از استادان و دانشجویان و حتی کارمندان دانشکده‌های دانشگاه فردوسی، در محوطه دانشکده علوم تجمع و به طرف حرم تظاهرات کردند که در مسیر حرکت با حمله مأموران و شلیک گاز اشک آور مواجه شدند و تعدادی از دانشجویان دستگیر شدند.
** گسترش تظاهرات در مناطق مختلف شهر
تظاهر کنندگان عکس‌هایی از امام خمینی(ره) را حمل کرده و شعار همیشگی مرگ بر شاه را سر می‌دادند- در پایان این راهپیمایی حضرت آیت‌الله واعظ طبسی پس از سخنرانی قطعنامه‌ای 9 ماده‌ای در خصوص مراجعت امام به ایران، برکناری شاه، و... قرائت کرد.
دستگاه امنیتی که از تداوم حضور نقش آفرین کادر بیمارستان و اصولاً پزشکان و استادان دانشگاه در جنبش نگران شده بود، عده‌ای چماقدار را اجیر و روانه بیمارستان کردند. آنان در روز 22 آذر از در شرقی بیمارستان 17 شهریور (6 بهمن) وارد بیمارستان شدند و نگهبانان بیمارستان را مضروب ساختند. این عمل سبب شد تا جامعه پزشکان از خود عکس العمل نشان دهند و تصمیم گرفتند که کلیه بیماران بیمه ارتش اعم از افسران و درجه‌داران و خانواده‌های آنان را به طور رایگان ویزیت و مداوا نمایند.
** تهاجم به بیمارستان امام رضا(ع)
یکی از فجایع اصلی در آغاز دهه دوم محرم تهاجم عوامل مزدور رژیم شاه به بیمارستان امام رضا(ع) و بیماران بی‌گناه و بی‌دفاع بود. در 23 آذر بود که چماق به دستان با حمایت نیروهای امنیتی از در جنوبی وارد باغ بیمارستان امام رضا(ع) شدند.
ابتدا ماشین‌های سواری پزشکان و پرسنل بیمارستان را مورد هجوم قرار داده و شیشه‌های آنان را شکستند سپس در ادامه حرکت خود به بخش اطفال بیمارستان هجوم آوردند و ضمن شکستن اثاثیه داخل آن شروع به تیراندازی کردند.
هنگام ورود به این بخش، نگهبانان از خود مقاومت به خرج دادند که بر اثر درگیری تعدادی از آنان مجروح شدند اما به هنگامی که با مقابله انبوه کارکنان بخش روبه رو شدند، به شلیک گاز اشک آور و تیراندازی هوایی پرداختند.
این تهاجم چندان دوام نیاورد، زیرا مردم به محض اطلاع به طرف بیمارستان حرکت کردند و هنگامی که به آنجا رسیدند، چماق به دستان فرار را بر قرار ترجیح دادند.
** تحصن پزشکان و استادان دانشگاه
اینک که بیمارستان امام رضا(ع) به یکی از کانون‌های اصلی مبارزه درآمده بود و تظاهرات غالباً به آنجا خاتمه می‌یافت مهم‌ترین واقعه بعد از حمله به بیمارستان، اقدام هوشیارانه جمعی از علمای مبارز در حمایت از تحصن پزشکان و کادر بیمارستان بود.
در پی تحصن پزشکان و پیوستن علما به آنان از ساعت 11 صبح دانشجویان و گروه‌های دیگر از مردم با پارچه‌های سفید که به عنوان پلاکارد در دست داشتند با دادن شعار به طرف بیمارستان امام رضا(ع) حرکت کردند و بدون اعتنا به اخطار مأموران وارد بیمارستان شدند و به جمع تحصن پزشکان و علما پیوستند.
** واکنش علما و مردم سراسر کشور
در پی وقوع این حادثه، بار دیگر وقایع مشهد در کانون توجهات انقلابیون کشور قرار گرفت و مراجع، علما و طلاب با صدور اعلامیه‌هایی عاملان آن را محکوم کردند.
حضرت آیت‌الله العظمی سید عبدالله شیرازی روز بعد از واقعه با صدور اعلامیه شدیداللحنی؛ با اشاره به حمله چکمه‌پوشان نظامی و چماق به دستان مزدور به بیمارستان از این اقدام به عنوان نشانه زوال قطعی رژیم یاد کرد و از تمام مبارزان خواست که اتحاد و همبستگی خود را حفظ کنند.
آیت‌الله شیرازی پس از آن در نامه‌ای خطاب به آیت‌الله صدوقی و در پاسخ به حمایت علمای یزد از تحصن روحانیون مبارز مشهد و پزشکان و استادان دانشگاه در بیمارستان امام رضا(ع) جریان حمله، خسارات، مجروحین و شهادت این واقعه را یادآور می‌شود.
همچنین مراجع قم نیز با صدور اعلامیه مشترکی با اشاره به اخباری که از مشهد و برخی شهرهای دیگر می‌رسد، یادآور شدند که دستگاه امنیتی در ترفندی مزورانه، نیروهای امنیتی را در پوشش لباس معمولی به عنوان طرفدار رژیم به خیابان‌ها فرستاده که مردم را مورد ضرب و شتم قرار دهند.
در پایان نیز روز 27 آذرماه را به عنوان عزای عمومی اعلام کردند.
سرانجام، تحصن کنندگان در بیمارستان امام رضا(ع) پس از چندین روز با تشییع جنازه شهید محمد منفرد به تحصن خود خاتمه دادند. پایان تحصن بیمارستان امام رضا(ع) با صدور قطعنامه‌ای همراه بود که در آن سه دلیل را برای خاتمه دادن به تحصن یادآور شدند.
نخست آنکه ادامه تحصن و تجمع، آنان را از رسیدگی به دیگر امور مذهبی و تبلیغی باز می‌دارد. ادامه تحصن، ملازم با تعطیلی مطب پزشکان خواهد بود که حضور آنان در مطب‌ها برای مداوای مردم ضروری است و آیات عظام شیرازی و قمی خواستار پایان دادن به تحصن بوده‌اند.
در این قطعنامه نیز به دستاوردهای آن اشاره شده که اهم آن عبارت است از اخراج مسئول اصلی جنایت بیمارستان امام رضا(ع)، سرکوب شدن مزدوران چماق به دست و آزادی زندانیان بی‌گناه.
انتهای پیام/2202/ر/چ3000
