به گزارش خبرگزاری فارس‌از قم، بارها از بین جاده‌های خاکی عبور کرده و مسافرانش را به شهرهای زیارتی ایران، عربستان، عراق و سوریه رسانده بود؛ جاده‌های پرپیچ و خم، پر از گرمای ملتهب و سرمای خشک را تجربه کرده بود.
جاده از معدود مصنوعاتی است که زمانی‌که در آن قرار داری می‌توانی با افق حرکت کنی تو را به بی‌انتها می‌کشاند و تمام شکوه جاده به این دلیل است که نمی‌توانی پایانی را برای آن تصور کنی...
همین جاده است که زمینه پیوند حسین غلام‌سیم(کاشی) را با مدرسه‌سازی فراهم کرد، پای صحبت‌های همسرش معصومه سادات لسانی که می‌نشینی یک دنیا حرف برای گفتن دارد.
***
سال 1307 در کاشان به دنیا آمد، در سن هفت سالگی با خانواده‌اش به قم آمدند، در مدرسه محمدیه واقع در کوچه تکیه یزدی‌ها ثبت‌نام کرد، کلاس‌های اول و دوم را در یک سال گذراند و پس از گذراندن کلاس پنجم، مدرسه را رها کرد.
در سن 17 سالگی متوجه علاقه‌اش به ماشین‌سواری شد و از پدرش خواست تا مانند وی شوفر شود، پدر از ابتدا با این تقاضا مخالفت کرد، ولی وی در جوابش این شعر را خوانده بود:
پسر کو ندارد نشان از پدر
تو بیگانه خوانش نخوانش پسر
پدرش اتوبوس شورلت شماره 38 داشت، برای نخستین‌بار با پدرش به سمت تهران حرکت کرد، سه روزه ماشین راندن را یاد گرفت. در آن زمان در شهرهای اصفهان، کرمانشاه و مشهد گواهی‌نامه رانندگی می‌دادند؛ در نتیجه در اصفهان تصدیق پایه دو را گرفت.
سفر مشهد سه روز در جاده خاکی طول می‌کشید، اتوبوس مدل 38 صندلی نداشت و مسافرها در وسط ماشین می‌نشستند. در هنگام غروب نیز زائران امام رضا(ع) برای استراحت مسافران از نردبانی که شاگرد شوفر به دیواره ماشین تکیه می‌داد، پیاده می‌شدند. در گرگ و میش هوا خانم‌ها روی چراغ‌هایی شام مختصری تهیه می‌کردند و در هر گوشه‌ای کسی به نماز می‌ایستاد و در اواخر شب نیز دور آتشی حلقه می‌زدند و از خاطرات گذشته خود سخن می‌گفتند.
همسر کاشی این طور می‌گوید: به گفته مرحوم کاشی در آن دوران، قم برق نداشت، بنابراین پدرش از جلفای اصفهان یک دستگاه موتور برق به قیمت 7 هزار تومان خرید و این موتور را زیر گذر خان نصب کرد؛ به این دلیل پدرش به غلام سیم معروف شد.
ثمره زندگی‌اش دو دختر و سه پسر بود که یکی از پسرانش در حال انتقال 46 مسافر به ترکیه در اثر لغزندگی جاده به دره سقوط کرده و غواصان نتوانستند جنازه وی را پیدا کنند، ولی دو برادرش جنازه‌اش را از آب می‌گیرند و اکنون در قبرستان شیخان قم دفن است.
پس از مشورت با آیت‌الله لنکرانی به احداث مدرسه‌ای اقدام می‌کند که این مدرسه در خیابان یزدانشهر است، با نام مدرسه دخترانه راهنمایی علی بن موسی‌الرضا(ع) با زیربنای هزار و 430 متر مربع و 12 کلاس.
معصومه سادات لسانی با بیان اینکه پسرش در طول حیات خود از اموالش هیچ بهره‌ای نبرد، می‌گوید: دو قطعه زمین ارث او بود که قصد کرده بودم با فروش آنها برایش هزینه کنم و به دلیل آنکه یکی از نهادهای دولتی در این زمین ساختمانی احداث کرده بود با مبلغی کمتر از ارزش واقعی آنها را به دولت فروختم، در شب خواب دیدم آقایی مرا به سرزمینی برد و گفت در این مکان کلنگ را بزن و من در آن مکان کلنگ را به زمین زدم و صبح به دنبال زمین رفتیم و باز در خواب دیدم اسب‌سواری همراه یک آقا وارد اتاق شدند همراه اسب سوار از من پرسید این آقا را می‌شناسی گفتم بله ایشان علی بن موسی‌الرضا(ع) هستند که زبانم بند آمد و گریه کردم بنابراین نام این مدرسه را امام رضا(ع) نامگذاری کردیم و روز کلنگ‌زنی نیز خودم کلنگ آن را به زمین زدم.
پسر دومش در 18 فرسخی سوریه در یکی از جاده‌های ترکیه با کامیونی که از مقابل می‌آمده تصادف کرد که او در این حادثه به همراه 9 نفر از مسافران جان خود را از دست داد. یکی از اتوبوس‌های حاج حسین کاشی در کشور ترکیه توقیف شده که تصمیم داشت پس از ترخیص اتوبوسش آن را بفروشد و مدرسه دوم را به یاد پسر دیگرش بسازد.
همسرش می‌گوید: کاشی می‌خواست مدرسه دوم را به خاطر ادامه تحصیل افراد بی‌بضاعت احداث کند تا در گوشه و کنار خیابان‌ها به دام مواد مخدر گرفتار نشوند.
همسرش در غم از دست دادن پسر دومش به اندازه‌ای گریه کرده که چشمانش دچار آسیب شده است، وی به معنای این شعر معتقد است:
بنگر به چرخ زمان که چه کمرشکن است
نناز به رنگ لباست که آخرش کفن است
این داستان خیر مدرسه‌سازی است که بارها آن را برای همسرش تعریف کرده، ولی اکنون حسین غلام‌سیم(کاشی) از بین ما به دیار ابدی رفته است، در حالی که داستان زندگی‌اش و کار خیری که انجام داده برای همیشه ماندگار است و در قلب‌ها می‌ماند و تنها از ثمرات این کارش می‌تواند در حیات اخروی بهره‌مند شود.
احداث 87 مدرسه به همت مجمع خیرین مدرسه‌ساز
مجمع خیرین مدرسه‌ساز استان قم یک نهاد خیریه مردمی با ساختار تشکیلاتی هیئت مدیره و هیئت امنا بوده که متشکل از معتمدان و مسئولان استان و زیر نظر جامعه خیرین مدرسه‌ساز کشور در راستای احداث، توسعه و تجهیز مدارس و دیگر فضاهای مورد نیاز آموزش و پرورش استان از سال 78 فعالیت خود را آغاز کرد.
به گفته محسن پورگلیان مدیرکل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان قم تاکنون 87 مدرسه به ظرفیت 846 کلاس با زیربنای 126 هزار و 798 متر مربع توسط جامعه خیرین مدرسه‌ساز استان احداث شده و برای بهره‌برداری به آموزش و پرورش تحویل داده شده است.
وی احداث 38 باب نمازخانه و هفت باب سالن، کارگاه، آزمایشگاه و کتابخانه مستقل را از اقدامات دیگر خیرین مدرسه‌ساز ذکر کرد.
همسر کاشی تصریح می‌کند که تنها برای رضای خداوند مدرسه احداث کرده و از این کار خوشحال است و از کسانی که توانایی و امکاناتش را دارند، می‌خواهد تا پیشقدم شوند به تنهایی یا با کمک خیران دیگر مدرسه‌ای احداث کنند تا با پیشرفت علم جوان‌های کمتری به فساد و انحراف کشیده شوند.
گردش فرمان زندگی او را به این سرنوشت هدایت کرده، اگرچه تلخی از دست دادن فرزندانش را تجربه کرده، ولی این تلخی را با حل کردن شیرینی انجام کار خیر در امر مدرسه‌سازی محو کرده است؛ وی می‌گوید: مدرسه‌سازی از هر کار خیری برتر است تا زمانی که توان داشته باشم در این راه قدم برمی‌دارم.
-----------------------------------------
گزارش از: ایمن‌السادات موسوی‌نژاد
-----------------------------------------
انتهای پیام/78003/ب40/آ3004
