به گزارش خبرگزاری فارس از بیجار، آنهایی که به مرگ سرخ لبخند زدند و با جوشش خون و با سرود تکبیر، شب را به صبح سپید پیوند زدند همان شهدایی بودند که روشنی آفریدند و روشنگر عصرها، کلامشان حدیث بارش نور است و در پیامشان سرود عشق پنهان است.
شهیدان در سینه دشت کربلا، گل‌های شقایق هستند و در مکتب ما مظهر عدل و دادند و فاتح معراج شهادتند. شهیدان خلق‌های کشور خون و شهادت و نشانه‌ای از حماسه و ایثار و وحدت هستند.
شهیدان از فرزندان هابیل آفتاب و روشنایی هستند که توانستند در مقابل قابیل ظالم زمان بایستند. شهیدان در نبرد باطل و حق با پرچم فتح بر قلل رفیع شجاعت ایستادند و در اندیشه تمامی بی‌باوران خاک، آنها شعله‌های ستاره صبح بشارت هستند.
هیچ قلمی را یارای توصیف دلاورمردی‌های شهدا نیست، آنان که اسطوره مقاومت و نماد حریت و آزادگی هستند، سرو قامتان افراشته‌ای که در نبرد با دشمنان دین و قرآن حماسه‌ها خلق کردند.
در این میان رسالت همه آنهایی که به حفظ ارزش‌ها و پاسداری از معنویت‌ها می‌اندیشند آن است که به هر وسیله ممکن فرهنگ شهادت را که فرهنگ ارزش‌هاست، پاسداری و هدفی را که شهدا دنبال می‌کردند به سرمنزل مقصود برسانند.
با توجه به این مهم خبرگزاری فارس بنا به رسالت ذاتی خود در راستای معرفی این سرو قامتان سعی دارد گوشه‌ای از زندگی این عزیزان را با زبان قلم بیان کند.
کامران نجات‌الهی فرزند عبدالحسین در سال 1333 در شهرستان بیجار گروس متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان شکیبا در سنندج و تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران به پایان رساند.
او تحصیلات عالی را نخست در دانشگاه علوم و صنعت آغاز کرد و در رشته راه و ساختمان از این دانشگاه مدرک لیسانس گرفت و سپس در مرکز تحصیلات تکمیلی پلی‌تکنیک به ادامه تحصیل پرداخت و به اخذ مدرک فوق‌لیسانس در رشته راه و ساختمان نائل آمد و با پایان تحصیلات، به عضویت علمی دانشگاه پلی‌تکنیک درآمد و پرشور و پرتوان به تعلیم و تدریس پرداخت.
شهید نجات‌الهی چه در دوران تحصیل و چه در زمان تدریس به مبارزه با ظلم و ستم رژیم شاهنشاهی پرداخت و هیچ‌گاه وظایف سیاسی و اجتماعی روشنگرانه‌اش را فراموش نکرد.
از آغاز تشکیل سازمان ملی دانشگاهیان ایران، صمیمانه در همه فعالیت‌های سازمان شرکت جست.
او از فرزانگانی بود که با تخصص و تعهد به میدان مبارزه آمده بود تا علیه آنچه که غیرخدایی است مبارزه کند، دلش به سمت نور گرایش داشت.
استاد دانشگاه پلی‌تکنیک آن روز برای اعتراض به اعمال رژیم خونخوار پهلوی به همراه تعدادی دیگر از استادان دانشگاه و ... تحصن کرده بود. آمده بود که از ظلم برائت جوید. آمده بود بگوید خمینی سفیر نور و پیک آسمانی است.
شهادت، شهید کامران نجات‌الهی برگی دیگر از رسوایی رژیم شاهنشاهی بود
کامران نجات‌الهی در روز پنجم دی ماه 1375 یعنی 47 روز قبل از پیروزی انقلاب در حالی که فقط 24 سال سن داشت در جریان تحصن اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در وزارت علوم و آموزش عالی، به دست جلادان شاه به شهادت رسید.
ماجرای این جنایت از این قرار بود که در روز 29 آذر 57 بیش از صد تن از استادان دانشگاه تهران در محل دبیرخانه این دانشگاه اجتماع کردند و ضمن صدور بیانیه‌ای به محاصره نظامی دانشگاه‌ها و بستن آنها بر روی دانشجویان، کارکنان و استادان و همچنین نسبت به سکوت مدیریت فرمایشی و انتصابی دانشگاه در برابر اعمال ضدمردمی رژیم و همکاری با آن و انجام دادن اعمال موهن و خشونت‌آمیز نسبت به استادان اعتراض کردند و اعلام نمودند تا بازگشایی کامل دانشگاه به حضور خود در این محل ادامه می‌دهند. این اقدام مورد توجه عمومی واقع و موجب سردرگمی رژیم شاه شد.
سازمان ملی دانشگاهیان نیز طی اطلاعیه‌ای ضمن اعتراض به کشتار مردم سراسر کشور، بسته بودن دانشگاه‌ها توسط مسئولین دانشگاهی را به علت همکاری آنان با رژیم و وطن‌فروشان و برای تأکید اعمال ضد مردمی آنان و بسته نگه‌داشتن یکی از سنگرهای مبارزاتی ملت ایران اعلام کردند.
در دوم دی ماه نیز ده‌ها تن از اساتید دانشگاه‌های مختلف تهران از اعضای سازمان ملی دانشگاهیان ایران در طبقه ششم وزارت علوم و آموزش عالی تحصن کردند.
در پنجم دی ماه ناگهان خبر تأسف‌باری با سرعت در تهران پیچید حدود ساعت 2:30 به سوی استادان متحصن آتش گشوده شد و کامران نجات‌الهی در بالکن دانشگاه بود که انگشتی ناجوانمردانه ماشه را چکاند و وی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و مجروح شد و سپس در بیمارستان به شهادت رسید و پیکر مطهرش در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
نامش بر تارک تاریخ انقلاب جاودان باد
انتهای پیام/79015/ق40/ف4004
