به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، علامه محمدتقی جعفری در 25 آبان‌ماه 1377 از دنیا رحلت کرد. به مناسبت سالگرد وفات این استاد حوزه علمیه با علی رافعی، استاد ادیان، عرفان و فلسفه دانشگاه گفت‌وگوی مختصری انجام دادیم.
علی رافعی درباره اندیشه‌های فلسفی علامه جعفری توضیح داد: باید این نکته را بدانیم که در اندیشه علامه فلسفه به ماهو فلسفه یا عرفان به ما هو عرفان دارای ارزش والایی نبود بلکه محوریت ایشان در علوم انسانی به میزانی که آن علم بتواند انسان را در مسیر حیات انسانی بالا ببرد، او را به کمال الهی برساند، از تعلقات دنیا جدا کند و به کمالات روحی و معنوی نزدیک کند، قابل ارزش است و محصولش یک انسان الهی می‌شود.
وی در ادامه افزود: بنابراین نمی‌توان گفت که علامه جعفری به فلسفه مشاء، صدرا یا فلسفه غرب گرایش داشته بلکه او در فلسفه چه شرق چه غرب و اسلامی به آنچیزی اعتقاد داشته که انسان را متحول کند و آدمی را بسازد، علامه برای این علم ارزش قایل بوده است.
رافعی با اشاره به اینکه این تفکر غلط که فلسفه غرب هیچ حرفی برای گفتن ندارد یا فلسفه اسلامی را صرفاً باید مدنظر قرار داد، در تفکر علامه جعفری جایگاهی ندارد، اظهار داشت: به تعبیر او در فلسفه غرب هم بزرگانی وجود داشتند، حرف‌های کاملی زدند و باید اینها را مورد استفاده قرار داد اما اینطور نیست که گرایش علامه به غرب باشد، او گرایشش به انسان بود.
وی با اشاره به اینکه در حوزه انسان شناسی نیاز به اندیشه علامه جعفری داریم، یادآور شد: وی برای علم منهای انسان ارزشی قایل نبود و علامه واقعاً یک انسان‌شناس بود و از همه علوم حتی قرآن مجید هم با انسان سخن می‌گفت. تمام حرکت انبیاء و هدایت آنها و اولیاء الهی برای کمال انسان بود اگر انسان از این هستی گرفته شود چیزی باقی نمی‌ماند.
رافعی با اشاره به اینکه علامه جعفری بر همه چیز نقد داشتند از فلسفه اسلامی و غرب گرفته تا عرفان توضیح داد: او در هر حوزه‌ای نقاط قوت را گرفته و بر ضعف‌ها نقد وارد می‌کند بنابراین هیچ چیز را صد در صد نمی‌پذیرد الا قرآن، نهج‌البلاغه و کلام معصومین. وی حتی با وجود علاقه زیادش به آثار مولوی در شرح مثنوی هم نقدهایی وارد کرده است.
این استاد دانشگاه با اشاره به مردم‌داری و ارتباط علامه با همه اقشار گفت: ایشان همه انسان‌ها را هر قشری تکریم می‌کردند و معیار و ملاکشان صنف کاری افراد نبود بنابراین از کوچکترین افراد اجتماع در شغل‌های خاص تا بزرگان به بُعد انسانی توجه داشتند و با آنها مأنوس می‌شدند.
انتهای پیام/
