به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، استکبارستیزی مردم ایران ریشه در اعتقادات و باورهای آنان دارد؛ اگر به تاریخ اسلام رجوع کنیم عاشورا همه معنای استکبارستیزی شیعه در مقابل ظلم و جور است که امام حسین (ع) با توجه به اینکه سیره و منش پیامبر(ص) مورد تحریف قرار گرفته بود برای احیای سنت جد خودشان با وجود تعداد بسیار اندک یاران در جبهه حق، باز هم به آغوش شهادت شتافتند تا برای همیشه و تا ابد اسلام زنده بماند.
اگر این قیام محقق نمی‌شد، شاید همه دستاوردهای بعثت پیامبر اکرم(ص) و دوران 23 ساله تبلیغ نابود می‌شد و همه خون دل خوردن‌ها و نجواهای علی (ع)در چاه‌های کوفه به فراموشی سپرده می‌شد و صلح امام حسن(ع) معنایی غیر از حقیقت به خود می‌گرفت و دیگر اثری از مکتب و آیین محمدی (ص) باقی نمی‌ماند.
شاید امروز دغدغه بسیاری از غفلت‌زده‌ها این باشد که رابطه با استکبار سبب عزت و سربلندی آنان می‌شود؛ غافل از اینکه مستکبر همیشه به دنبال تضعیف حق بوده و برای نیرنگ و دسیسه‌هایش بساطی به گستردگی اقیانوس در سرزمین‌های مستضعف می‌گستراند تا بتواند در اعماق وجودی انسانهای خفته نفوذ کند و دیگر عزت و آبرویی برای آنان نگذارد.
گرچه رنگ و بوی دوستی با استکبار خوش آب و رنگ است، اما ذلت هیچگاه سبب سربلندی نمی‌شود، چراکه اگر این بود عاشورا محقق نمی‌شد و امام با استکبار بر سر میز صلح می‌نشست و بیعت می‌کرد، اما امام حسین (ع) قیام کرد تا بساط فتنه‌های خاموش سبب نابودی آیین محمدی (ص) نشود.
باید باور کرد که دشمن، همیشه دشمن است و رنگ عوض کردن‌هایش فقط به عنوان مکری دیگر در پرونده سیاهش ثبت می‌شود، اما سند این دشمنی ابدی است، چراکه استکبار مواضع و خوی لشگرکشی و بهره‌کشی دارد و نمی‌توان امیدوار بود که این خلق و خو یک شبه عوض شود.
نباید خوشبین بود که با وعده و وعید، دشمنی‌ها تبدیل به دوستی شود، چراکه امام حسین (ع) نیز با وعده‌های مادی یزید فریب نخورد و به پای آرمان‌های اسلامی از جان و مال خودش گذشت.
امروز نیز ملت ایران معادله دشمن‌ستیزی با استکبار را به خوبی حل کرده و به این باور رسیده که رهبرشان در خط مقدم به خوبی آنها را رهنمون می‌سازد تا در جاده شک و تردید گرفتار اماها و اگرهای سیاسی نشوند و به همین دلیل نمره حماسه مردمان این مرز و بوم، بیستِ بیست است.
انتهای پیام/2202/ذ30/چ3000
