به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، در دنیای امروز که ارزش‌ها رفته رفته در زیر غباری از فراموشی فرو می‌روند و ظواهر فریبنده دنیا در صدر جدول قرار می‌گیرد، ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطر شهدا بهترین راهی است که می‌تواند از انحراف جامعه و اضمحلال معنویت‌ها جلوگیری کند.
در این میان رسالت همه آن‌هایی که به حفظ ارزش‌ها و پاسداری از معنویت‌ها می‌اندیشند آن است که به هر وسیله ممکن فرهنگ شهادت را که فرهنگ ارزش‌هاست، پاسداری و هدفی را که شهدا دنبال می‌کردند به سرمنزل مقصود برسانند.
با توجه به این مهم خبرگزاری فارس بنا به رسالت ذاتی خود در راستای معرفی این سرو قامتان سعی دارد گوشه‌ای از زندگی این عزیزان را با زبان قلم بیان کند.
شهید کامیار قادرخانزاده در سال 1961 میلادی در خانواده‌ای مشهور دیده به جهان گشود، اجدادش به دلیل مخالفت با رژیم عراق مهاجرت کرده بودند.
پدرش مجیدخان مالک به دلیل تسلط به زبان و ادبیات عربی و فارسی مشوقی برای تحصیل و کسب علم فرزندان بود، به طوری که 9 پسر و 11 دخترش تا کلاس ششم ابتدایی در روستا تحصیل کردند و پسران برای ادامه تحصیل به دبیرستان شهر سلیمانیه رفتند و در آنجا علاوه بر تحصیل، وارد مبارزات سیاسی شده و سپس به مبارزات چریکی علیه رژیم بعثی روی آوردند.
از همان دوران جوانی اسلحه به دست گرفت و به صف مبارزین ضدرژیم بعث پیوست، در سال 1351 رژیم بعثی طی عملیاتی همه اعضای خانواده آن‌ها را به همراه جمع زیادی از کردهای پنجوین به بهانه داشتن اصالت ایرانی اخراج کرد و پس از طی مرارت‌های فراوان در شیروان خراسان ساکن شدند.
بعدها که به سنین جوانی رسید مبارزات علیه رژیم شاه را در دسته‌های گوناگون با ورود به خاک وطنش آغاز کرد. اما مبارزه با رژیم او را روانه زندان کرد و به مدت 6 ماه تحت شکنجه‌های سخت عوامل رژیم قرار گرفت.
شهید کامیار مدتی هم به خرمدره زنجان تبعید شد و بعد از آن به همراه تمام بستگانش از ایران خارج شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رژیم بعثی عراق سعی کرد آن‌ها را در مقابل نهضت امام خمینی قرار دهد، اما این دلیرمردان با پیوستن به سپاه بانه دست رد بر تمام تهدیدات دشمنان اسلام زدند.
وی علاوه بر فعالیت در داخل کشور در ماموریت‌های برون مرزی هم بارها تا مرز شهادت پیش رفت تا اینکه در 21 مهرماه سال 1361 در منطقه سقز و در درگیری با گروهک دمکرات پس از فراغت از نماز صبح به فاصله 3 سال از شهادت بختیار برادر بزرگش که وی نیز در اوایل انقلاب در سال 1358 در منطقه شیلر توسط گروهک منحله کومله به شهادت رسید بود، به فوز عظیم شهادت رسید.
شهیدان اردشیر و کورش قادرخانزاده نیز که در آن زمان هر 2 دانش‌آموز بودند به همراه جمعی از فامیل‌های نزدیک در روز 15 خرداد سال 1363 و در حالی که در مراسم بزرگداشت شهدای 15 خرداد حضور داشتند بر اثر بمباران شهر بانه توسط بعثی‌ها به شهادت رسیدند.
بهنام و دلاور قادرخانزاده نیز در دفاع از کیان انقلاب اسلامی شربت شهادت را نوشیدند و به چهار برادرشان پیوستند.
شهید دلاور آخرین برادر شهید این خانواده غیور و ایثارگر کردستانی نیز یک سال بعد در سال 64 با نوشیدن شربت شهادت به برادرانش می‌پیوندد.
دیدار مقام معظم رهبری با پدر 6 شهید
امیر سرتیپ احمد دادبین می‌گوید: مقام معظم رهبری در زمان ریاست جمهوریشان، سفرى به آذربایجان‌غربى و کردستان داشتند. من در آن زمان، فرمانده لشگر 28 کردستان بودم. معظم‌له به لشگر 28 تشریف آوردند. پس از برگزارى مراسم و سخنرانى ایشان به دفتر رفتیم. برادران هماهنگ کرده بودند که در دفتر کار ما در لشگر 28، آقاى مجید قادرخانزاده، پدر 6 شهید و یک جانباز با مقام معظم رهبرى رهبرى ملاقات کند.
چون وى را خدمت آقا معرفى کردیم. مقام معظم رهبرى با حالت خاصى او را در بغل گرفتند، بوسیدند و فرمودند: شما به گردن همه ما حق دارید!
پدر شهید به معظم‌له عرض کرد: ما اداى دین کردیم! آیت‌الله خامنه‌اى به وى فرمودند: خوب! بنشینید تعریف کنید و بگویید که بچه‌هایتان چگونه شهید شدند.
پدر شهید مطالبى را گفت و آقا از صحبت‌هاى وى خوششان آمد.
سپس معظم‌له مطالبى را درباره شهید، شهادت و ایثارگرى مردم کردستان مطرح کردند.
بعد از آن ملاقات، هر زمان که پدر 6 شهید به تهران مى‌آمد، مقام معظم رهبرى وى را به منزل خود دعوت مى‌کردند و بسیار صمیمى با او برخورد مى‌نمودند.
بخشی از فرمایشات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نماز جمعه تهران در مورد خانواده قادرخانزاده:
«در سنندج پدر بزرگوار و نیرومندی را دیدم از یکی از شهرهای کردستان که 6 پسرش در راه خدا شهید شده بود و این مرد با کمال قدرت و استقامت ایستاده بود و دم از وفاداری به انقلاب می‌زد، من با همین کلمات معمولی که حقیقتاً کلمات عاجزند از اینکه بتواند احساسات انسان را نشان بدهند به این پدر بسیار بزرگوار و مومن تبریک و تسلیت می‌گفتم و به او تسلی می‌دادم اما او به من می‌گفت من احساس نمی‌کنم 6 پسر من خونشان هدر رفته و ضایع شده چون در راه اسلام شهید شده‌اند، پسر هفتم او جانباز است که یک پایش را در راه خدا داده که او را هم ما زیارت کردیم».
روایت برادر 6 شهید بانه‌ای
برادر شهیدان بختیار، کامیار، بهنام، اردشیر، کوروش و دلاور قادرخانزاده نیز درباره برادرانش می‌گوید: وقتی که خبر شهادت برادرانم بهنام، کوروش و اردشیر را یکجا به پدرم دادند ایشان فقط گفتند: انالله و اناالیه راجعون.
دارا قادرخانزاده افزود: خودم نیز توفیق حضور در میدان جنگ علیه کفر را پیدا کردم و یک پایم را فدای دین و کشورم کردم و امروز ضمن افتخار تقدیم 6 برادر شهیدم به عنوان جانباز به خود افتخار می‌کنم.
این جانباز سرافراز اسلام افزود: شهید بختیار چند سالی از من بزرگ‌تر بود از این رو با ایشان از سایر برادرانم صمیمی‌تر بودم.
وی خاطرنشان کرد: بدون شک شهادت بزرگ‌ترین هدیه خداوند به مردان بزرگ است و برادرانم شایسته رسیدن به این مقام بودند.
پیکر پاک و مطهر شهید کامیار، بهنام، اردشیر، کوروش و دلاور قادرخانزاده در کردستان ایران و شهید بختیار در کردستان عراق به خاک سپرده شده است.
==============
گزارش از شیرین مرادی
==============
انتهای پیام/79002/م40/ف4004
