به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، حجت‌الاسلام والمسلمین سیدکاظم طباطبایی عصر امروز در جلسه بررسی مشکلات منطقه سیستان در مصلای المهدی(عج) زابل با تاکید بر اینکه دولتمردان باید به مردم سیستان توجه ویژه کنند، افزود: حق‌آبه دریاچه هامون باید با تدبیر و برنامه‌ریزی دیپلماتیک پیگیری شود.
خطیب جمعه زابل ابراز داشت: از برنامه‌ریزی مسئولان در ارتباط با سیستان شدیداً ناراضی و نگران هستیم و اگر فردا برای مرز کار نشود دیر است.
درباره هامون
تالاب بین‌المللی هامون به عنوان رگ حیاتی و قلب تپنده سیستان سالهاست که از غرش و جنب و جوش باز ایستاده و سکوت را حکمفرما کرده است.
این منطقه اکنون با توفان های ویرانگر با زوزه های وحشتناک بادهای 160 روزه و گرد و غبار بستر هامون روبه رو است.
وجود آب در تالاب بین المللی هامون و رودخانه های هیرمند و سیستان واقع در شمال سیستان و بلوچستان و بادهای موسمی 120 روزه نه تنها شهرهای زابل، زهک، هیرمند، زاهدان، خاش و حتی سراوان را به منطقه ای خوش آب و هوا تبدیل و شب های تابستانی این شهرها را بهاری می کرد، بلکه منبع بسیار بزرگی برای امرار معاش مردم منطقه بود.
از حدود 14 سال پیش تاکنون که با مسدود شدن آب رودخانه هیرمند خشکسالی بر منطقه حکمفرما شده توفان و گرد و غبار و سوز گرمای تابستان مردم سیستان و حتی زاهدان مرکز استان سیستان و بلوچستان را با مشکلات فراوانی مواجه کرده است.
خشکیدگی دریاچه هامون ناشی از قطع جریان آب هیرمند موجب افزایش زمان بادهای موسمی 120 روزه به بیش از 160 روزه شده و با وزش این بادها، گرد و غبار بستر دریاچه و حرکت شن های روان از افغانستان بخصوص در ماه های اواخر بهار و فصل تابستان زندگی را برای ساکنان این استان بویژه شهرها و روستاهای منطقه سیستان و شهرستان زاهدان مشکل کرده است.
تالاب بین المللی هامون با 400 هزار هکتار وسعت سالهاست که اسیر خشکسالی و نامهربانی کشور همسایه شده است.
کم آبی از سال 76 دامنگیر هامون و سیستان شده است، هامون و صیادان آن با آب زنده اند و اگر آب نباشد هامون بیابان خشک و لم یزرع می شود و بادهای موسمی خاک های بستر آن را حرکت داده و مناطق وسیعی از استان سیستان و بلوچستان و حتی خراسان جنوبی و ولایت نیمروز افغانستان را دچار ریزگردها می کند.
وزش بادها و توفان های همراه با گرد و غبار و شن و ماسه ساکنان این استان را در تنگنا قرار داده و روز به روز بر مشکلات اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی آنان می افزاید.
بارها دیده شده که توفان ها خانه های روستاییان ساکن این منطقه را در زیر تپه های شن و ماسه بادی مدفون و عرصه را بر مردم آن تنگ کرده است.
خانه های روستایی و در محاصره شن های روان، کاهش دید تا شعاع چند متری، شیوع بیماری های چشمی و تنفسی و به گفته برخی کارشناسان بهداشتی و درمانی رواج افسردگی تنها بخشی از مشکلات بوجود آمده برای ساکنان سیستان است.
سازمان های دفاع از محیط زیست و حیات وحش باید برای حیات دوباره هفتمین تالاب بین المللی دنیا به عنوان زیستگاه انواع پرندگان و حیات وحش به پا خیزند و نجات این تالاب را از دولتمردان افغان خواستار شوند.
به هر روی فعال شدن کانون های بحران گرد و غبار در مناطق سیستان و بخشی از افغانستان ناشی از بحرانی شدن مناطق تالابی و برخواست بلورهای خاک از کف تالابی است که از خشکی و بی آبی ترک خورده است.
انتهای پیام/75004/ش40/پو3002
