به گزارش خبرگزاری فارس از شرق استان تهران، هر چند نویسنده این یادداشت نه تنها به مقصود خود نرسید، بلکه احساسات همگان را نیز برانگیخت و همه یک صدا این برداشتهای موهن را نکوهش و از همه مهمتر نشر آن در یک رسانه رسمی کشور را محکوم میکنند.
نویسنده که به نظر میرسد دستی در سفسطه و مغلطه دارد، هر پاراگراف خود را با صغری و کبریهایی درست شروع میکند، اما از نیمههای پاراگراف میخواهد نتایج غلط را به خواننده القا کند.
آنچه در نقدهای اساتید و مطلعان امر بر این یادداشت دیده میشود این است که بحث غدیر و تفاسیری شبیه به تفسیر نویسنده یادداشت مذکور، در مجامع علمی بین علمای اهل سنت و علمای شیعه، ریشهای دراز داشته و در جای خود قابل بحث است، اما آنچه مسلم است اینکه در اصل واقعه، یعنی انتخاب امام علی (ع) به عنوان وصی و ولی پیامبر بین علمای شیعه و سنی اختلاف وجود ندارد.
نویسنده، حادثه سراسر دموکراتیک غدیر خم را حرکتی غیر دموکراسی میداند؛ در حالی که به گفته بزرگان دین، حادثه غدیر خم نخستین و بزرگترین حرکت دموکراتیک اسلام و شاید فراتر از آن باشد.
در تاریخ آمده است که حضرت ختمی مرتبت (ص) چندین شبانهروز در غدیر اطراق میفرمایند تا همه زائران بیتالله الحرام به این منطقه برسند، این به تأکید مؤرخان و بزرگان، بزرگترین اجتماع بشری اطراف یک پیامبر الهی برای شنیدن سخنان اوست.
مهمتر از همه اینکه پیامبر عظیمالشأن اسلام، در ابتدا نظر خود را بیان میکند و علی (ع) را به عنوان برادر، ولی و وصی و جانشین خود بر زمین انتخاب و معرفی میکند، سپس از حاضران میخواهد در صورت تمایل با علی (ع) بیعت کنند.
بیعت در آن زمان الگویی برای انتخابات امروزی است و اینکه پس از این جریان، افراد زیادی برای تبریک به حضور حضرت علی (ع) میرسند، باز این هم نشاندهنده پذیرش این انتخاب است.
آیا جز این است در این انتخاب نیز، همچون انتخاب هارون برای موسی (ع)، پیروان باز هم راهی به انحراف را پیش گرفته و بر سر بیعت خود با پیامبر و جانشینش نمانده و مسیر را منحرف کردند؟
همچنین آنچه از کل این یادداشت و به خصوص از عنوان آن میتوان فهمید این است که نویسنده سعی دارد دین را از سیاست جدا کند، در حالی که همه میدانیم اسلام دین سیاست است.
مگر پیامبر اسلام (ص) مرد سیاست نبود و او نبود که با مدیریت و حکومت بر اسلام نوپا، آن را در تمام حجاز و عربستان و سپس تا خارج از مرزهای این سرزمین داغ و برافروخته گسترش داد؟
مگر رهبر انقلاب ما مرد دین نبود؟ خمینی، مردی بزرگ و عارفی وارسته بود که سیاست را با دین همراه داشت و با تدبیر حکیمانه و مقتدرانه خود، انقلاب اسلامی ایران را پیروز میدان نبرد با ابرقدرتهایی مثل آمریکا و انگلیس کرد.
مسلم است که یادداشتهایی از این دست اهدافی هدایت شده دارند و با تفسیر به رأیهای مغلطهکارانه خود از آیات و روایات و احادیث، سعی در انحراف اذهان عمومی دارند، اما زهی خیال باطل؛ زیرا این نوشتهها نه تنها اذهان شیعیان واقعی را منحرف نخواهد کرد، بلکه تلنگری خواهد بود برای مطالعه بیشتر در عقاید شیعه و پاسخ به این هتاکان.
********************
یادداشت از: مریم سلیمانی
********************
انتهای پیام/2568/س40/پو3002
