به گزارش خبرگزاری فارس از قم، مخلوقات خداوند سه دسته هستند، گروهی مانند حیوانات فقط به دنبال غریزه، گروهی فقط پیرو وظیفه مثل ملایکه و برخی گاهی به دنبال غریزه و گاهی وظیفه مثل انسان؛ در مواقعی انسان بر سر دوراهی غریزه و وظیفه قرار می‌گیرد و باید انتخاب کند و عید قربان روزی بود که وظیفه بر غریزه پیروز شد.
تاریخ قربانی به زمان حضرت آدم (ع) برمی‌گردد وقتی که فرزندانش هابیل قوچی و قابیل مقداری گندم به عنوان قربانی به درگاه خداوند پیشکش کردند. خداوند در قرآن می‌فرمایند: 2 پسر آدم به نام هابیل و قابیل شبانی و کشاورزی می‌کردند و صاحب گوسفندان و آب و خاک بودند و حضرت آدم (ع) آنان را امر به قربانی در راه خدا کرد؛ هابیل یکی از بهترین شتران یا گوسفندان خود را برای خدا قربانی کرد و قابیل دسته‌ای گندم پست و نامرغوب؛ قربانی هابیل مقبول درگاه پروردگار قرار گرفت و قربانی قابیل مردود شد.
بعد از این واقعه قربانی کردن در تمام ادیان به عنوان یک عبادت و در مناسبات خاص به عنوان یک دستور آیینی به جا ماند.
خنجر بر حنجر اسماعیل
عید قربان یادآور خاطره‌ای است از زمان‌های دور در آن لحظه مبارک که حضرت ابراهیم (ع) فرزند خود را برای لبیک به ندای ملکوتی حق به قربانگاه می‌برد و خنجر بر حنجر اسماعیل می‌گذارد؛ پدر لحظه‌ای در این کار تردید و توقف نمی‌کند و پسر او را در اجرای امر خدایی تشویق می‌کند.
داستان این است که پیامبر الهی حضرت ابراهیم (ع) در پیری صاحب فرزندی به نام اسماعیل شد و زمانی که او به سنین نوجوانی رسید حضرت ابراهیم (ع) فرمان الهی قربانی کردن فرزندش را در خواب دید؛ حضرت ابراهیم سرانجام بعد از کشمکش‌های درونی و موافقت اسماعیل به محل ذبح رفتند و آماده قربانی فرزندش شد اما به‌هنگام انجام قربانی و قبول شدن حضرت ابراهیم (ع) در این امتحان خداوند گوسفندی برای ذبح فرستاد.
این داستان به ما می‌آموزد که برای عروج و رسیدن به حق باید اسماعیل وجود را قربانی کرد و عاشق واقعی کسی است که همه هستی خود را در راه رضایت معشوق فدا می‌کند.
کشتن حیوان نماد کشتن نفس است
به گفته حجت‌السلام محمدحسین فلاح‌زاده قصد ابراهیم برای ذبح حضرت اسماعیل نمادین و بیانگر حقایق دیگری است؛ عمل ذبح گوسفند در این روز اسراری دارد. از جمله این اسرار توجه به عمل حضرت ابراهیم است که حاضر شد در راه خدا فرزندش را ذبح کند و ما با انجام این عمل در عید قربان توجه و آمادگی را پیدا می‌کنیم تا بتوانیم در راه خدا آنچه را که نیاز است جدا کرده و رگ تعلقات به دنیا و امور دنیایی را ببریم؛ کشتن حیوانات نمادی از کشتن نفس است.
حاجیان بیت‌الله الحرام در این روز بعد از محرم شدن از حرم خارج شده و در صحرای عرفات وقوف می‌کنند و بعد از غروب آفتاب تا طلوع آفتاب در بیابان مشعر حضور دارند و صبح روز دهم بعد از رمی جمرات گوسفندی را قربانی می‌کنند.
قربانی کردن گوسفند از سوی حاجیان در منا و چه از سوی ما در شهر خودمان بزرگداشت آن رویداد عظیم معنوی و ایثار عظیم است و باید این رویداد در خاطره‌ها زنده بماند و درسی باشد برای انسان‌ها در رها شدن از تعلقات و قربانی کردن هوای نفس در مقابل خواست الهی.
رهبر انقلاب در مورد عید قربان می‌فرمایند: « این ایثار و این گذشت، یک نماد است براى مومنانى که می‌خواهند راه حقیقت را، راه تعالى را، راه عروج به مدارج عالیه را طى کنند. بدون گذشت، امکان ندارد. همه امتحان‌هایى که ما می‌شویم، در واقع نقطه اصلى‌اش همین است؛ پاى یک ایثار و یک گذشت به میان مى‌آید؛ گاهى گذشت از جان است، از مال است؛ گاهى گذشت از یک حرفى است که کسى زده است، می‌خواهد با اصرار و لجاجت پاى آن حرف بایستد؛ گاهى گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، کسان؛ امتحان یعنى عبور از وادى محنت؛ یک محنتى را، یک شدتى را جلوى پاى یک انسانى یا یک ملتى می‌گذارند؛ عبور از این محنت، امتحان است؛ اگر توانست عبور کند، به آن منزل مقصود می‌رسد؛ اگر نتوانست استعداد مندرج در وجود خود را بروز دهد، نتوانست بر هواى نفس غالب بیاید و عبور کند می‌ماند؛ امتحان این است.»
گرچه روز عید قربان یک روز در سال است اما در حقیقت می‌تواند هر روز عید قربان باشد یعنی روزی که انسان تصمیم بگیرد با شیطان وارد نبرد جدی شده و با او به مبارزه واقعی بپردازد تا همه متعلقاتش لایق محضر دوست شود.
===============
گزارش از سعیده سخایی
===============
انتهای پیام/2258/م40/آ3004
