به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای فارس، با گذشت پنج سال از امضای قرارداد استخراج معدن مس عینک در ولایت «لوگر» افغانستان با شرکت «ام سی سی» چینی، هنوز هم کار عملی این پروژه در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
«عبدالولی احمدزی» رئیس شورای ولایتی لوگر به تلویزیون‌یک افغانستان گفت: کمیته‌ای که برای بررسی وضعیت قرارداد استخراج مس عینک ایجاد شده، تاکنون کار خود را به صورت عملی آغاز نکرده است.
احمدزی با بیان این که شرکت ام سی سی چینی برای استخراج معدن مس عینک آماده گذشت و ایثار نیست، تصریح کرد: متأسفانه دولت افغانستان با شتاب و عجله قرارداد استخراج مس را با این شرکت چینی امضا کرد.
وی در عین حال هشدار داد که اگر روند اجرایی شدن قرارداد استخراج مس عینک به همین شکل پیش برود، احتمال دارد که این قرارداد لغو شود.
این مقام افغان از معاملات پنهانی دولت افغانستان با آمریکا درباره استخراج معدن مس عینک نیز خبر داد و گفت: امکان دارد که قرارداد استخراج معدن مس عینک با شرکت چینی لغو و با آمریکا منعقد شود.
در همین حال برخی از تحلیلگران اقتصادی افغانستان با نگرانی از تصمیم دولت افغانستان درباره لغو امتیاز استخراج معدن مس عینک با شرکت ام سی سی، می‌گویند که این امر می‌تواند بر روابط سیاسی کابل- پکن نیز تأثیر منفی بگذارد.
به گفته این تحلیلگران، عملکرد اقتصادی آمریکا طی 12 سال گذشته در افغانستان نشان داد که واشنگتن خواستار تقویت اقتصاد افغانستان نیست، لذا امضای استخراج معدن مس عینک با آمریکا روی کاغذ باقی خواهد ماند.
تحلیلگران معتقدند که روابط اقتصادی و سیاسی چین با افغانستان عمیق‌تر از روابط سیاسی و اقتصادی آمریکا با افغانستان است. بنابر این حفظ روابط اقتصادی کابل- پکن بهتر از تعهد نیم‌بند اقتصادی آمریکا به افغانستان است.
آنان همچنین عقیده دارند که آمریکا دولت افغانستان را تحریک می‌کند تا قرارداد استخراج معدن مس عینک با شرکت ام سی سی چینی را لغو کند.
روابط دیپلماتیک بین پکن و کابل در سال 1955 برقرار شد، در آن زمان افغانستان یکی از اولین کشورهای بود که رژیم کمونیستی وقت «ماوسوتونگ» جانشین دولت ملی‌گرا در این کشور را به رسمیت شناخت.
پس از به میان آمدن نظام کمونیستی در افغانستان، روابط چین کمونیستی که از نگاه ایدئولوژی با دولت وقت افغانستان و شوروی سابق اختلاف داشت، نه تنها به سردی گرایید بلکه به خصومت نیز منتهی شد.
پکن در زمان دولت مجاهدین روابط نیم‌بندی را با کابل برقرار کرد اما هیچگاه این روابط در سطح همکاری‌های اقتصادی و سیاسی نبود.
چین در دوره حاکمیت طالبان، روابط منفعالانه را در قبال افغانستان به پیش گرفت که تا قطع رابطه نیز پیش رفت.
پایان حاکمیت طالبان در افغانستان و شکست این گروه در این کشور برای چین یک رخداد مهم بود زیرا چین همانگونه که از تولید مواد مخدر در افغانستان نگران بود، از آشوب گروه‌هایی در ایالت «سین کیانگ» که گرایش طالبانی داشتند، نیز رنج می‌برد.
بنابر این دولت چین در 12 سال گذشته همیشه تلاش کرده است که روابط نزدیکی با افغانستان داشته و همکاری اقتصادی و سیاسی خود را با این کشور افزایش دهد.
از نظر اقتصادی افغانستان نیز سعی می‌کند که در بخش تجارت و سرمایه‌گذاری و استخراج معادن از ظرفیت‌های بالای چین استفاده کند.
در حال حاضر چین پروژه‌های بزرگی چون احداث راه آهن و استخراج معدن مس در افغانستان را روی دست دارد که میلیاردها دلار در آن سرمایه‌گذاری کرده است.
چین در سال‌های اخیر یک سرمایه‌گذار مهم در افغانستان بوده است. در سال 2007، شرکت ام سی سی وابسته به ذوب آهن چین امتیاز مزایده 3 میلیارد دلاری برای استخراج معدن مس عینک را به دست آورد.
سال گذشته هم شرکت ملی نفت چین امتیاز حفاری و استخراج نفت و گاز طبیعی در ولایت‌های «سرپل» و «فاریاب» را کسب کرد.
این سرمایه‌گذاری‌ها امیدواری زیادی را در مورد چشم‌انداز روابط اقتصادی میان چین و افغانستان به میان آورده است.
بنابراین تردیدی نیست که این 2 کشور همسایه می‌توانند در آینده نه چندان دور، منافع مشترک زیادی را برای هم تعریف کنند. البته به شرط آن که آمریکا در خصوص روابط اقتصادی- سیاسی این کشور مداخله نکند.
انتهای پیام/خ
