به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، دحوالارض مطابق است با بیست و پنجم ماه ذی‌القعده روزی که خداوند با نظر به زمین به جهان خاکی حیات می‌بخشید و این روز، روزی است که رحمت خدا در آن فراوان است.
در این روز، بخش‌هایی از زمین که سراسر از آب بود شروع به خشک شدن کرد تا کم‌کم به شکل امروزی در آمد.
مطابق روایات اولین نقطه‌ای که از زیر آب سر برآورد مکان کعبه شریف بوده است، آیه 30 سوره نازعات هم به همین واقعه اشاره دارد.
گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده که اهمیت آن را دو چندان کرده است؛ از جمله میلاد حضرت ابراهیم، میلاد حضرت عیسی و خروج رسول اکرم (ص) از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه به قصد حجة‌الوداع و در روایتی نیز آمده است که حضرت مهدی (عج) در همین روز قیام خواهند کرد.
آیت‌الله احمد علم‌الهدی در این رابطه می‌گوید: ماه ذی القعده منسوب به امام رضا (ع) است چراکه یازدهم این ماه روز ولادت ایشان و 23 و 25 این ماه روزهای زیارتی پر فیض این امام مهربان است.
امام جمعه مشهد افزود: علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار نقل کرده که برخی از افراد معتقدند امام رضا (ع) در روز 23 ذی‌القعده به شهادت رسیده‌اند اما در بین ما روز آخر ماه صفر به عنوان روز شهادت ایشان مطرح است.
آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: 25 ذی‌القعده هم روزی است که حضرت از مدینه به سمت مرو به قصد خنثی کردن توطئه مامون حرکت کردند و این روز، روز زیارتی مخصوص ایشان نامیده شده تا مردم با توجه به ذات آن حضرت، نسبت به نقشی که ایشان در ایجاد مدینه رضوی داشتند، پی‌ببرند.
نشر و توسعه دین در همه کره زمین
وی اظهار داشت: امام رضا (ع) با آمدن به سمت مرو، یک مدینه دوم برای نشر معارف اسلامی ایجاد کردند که یک منطقه استراتژیک در زمین است و ایشان می‌خواستند که اینجا مرکزی برای تجمع تمام مسلمانان کره زمین بوده و باعث نشر و توسعه دین در همه زمین شود.
آیت‌الله علم‌الهدی گفت: رسول خدا (ص) فرمودند: «به‌زودی پاره تن من در زمین توس دفن می‌شود، هر غمناک و محزونی که او را زیارت کند، بدون شک خداوند غم و اندوه او را برطرف می‌سازد و هر گنهکاری که او را زیارت کند، بدون شک خداوند گناهان او را می‌آمرزد».
وی گفت: همچنین خود امام رضا (ع) هم فرمودند: «هر که مرا با این دوری قبر و غربت زیارت کند، در روز قیامت در سه جا نزد او می‌آیم تا او را از هول و هراس‌های وحشتناک رهایی بخشم و ایشان ثواب زیارت خود را به اندازه حج می‌دانند».
زیارت در لغت به معنای دیدن کردن، به دیدار کسی رفتن و در فرهنگ مذهبی نوعی دیدار خاص توام با اکرام از قبور بزرگان و بزرگ‌زادگان دینی و از جمله حقایق معنوی است.
آرامگاه اولیای الهی بقعه‌ای از بقاع بهشت
در روایات داریم که آرامگاه اولیای الهی بقعه‌ای از بقعه‌های بهشت است؛ یعنی همانطور که بهشت محل وصال حقیقی به خداوند و سلامت و امنیت نفس و برآورده شدن آرزوها است، حرم اولیای الهی نیز این چنین است و تا این اندازه موجب صفای روح و شفای دل می‌شود و کسی که آرامش روحانی را در حرم اهل‌بیت (ع) درک نمی‌کند و تاثیر نمی‌پذیرد باید در رفتار و زیارت خود تجدیدنظر کند.
زیارت شونده‌ای که در این مکان‌های مقدس قرار دارد چنان تاثیری بر روح زائر می‌گذارد که دعای او را نافذ در آسمان‌ها قرار می‌دهد و کسی که برای کسب ثواب، زیارت می‌کند کمتر تاثیر می‌پذیرد تا عاشقی که با دلش ارتباط برقرار کرده است.
در بین فرق و مذاهب مسلمان، تنها وهابیت بر این اعتقادند که زیارت قبور حرام است.
در مذهب شیعه بیش از همه در باب زیارت و اهمیت آن سفارش شده است.
همچنین در این خصوص امام رضا (ع) فرمودند: «هر امامی را بر گردن پیروانش عهدی است که وفای به آن عهد جز با زیارت قبور آن امامان تمام و کامل نمی‌شود».
سید ابن طاووس همچنین با اشاره به تقارن 25 ذی‌القعده با روز دحوالارض در کتاب خود می‌گوید: «بزرگان دین بهترین اعمال را در این روز، زیارت امام رضا (ع) می‌دانند چراکه امام رضا (ع) موضوع توجه به دین را در حیطه خاور دور شروع کردند همانند روز دحوالارض که زمین از یک نقطه از زیر آب خود را بیرون کشید امام رضا (ع) نیز اسلام را در بخش خاور دور به طور گسترده نشان دادند.
مرحوم حاج شیخ عباس قمی هم در کتاب وقایع الایام و مفاتیح‌الجنان به اهمیت و فضیلت زیارت امام رضا (ع) در روزهای 23 و 25 ذی‌القعده تاکید کرده است.
انتهای پیام/2202/م30/ض1002
