خبر از حمله به گوش می رسد. این بار به سوریه با همان سناریوی تکراری وجود و به کارگیری سلاح‌های شیمیایی از سوی دولت بشار اسد علیه شورشیان. تاریخ گویی برای دولتمردان آمریکایی همواره تکرار شدنی است.
جان کری وزیر امور خارجه آمریکا روز دوشنبه مدعی به کارگیری عامل شیمیایی از سوی دولت بشار اسد علیه مخالفان شد که طی آن شماری از افراد بیگناه در منطقه‌ای نزدیک دمشق کشته شده‌اند؛ امری که بشدت از سوی دولت سوریه تکذیب شد و شورشیان را عامل این حمله اعلام کرد.
تاریخ خود را برای دولتمردان آمریکایی بازتکرار می کند. حدود 10 سال پیش بود که کالین پاول وزیر امور خارجه وقت آمریکا طی سخنرانی در شورای امنیت سازمان ملل از وجود سلاح‌های شیمیایی در خاک عراق خبر داده و داده‌های وی بعدها نیز نادرست بودن آنها ثابت شد، زمینه ساز حمله نظامی آمریکا در 20 مارس 2003 به عراق شد.
در اوت 2013 جان کری وزیر امور خارجه آمریکا از احتمال حمله به سوریه سخن می گوید؛ این بار نیز به بهانه استفاده شدن از سلاح‌های شیمیایی در سوریه. به کارگیری سلاح شیمیایی عجب بهانه‌ای برای دولتمردان آمریکایی شده که هر زمان که اراده کنند، نقطه‌ای از جهان را هدف قرار داده و به خاک و خون بکشند.
جالب آنکه سناریوی جنگ عراق که اپیزودهایش با مهارت تمام از سوی طراحان پنتاگون برای فریب افکارعمومی آمریکا و جهان نگارش شده بود این بار نیز بازیگران تکراری گذشته را دارد؛ انگلیس و فرانسه به عنوان دو یار قدیمی آمریکا در اجرای سناریوهایش و شماری از کشورهای منطقه نظیر ترکیه، عربستان و قطر که دیر یا زود خواهند فهمید که آلت دست آمریکا و متحدانش بودن چه عواقبی برای آنها و منطقه خواهد داشت و هر آتشی که در منطقه برافروخته شود دامنگیر آنها نیز خواهد شد.
جالب آنکه این کشورها می شوند "جامعه بین الملل" و هر آنچه که آنها تصمیم بگیرند می شود تصمیم جامعه بین الملل. عجب ناشناخته است این سیاست که فقط آمریکا، انگلیس و فرانسه می شوند جامعه بین الملل و طرفدار صلح و آزادی.
اظهارات تند جان کری در روز دوشنبه تردیدی باقی نگذاشته که آمریکا طرح تهاجم نظامی به سوریه به منظور سرنگونی بشار اسد را در دستور کار دارد و پنتاگون نیز عهده‌دار پرونده سوریه شده تا جوانب امر را برای دستورهای احتمالی باراک اوباما رییس جمهوری و فرمانده کل قوای آمریکا بسنجد.
تحلیلگران سناریوهای متعددی را درباره چگونه مداخله نظامی آمریکا در سوریه مطرح می کنند که شامل حملات هوایی به مراکز فرماندهی و کنترل، مخابرات و اهداف زیرساختی حیاتی تا حملات محدود به منظور جلوگیری از مداخله جدی و پرهزینه برای آمریکا می شود.
اما بسیاری از مردم آمریکا خواهان مداخله آمریکا در جنگ دیگری نیستند و تحلیلگران نیز به این امر اشاره می کنند که باراک اوباما نیز در قبال حمله به سوریه دچار تردید جدی است چرا که درسهایی که واشنگتن از جنگ افغانستان و عراق گرفت در وضعیت کنونی و اوضاع داخلی آمریکا هر رییس جمهوری را از آغاز جنگی دیگر و کشاندن آمریکا به جنگی با پایان غیر قابل پیش‌بینی آن هم درمنطقه پرالتهاب و پرتنش خاورمیانه برحذرخواهد داشت.
تردیدی نیست که باراک اوباما برای سرنگونی بشار اسد دست به هر تلاشی خواهد زد و در این راستا ائتلافی از شورشیان سوری و کشورهای خاورمیانه و اروپایی را با هدف سرنگونی اسد رهبری خواهد کرد.
در عین حال که برخی ناظران بر این باورند اوباما ممکن است از دستور العمل بیل کلینتون رییس جمهوری وقت آمریکا در جنگ کوزوو در دهه 1990 بهره گیرد و روزنامه نیویورک تایمز نیز خبر داده است مشاوران اوباما نیز در حال بررسی جنگ هوایی نیروهای نظامی پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) علیه کوزوو به عنوان الگویی مورد استفاده برای حمله نظامی به سوریه بدون کسب مجوز از شورای امنیت سازمان ملل متحد هستند، اما باید به این واقعیت توجه داشت که اوضاع پیرامون سوریه با اوضاع بالکان بشدت متفاوت هستند. خاورمیانه یوگسلاوی پیشین نیست و سوریه نیز صربستان نیست.
آمریکا دست به هر اقدامی که علیه سوریه بزند-حتی به طور محدود- در عین حال که خود را درگیر نبردی طولانی خواهد کرد، با واکنشهای جدی در منطقه و فراتر از منطقه خاورمیانه روبرو خواهد شد که عواقب وسیع غیر قابل پیش‌بینی خواهد داشت که شعله های آتش آن دامنگیر بسیاری از کشورها خواهد شد.
انتهای پیام/.
