«پریچین استانیسلاو»، کارشناس روس مسائل بینالملل در گفتوگو با خبرنگار بینالملل خبرگزاری فارس در خصوص اینکه چرا کشورهای غربی مسئله استفاده از سلاحهای شیمیایی توسط دولت سوریه را الان مطرح کردهاند، گفت: کشورهای غربی مدت زمان زیادی تلاش میکردند تا فعالانه خود را درگیری مسئله سوریه نکنند، چرا که درک میکردند چه هزینه گزافی این مسئله را تهدید میکند و چنین اقدامی چه عواقبی ممکن است به همراه داشته باشد. این مسئله بخصوص با توجه به روند اوضاع در لیبی که عملا با شکست مواجه شده بود و همچنین وضعیت مصر که امرزه به بروز یک جنگ داخلی بسیار نزدیک شده، کاملا قابل درک بود. گذشته از این بارها مسئله افزایش نفوذ القاعده و امکان قدرت گرفتن آن بعد از سرنگونی بشار اسد در سوریه مطرح شده است.
وی افزود: البته اوضاع ظاهرا تغییر کرده است و رهبران کشورهای غربی بهرحال تصمیم گرفتند تا فعالیت بیشتری در مبارزه با دولت کنونی سوریه داشته باشند. علت این تصمیم گیری قبل از هرچیز به فعالیت و اصرار کشورهای پادشاهی حوزه خلیج فارس باز می گردد که بشدت به کنار رفتن اسد علاقهمند هستند و همچنین تلاشهای لابی شده از سوی مخالفان سوری است.
کارشناس روس در ادامه گفت: از ابتدای امر مسئله سلاح شیمیایی اصلی ترین مبنای ایدئولوژی تجاوز بالقوه کشورهای غربی علیه سوریه بود. اوباما بارها در خصوص غیرقابل قبول بودن استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه هشدار داده بود. جای تعجب ندارد که بعد از تغییر مواضع غرب در خصوص سوریه، دقیقا این تسلیحات شیمیایی است که اکنون اصلی ترین موضوع برای توجیه مداخله و اقدام به عملیات نظامی در سوریه باشد. البته صحبت در خصوص اهداف واقعی پشت پرده غرب دشوار است، چرا که بی ثبات کردن اوضاع سوریه و همچنین عواقب ژئوپلیتیکی جدی آن برای کل منطقه برای هیچکس، بجز پادشاهیهای حوزه خلیج فارس، مفید نیست. به احتمال قوی به همین دلیل هم آنها این هدف را دنبال میکنند که تنها رژیم اسد را کنار بگذارند و به موازات آن باعث تضعیف ایران شوند.
وی در پاسخ به این سوال که «آیا این منطقی به نظر میرسد که دولت سوریه، بعد از موفقیتهای اخیر، از سلاح شیمیایی استفاده کند، آنهم دقیقا زمانی که بازرسان سازمان ملل در سوریه حضور دارند»، اظهار داشت: حضور ناظرین سازمان ملل در زمان مطرح شدن اتهام حمله شیمیایی کاملا عجیب به نظر میرسد. اگر نیروهای دولتی قصد داشتند تا از سلاح شیمیایی استفاده کنند، که این مسئله بخودی خود عجیب است، قطعا موقعیت جامعه جهانی را در نظر میگرفتند و بعید بود که آنها در چنین شرایطی کارشناسان بین المللی را به کشور دعوت کنند. این مسئله کاملا غیرمنطقی است. در این خصوص قطعا نکات مبهم بسیاری وجود دارد.
استانیسلاو در خصوص نوع اقدام نظامی علیه سوریه گفت: من فکر نمی کنم که کشورهای غربی در صورت مداخله فعال تصمیم به اجرای عملیات نظامی تمام و کمالی مانند آنچه در عراق اتفاق افتاد، بگیرند. به احتمال قوی آنها تلاش خواهند کرد تا از تجربه مبارزه در لیبی، با بکارگیری حملات هوایی محدود و سلاحهای بسیار دقیق استفاده کنند. به موازات آن حمایت و تامین مخالفان هم ادامه خواهد داشت. البته این مسئله دیگری است که روسیه و چین اجازه نخواهند داد تا از طریق شورای امنیت تصمیمی در رابطه با ایجاد منطقه پرواز ممنوع در آسمان سوریه گرفته شود، و کشورهای غربی مجبور خواهند شد تا راه دیگری پیدا کنند.
وی در ادامه به ارزیابی واکنش متحدان سوریه به هر گونه اقدام نظامی احتمالی علیه سوریه پرداخت و گفت: روسیه با استفاده از عرصه شورای امنیت و همچنین مذاکرات دوجانبه، فعالیت دیپلماتیک فوق العاده فعالی را برای عمل کردن به تمامی توافقات بین المللی به اجرا خواهد گذاشت. برای مثال در سطح وزرای امور خارجه روسیه و آمریکا رایزنیهای دائمی در خصوص مسئله سوریه هم اکنون نیز جریان دارد. چین در این بین سیاست محتاطانه تری را در این رابطه در پیش خواهد گرفت، ولی در عرصه سازمان ملل از تلاشهای روسیه حمایت خواهد کرد. در شرایط کنونی اوضاع بین المللی انجام اقدامات فعال برای دفاع از سوریه برای ایران کمی دشوارتر خواهد بود، چرا که یکی از اهداف سیاست ها علیه بشار اسد، در واقع تضعیف ایران است. گذشته از این غرب تلاش خواهد کرد تا هر نوع اقدام تهران در حمایت از بشار اسد را ردیابی و خنثی کند.
کارشناس روس در پایان در خصوص اینکه آیا اتفاق مشابه عراق در سال 2003 برای سوریه خواهد افتاد یا نه، اظهار داشت: این بدترین سناریوی ممکن خواهد بود، برای اینکه سوریه به مراتب کشوری چند ملیتی تر و دارای جمعیت بیشتری در مقایسه با عراق است، به همین دلیل عواقب بی ثباتی اوضاع در این کشور در صورت کنار رفتن بشار اسد و آغاز جنگ داخلی به مراتب جدی تر خواهد بود. در چنین شرایطی پای همه کشورهای همسایه که برخی از آنها، مانند لبنان هم اکنون هم در حوزه بی ثباتی قرار دارد، به این مناقشه کشیده خواهد شد.
انتهای پیام/ص