به گزارش خبرگزاری فارس، روزنامه فرامنطقه‌ای الشرق الاوسط در خبری اعلام کرد که معارضان سوری اعلام کرده‌اند، قصد دارند تا نخست وزیر موقتی را برای اداره مناطقی تحت کنترل خود در سوریه انتخاب کنند.
این اقدام معارضان سوری پس از آن صورت می‌گیرد که «غسان هیتو» به عنوان اولین نخست وزیر دولت موقت معارضان سوری اواسط مارس گذشته از این سمت خود استعفا داد.
منابع نزدیک به معارضان سوری در ائتلاف ملی معارضان سوری در این ارتباط اعلام کردند که نام نخست وزیر جدید دولت موقت معارضان سوری پس از ماه مبارک رمضان و طی نشست هیئت عمومی ائتلاف معارضان اعلام خواهد شد.
این منابع درباره گزینه‌های تصدی این سمت گفتند که رقابت هم اکنون بین «احمد طعمه الخضر» که داخل سوریه اقامت دارد و میان «ریاض حجاب»، نخست وزیر فراری سوریه در جریان است.
«احمد رمضان»، یکی از اعضای ائتلاف معارضان سوری نیز درباره انتخاب نخست وزیر دولت موقت معارضان سوری می‌گوید که این اقدام درحال حاضر برای معارضان سوری به ویژه پس از انتخاب رهبران جدید برای ائتلاف معارضان در اولویت اول است.
رمضان افزود: نخست وزیر دولت موقت معارضان سوری کابینه خود را که وزیرانی در بخش‌های مختلف خدماتی و سیاسی و فرهنگی خواهد داشت، برای کسب رای اعتماد به هیئت عمومی ائتلاف معارضان سوری ارائه خواهد کرد و پس از کسب اعتماد کار خود را فورا آغاز خواهند کرد.
این عضو ائتلاف معارضان سوری پیش بینی کرد که اعلام نام نخست وزیر جدید دولت موقت معارضان سوری طی سه هفته آینده انجام شود و پیش بینی کرد که «احمد طعمه الخضر» که سیاستمدار مستقلی به شمار می‌آید، از شانس بیشتری برای تصدی این سمت نسبت به «ریاض حجاب» برخوردار است.
وی تاکید کرد که الخضر از حمایت گسترده میان گروه‌ها و جناح‌های مختلف حاضر در ائتلاف معارضان چه اسلامگرایان و چه دمکرات‌ها برخوردار است.
اما این خبر درحالی منتشر می‌شود که معارضان سوری چه گروه‌های مسلح و چه گروه‌های غیر مسلح با مشکلات بسیاری در راه آنچه آن را سرنگونی نظام سوریه نامیده‌اند، مواجه هستند.
در عرصه میدانی روزی نیست که گروه‌های مسلح منطقه‌ای را که در کنترل و اختیار داشته‌اند، از دست ندهند و کنترل آن را ارتش سوریه در دست نگیرد، به گونه‌ای که هم اکنون دو استان ریف دمشق در جنوب و استان حمص در مرکز سوریه در آستانه آزاد سازی کامل از عناصر مسلح و گروه‌های تروریستی قرار دارند.
اوضاع در استان‌های شمالی سوریه نیز بهتر از جنوب و مرکز آن نیست که کانون تمرکز گروه‌های مسلح سوری به شمار می‌آید و با نهادن نام «مناطق آزاد شده» روی آنها قرار است، دولت موقت خود را در این مناطق تشکیل دهند.
اوضاع در استان حلب از جمله استان‌هایی که گروه‌های مسلح در آن فعالیت دارند، کاملا به زیان این گروه‌هاست و ارتش سوریه با به محاصره درآوردن مناطق تحت کنترل معارضان سوری و قطع راه‌های امدادی و کمک رسانی به آنها، این گروه‌ها و مناطق تحت کنترل شان را در آستانه سقوط قرار داده‌اند.
اوضاع در دو استان الرقه وادلب، دو استان شمالی سوریه که گروه‌های مسلح در آنها حضور دارند، اگر نگوییم که حضور ارتش سوریه در آنها و موفقیت‌ها و پیروزی‌های محقق شده، به اندازه حلب است، اما گروه‌های مسلح در آنجا با دو چالش بسیار مهم مواجه هستند.
اولین چالش در درگیری گروه‌های مسلح با هم نمود پیدا می‌کند، به گونه‌ای که روزی نمی‌گذرد که از درگیری گروه‌های تروریستی وابسته به «ارتش آزاد سوریه» و «جبهه النصره» و «امارت اسلامی عراق و شام» خبری در رسانه‌های منتشر نشود، به ویژه پس از ترور «کمال الحمامی»، از سرکردگان ارشد ارتش آزاد سوریه به دست عناصر امارت اسلامی عراق و شام، ارتش آزاد آشکارا علیه القاعده در سوریه اعلام جنگ کرد که دو گروه جبهه النصره» و «امارت اسلامی عراق و شام» را در برمی‌گیرد.
از سوی دیگر این گروه‌ها در مناطق تحت تصرف خود با مشکل بسیار مهم دیگری نیز مواجه هستند و آن نارضایتی‌های مردمی از نحوه تعامل عناصر این گروه‌ها با اهالی ساکن این مناطق است که خود را در برگزاری تظاهرات‌هایی علیه این گروه‌ها و درخواست از ارتش سوریه برای ورود به این مناطق و خروج این گروه‌های تروریستی از این مناطق نمود پیدا می‌کند. سرقت، غارت، ربودن افراد، تجاوز به عنف، قتل و کشتار اصول حاکم بر مناطقی است که در کنترل گروه‌های مسلح است و این موضوع اهالی این مناطق را به ستوه آورده است.
در عرصه معارضان سیاسی و غیر مسلح نکته‌ای که بسیار جلب توجه می‌کند، این است که ائتلاف معارضان سوریه که خود را نماینده گروه‌های معارض سوری معرفی می‌کند، درحالی تلاش دارد، پس از ماه مبارک رمضان نخست وزیر دولت موقت معارضان را معرفی کند که دیگر همچون گذشته از پشتوانه مستحکمی در میان کشورهای غربی و عربی حامی خود برخوردار نیست.
درباره کشورهای غربی باید گفت که در خبرها آمده بود که فرانسه درصدد میانجیگری با سوریه جهت فراهم کردن زمینه برگزاری کنفرانس ژنو 2 است و از حمایت‌های مالی و تسلیحاتی گذشته غرب به گروه‌های معارض چه مسلح و غیر مسلح دیگر خبری نیست.
در عرصه عربی نیز که حمایت‌های اصلی به قطر و عربستان سعودی محدود می‌شود، این کشورها خود در داخل با مشکلاتی به ویژه در عرصه انتقال قدرت مواجه هستند، اوضاع عربستان سعودی با پادشاه و ولی‌عهد بیماریش همچنان در پرده ابهام است و امیر جوان و جدید قطر نیز اگرچه حمایت خود را از معارضان سوری اعلام کرده اما هیچ‌گاه نمی‌تواند، همچون پدرش، امیر سابق قطر در عرصه بحران سوریه عرض اندام کند و این صرف نظر از رقابت قطر و عربستان سعودی در عرصه سوریه است.
حال در چنین شرایطی جای سوال بسیار دارد که معارضان چه نخست وزیر و چه حکومت موقتی و با چه پشتوانه‌ای و در کجا می‌خواهند تشکیل دهند؟
انتهای پیام/ر
