به گزارش دفتر خبرگزاری فارس در ترکیه، کشور ترکیه در آخرین روزهای ماه می گذشته شاهد حرکت های مردمی گسترده ای بود که تاکنون در تاریخ معاصر این کشور سابقه نداشت.
مردم ترکیه روز سی ام ماه می با خبر تظاهرات گسترده طرفداران محیط زیست در میدان تقسیم استانبول در دفاع از پارک گزی در مقابل مامورین تخریب این پارک ایستادند اما این تظاهرات ظرف مدت کوتاهی به سراسر ترکیه سرایت کرد و تبدیل به تظاهرات علیه دولت به ظاهر اسلام گرای رجب طیب اردوغان، نخست وزیر این کشور شد. تظاهراتی که به گفته کارشناسان مسائل ترکیه در تاریخ معاصر این کشور سابقه نداشته است.
نکته جالب توجه در این تظاهرات این است که شرکت کنندگان در آن از همه اقشار جامعه ترکیه بوده و از سیاستمداران مخالف دولت آنکارا تا ورزشکاران ملی، هنرمندان، اقشار عادی، از زن و کودک تا جوان و پیر، از کرد و ترک تا سایر اقلیت های دینی و قومی همگی در این تظاهرات حضور دارند.
در روز آغاز این تظاهرات، معترضان به تخریب پارک گزی در میدان تقسیم اقدام به برپایی چادرهایی همانند میدان تحریر قاهره کردند، ولی مداخله خشونت آمیز پلیس ترکیه و تخریب چادرها و ضرب و شتم معترضان به یکباره این اعتراضات را به سمت و سویی دیگر کشاند و این بار معترضان با سردادن شعار استعفای اردوغان و دولت حزب حاکم عدالت و توسعه به خیابان ها ریختند. این تظاهرات به سرعت از سوی مردم دیگر شهرهای ترکیه و به خصوص آنکارا مورد حمایت قرار گرفت و این بار پایتخت ترکیه عرصه تظاهرات ضددولتی و بالطبع اعمال خشونت شدید از سوی نیروهای پلیس برای سرکوب معترضان شد.
با ادامه روند تظاهرات و تشدید آن این بار برخی کارشناسان شروع به استفاده از تعبیر "بهار ترک" به جای "بهار عربی" کردند. تظاهرکنندگان از سکوت معنی دار رسانه های ترک انتقاد کرده و آن را به دلیل سانسورهای تحمیلی دولت اردوغان دانستند. متعاقب این انتقادات رسانه های جهان شروع به پخش گوشه هایی از این تظاهرات و برخوردهای خشونت آمیز پلیس ترکیه کردند که این هم باعث آغاز واکنش از سوی دیگر کشورها منجمله کشورهای دوست و متحد ترکیه نظیر آمریکا و اعضای اتحادیه اروپا و حتی رژیم صهیونیستی اسرائیل شد.
از سوی دیگر تظاهرکنندگان که با عدم واکنش مناسب از سوی رسانه های ترکیه در قبال این تظاهرات روبرو شده بودند اقدام به استفاده از رسانه های مجازی و برقراری ارتباط از این طریق کردند. در حالی نیروی پلیس اجازه ورود شهروندان به میدان تقسیم و نزدیک شدن به این منطقه را نمی داد، مخالفین از طریق رسانه های مجازی با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و برای استمرار تظاهرات برنامه ریزی می کردند. در واقع سکوت رسانه های ترکیه و اعمال خشونت نیروی پلیس نتیجه عکس داد و توجه هم اقشار مختلف در ترکیه را بر روی میدان تقسیم نقطه آغاز این حرکت متمرکز کرد. گسترش تظاهرات میدان تقسیم به سایر شهرهای ترکیه در برخی نقاط به صورت کارناوال شادی درآمد، ولی اعمال خشونت علیه تظاهرکنندگان میدان تقسیم و نیز تظاهرکنندگان در میدان هلال احمر آنکارا ادامه یافت.
از سوی دیگر در حالی که عبداله گل، رئیس جمهور ترکیه و برخی از نزدیکان نخست وزیر ترکیه دعوت به اعتدال می کردند، اردوغان به تهدیدات خود ادامه می داد و تظاهرکنندگان را مشتی چپاولگر و غارتگر خواند. اما این اظهارات نه تنها باعث عقب نشینی معترضان نشد، بلکه بر شدت تظاهرات افزود. لذا می توان گفت تا زمانی که دولت اردوغان و حزب حاکم عدالت و توسعه به خواسته های این افراد توجه نکرده و برآورده نسازد، این تظاهرات به این زودی ها خاتمه نخواهد یافت.
انتهای پیام
