به گزارش خبرگزاری فارس، اندیشکده «کارنگی» در پژوهشی با عنوان «گروه موسوم به «دوستان سوریه» و شکاف در مصداقیت و اعتبار» به قلم «یزید الصایغ» به بررسی وعده‌های داده شده توسط طرف‌هایی می‌پردازد که به حمایت از معارضان سوری در عرصه بین الملل معروف شده‌اند.
یزید الصایغ در این باره می‌نویسد: در بحران سوریه و در طرف‌های موسوم به دوستان سوریه دو تحول بسیار قابل تامل روی داده است، یکی آنچه این طرف‌ها باید در سوریه دست به آن می‌زدند و دیگری واقعیت آنچه در سوریه دست به آن زدند.
این پژوهشگر جهان عرب می‌افزاید که در 15 آوریل گذشته 5 سازمان وابسته به سازمان ملل از جمله یونیسف و برنامه جهانی غذا و کمیساریای امور پناهندگان با صدور بیانیه مشترکی خواستار قائل شدن حد و حدودی برای قتل‌ها و کشتارها و خشونت‌ها در سوریه شدند و 5 روز پس از آن یازده هیئت به نمایندگی از کشورها و سازمان‌های مختلف بین المللی تنها و تنها فقط برای برگزاری نشستی برای بررسی اوضاع انسانی در سوریه در استانبول گردهم آمدند، در حالی‌که در نشست دسامبر سال گذشته به همین مناسبت 114 کشور و 15 سازمان بین المللی حضور داشتند.
این تنها یکی از قضایایی است که بیانگر کاهش تعهد و التزام گروه دوستان سوریه به وعده و عیدهایی است که به معارضان سوریه داده‌اند و هم اکنون از آن چشم پوشی کرده‌اند و اوج این چشم پوشی‌ها و بی‌توجهی‌ها را باید در نشست اخیر دوستان سوریه در استانبول ملاحظه کرد که «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا اگرچه در کنفرانس مطبوعاتی خود از افزایش کمک‌های دوستان سوریه در صورت از دست دادن فرصت دستیابی به راه سیاسی توسط نظام سوریه سخن گفته بود، اما در عمل هیچ افزایشی در این زمینه مشاهده نشد.
براساس تاکید یزید الصایغ، کاهش وعده و وعیدهای گروه موسوم به دوستان سوریه را می‌توان در سه امر ملاحظه کرد:
یک: مسلح کردن معارضان
دو: خرید نفت از چاه‌های نفتی که در کنترل معارضان مسلح است
سه: افزایش کمک‌ها بشر دوستانه به پناهجویان سوری
کاهش کمک‌های نظامی و بی‌توجهی به درخواست‌های معارضان
این کاهش توجه و عمل به وعده‌های گروه موسوم به دوستان سوریه درحالی روی می‌دهد که این معارضان خواهان افزایش کمک‌های نظامی از جمله سلاح‌های سنگین مانند موشک‌های ضد جنگنده‌ها نظامی و تانک‌های پیشرفته بود. در حالی‌که مشکل واقعی معارضان مسلح یعنی تفرقه و اختلاف هنوز بین آنها به چشم می‌خورد و حل نشده و مطابق معمول باز این گروه‌های جهادی تکفیری بودند که بهترین نتایج را در میان گروه‌های معارض از آن خود کردند.
همچنین هیچ یک از کشورهای موسوم به گروه دوستان سوریه به درخواست‌های ائتلاف ملی معارضان سوریه درباره دریافت سلاح‌های بیشتر و افزایش حمایت‌ها از معارضان مسلح و غیر مسلح و همچنین انجام عملیات‌های نظامی توسط هواپیماهای بدون سرنشین توسط کشورهای غربی یا ایجاد منطقه ممنوعه پرواز و حمایت از مرزهای شمالی و جنوبی وقعی ننهاده و هیچ یک از این درخواست‌های معارضان راه به جایی نبرد بردند.
یزید الصایغ تاکید می‌کند که این یک واقعیت است که اگر ملاحظه می‌شود، حمایت‌های نظامی گروه موسوم به کشورهای دوستان سوریه به معارضان همچنان ادامه داشته به این دلیل بوده که آن را ارزانترین راهکار در برابر معارضان سوریه ملاحظه می‌کنند. با این حال کشورهایی همچون امریکا و همچنین اعضای اتحادیه اروپا حتی در ارائه این کمک‌ها نیز تردید دارند.
انصراف از خرید نفت خام از معارضان
در خصوص عدم تمایل کشورهای موسوم به دوستان سوریه نیز باید گفت که این کشورها در استفاده از نفت چاه‌هایی که معارضان مسلح بر آن تسلط یافته‌اند، با مشکلات بسیاری مواجه هستند که از جمله مهمترین این مانع‌ها صرف نظر از تسلط نظام سوریه بر پالایشگاه‌ها، هدف قرار گرفتن راه‌های انتقال نفت خام از چاه‌های تحت کنترل گروه‌های معارض مسلح توسط ارتش سوریه است که موجب ناامن شدن راه‌های انتقال نفت می‌شود و بهای انتقال این نفت را برای کشورهای غربی در مواردی بسیار سنگین می‌کند که کشورهای غربی حاضر به پرداخت چنین بهایی نیستند.
کمک‌های بشر دوستانه به پناهجویان سوری
اما شاید بزرگترین و مهمترین بی‌توجهی و عدم تعهد گروه موسوم به دوستان سوریه را باید در حوزه ارائه کمک‌های بشر دوستانه به پناهجویان و آوارگان سوری ملاحظه کرد و در این راه اگرچه آمریکا از ارائه کمک 385 میلیون دلاری به پناهجویان و آوارگان سوری سخن گفته بود، اما در عمل هیچ‌گاه این رقم از کمک‌ها به پناهجویان و آوارگان سوری کمک نشد. همچنین از 1.5 میلیارد دلار کمکی که در نشست کویت از کشورهای حاضر در کنفرانس جمع آوری شد تنها 20 درصد آنها صرف آوارگان سوری شد.
همچنین گروه موسوم به دوستان سوریه به جای ارائه کمک‌های مالی و نظامی مورد درخواست ائتلاف معارضان در مقابل از این ائتلاف خواستند تا تضمین‌هایی به اقلیت‌های سوریه ارائه دهند و حمایت خود از کثرت گرایی سیاسی و رد هرگونه خشونت و اقدام تروریستی را اعلام کنند که موضوعاتی نبود که مورد توجه معارضان سوری باشد و در این بین اگرچه آمریکا از افزایش کمک‌های غیر کشنده خود به ائتلاف معارضان سوری سخن گفته، اما تاکنون هیچ کمکی را در این زمنیه ارائه نداده است.
به همین دلیل یزید الصایغ تاکید می‌کند که هریک از کشورهای تشکیل دهنده گروه موسوم به دوستان سوریه راه خود را به اصطلاح در کمک به معارضان سوری می‌رود و تمایل اندکی در مقابله نظامی با نظام سوریه از خود ابراز می‌کنند، حتی اگر در این میان قضیه استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط نظام سوریه علیه معارضان مطرح باشد.
و سرانجام اینکه یزید الصایغ نتیجه می‌گیرد: اگرچه به ظاهر گروه موسوم به کشورهای دوستان سوریه آشکارا و علنی از معارضان مسلح و غیر مسلح سوری از جمله ائتلاف ملی معارضان چشم نپوشده، اما در عمل این سوال را برای معارضان و ائتلاف ملی معارضان سوریه به وجود آورده است که واقعا میزان تعهدات و التزام این کشورها به معارضان سوری تا چه حد و اندازه است.
انتهای پیام/ر
