به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، جغرافیای ایران برای نخستین بار در عمر سیاسی و اجتماعی خویش آزمون نوینی را در 24 خرداد ماه تجربه خواهد کرد. این تجربه نو، فرآیند اجتماع انتخابات ایران است که بر اساس قانون مصوب مجلس شورای اسلامی و با هدف کاستن از هزینه‌ها و تبعات برگزاری انتخابات مختلف برای اولین بار و در سال حماسه سیاسی جامه عمل به خود خواهد پوشید.
تقریبا همه مردم، گروه‌ها و احزاب سیاسی خود را برای آزمونی بزرگ و تجربه‌ای منحصر به فرد که طی آن دو فرآیند رای‌گیری (انتخاب اعضای شوراهای شهر و روستا و انتخابات ریاست جمهوری) به طور همزمان برگزار می‌شود آماده می‌کنند. آزمونی که می‌تواند برای آینده کشور و در نتیجه تحقق «مردم سالاری» تجربه‌ای ماندگار و ارزشمند باشد.
آنچه که انتخابات کشور ما را با انتخابات سایر ملل متمایز ساخته فقدان و کم فعالی بحث تحزب در بدنه سیاسی و اجتماعی آن در پیکره جامعه ماست. همین موضوع سبب شده تا همواره و در آستانه هر انتخابات شاهد رشد، پیدایش و خودنمایی فصلی و موقتی بسیاری از تشکل‌های سیاسی، احزاب و گروه‌های بی‌ریشه و بی‌پیشینه در سپهر سیاست ایران باشیم.
همین رشد قارچ‌گونه احزاب و گروه‌های بدون شناسنامه در متن جامعه باعث می‌شود تا در آستانه انتخابات برخی رفتارها و هنجارها و به تبع آن وعدههای انتخاباتی گاه بی‌اساس و بی‌بنیان سر برون آورند که در مورد صحت و اعتبار آنها باید تشکیک کرد. و در نهایت اینکه به فاصله اندکی از پایان رقابت‌های انتخاباتی فصل افول و رکود شعارها و وعده‌ها فرا می‌رسد! فصلی که می‌تواند آفتی برای جامعه در حال رشد و توسعه ما محسوب شده و مایه افسردگی و دلزدگی بدنه اجتماعی برای مشارکت در اداره جامعه و شهر و روستای خود شود.
در آستانه انتخابات چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا و یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری نیز همچنان شاهد میلاد نامبارک این شعارها و وعدههای بی‌پشتوانه در عرصه انتخاباتی هستیم. برخی از شعارها چنان آرمان‌گرایانه و رویایی هستند که زمانی صد ساله و هزینه‌هایی سرسام آور را برای تحقق این شعارها طلب می‌کند. شاید بتوان این شعارها را از افراد ریش سپید عرصه سیاست کشور و سیاست پیشگامان کارکشته قبول کرد اما وقتی این شعارهای پر رنگ و لعاب از زبان و کلام برخی مدعیان و کاندیداها شنیده می‌شود بی‌تدبیری و تهی بودن ادعاها آشکار می‌شود.
جالب‌ترین بخش این شعارها و فصل مشترک همه این وعده‌ها بر یک اصل استوار است: نفی گذشته و نقد و تخریب بی‌محابای عملکرد پیشینیان! هر چند در سهل‌انگاری و کم کاری دولت‌های قبلی و بی‌توجهی شوراهای قبلی می‌توان ساعت‌ها سخن راند و متن و مطلب نوشت اما انتخاب این دم دستی‌ترین تاکتیک انتخاباتی، نوعی ناپختگی در سیاست‌ورزی و نقطه آغازین انحراف از آرمان تحقق مردم‌سالاری دینی در جامعه ماست. در یک بازی منصفانه که رعایت اصل صداقت و راستی و نگرش منطقی به واقعیت‌ها و ظرفیت‌های موجود جامعه فراموش شده و کوبیدن گذشتگان دستاویز و بازیچه‌ای برای رسیدن به امیال و منافع شخصی و گروهی قرار گیرد انتخابات از قاعده خود خارج شده و خروجی آن با انحراف معیاری معنادار روبه‌رو خواهد بود.
هنوز دو ماه به انتخابات شورای شهر تبریز باقی مانده که عده‌ای از همان کاندیداهای سیاست‌زده و جویای نام برای شکار آرای مردم از اعطای هر نوع وعده و شعاری دریغ نمی‌کنند! از گماردن فلان نفر به عنوان شهردار و مدیر شهرداری و شهردار منطقه گرفته تا تلاش برای رقابت با استانبول و دبی و آوردن پایتخت به تبریز و تزریق نیروهای جدید به بدنه شهرداری و اخراج بسیاری از مدیران و کارمندان شهرداری و سایر ادارات! اینها تنها گوشه‌ای از شعارهای رنگارنگ برخی ائتلاف‌های فصلی! و کاندیداهایی است که بحث حضور در پارلمان مشورتی شهر را با دست زدن به کرسی‌های قدرت و در دست گرفتن منابع ثروت اشتباه گرفته‌اند!
در یک فضای آرام و کارشناسی و با دلیل و مدرک و سند می‌توان عملکرد شورای شهر کنونی و مدیریت شهرداری را به نقد کشید و کم کاری‌ها و نقاط ضعف آن را در محفلی دوستانه و منصفانه به بوته نقد سپرد اما اگر این انتقادات در جلسات متعدد تبلیغاتی، دستاویزی برای کسب آرا قرار گیرد همانند تف سر بالاست! چرا که با این نوع رفتار، بدعتی ناموزون را قوت بخشیده‌ایم که چهار سال دیگر همان شعار دهنده به آن دچار خواهد شد و جامعه نیز از قِبل این رفتار و ناهنجاری متضرر خواهد شد.
......................................
گزارش از: احمد پاک
......................................
انتهای پیام/60002/ع40
