به گزارش خبرگزاری فارس، مذاکرات بین ایران و گروه 1+5 در ایستگاه آلماتی در حالی به پایان رسید که گزارش‌ها و بازخوردهای ابتدایی آن حکایت از موفق بودن این نشست داشت.
طرف ایرانی پیشنهادهای جدید 1+5 را به دلیل عقب نشینی‌هایی که در آن بود گامی خوب ولی ناکافی می‌داند. طرف غربی هم مذاکرات با ایران را سازنده توصیف کرد ولی تنها چند روز پس از این بود که کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، اعضای کمیسیون اروپا و حتی یوکیو آمانو مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با طرح سخنانی برخلاف آنچه در آلماتی توافق شده فضای مثبت ایجاد شده را غبارآلود کردند.
حجم اظهارات تند مقامات غربی به حدی شد که علی لاریجانی رئیس مجلس ایران از این رفتار انتقاد کرد و گفت که غربی‌ها از موضع نجیبانه تهران سوءاستفاده نکنند.
باید گفت که اظهارات بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی چراغ موضع گیری‌های ضد ایرانی را روشن کرد که طی آن تاکید کرده بود، فشارها باید بر ایران افزایش یابد. این رویکرد در آمریکا نیز دنبال شد که کانون آن تلاش نمایندگان کنگره برای تصویب دو لایحه ضد ایرانی جدید بود. این در حالی است که طی چند هفته اخیر بارها مقامات کاخ سفید مدعی مذاکره مستقیم با ایران شده بودند.
نکته جالب توجه اینجاست که فشارها و حملات ضد ایرانی پس از نشست لابی صهیونیستی آیپک در واشنگتن بیشتر شد و حملات علیه ایران در آمریکا به طور فزاینده ای افزایش یافت.
می‌توان این فرضیه را مطرح کرد که لابی صهیونیسم در آمریکا و اروپا دست به کار شده تا با سنگ‌اندازی در روند حل مسئله هسته‌ای ایران، به اهداف تل‌آویو در منزوی کردن جمهوری اسلامی عمل کند و در این راستا فعالیت خود برای ناکام ماندن تلاش‌ها در راستای حل دیپلماتیک موضوع هسته‌ای را به کار گرفته است.
می‌توان برای این ادعا استناد به این نکته کرد که روز جمعه نیویورک تایمز روزنامه نزدیک به دموکرات‌ها در سرمقاله خود با انتقاد از تلاش‌های نمایندگان جمهوری خواه تاکید کرده که کنگره نباید با لوایح ضدایرانی در مسیر مذاکرات سنگ‌اندازی کند.
هر چند پیکان انتقاد نیویورک تایمز بیش از همه متوجه مسائل داخلی و کارشکنی اکثریت جمهوری خواهان در مسیر تلاش‌های کاخ سفید بود ولی به واقع اذعان دموکرات‌ها به ناهماهنگی در سیاست خارجی واشنگتن است.
این روزنامه معروف آمریکایی در سرمقاله خود تاکید کرده که کنگره با لوایح جدید در حال لطمه زدن به مذاکرات آلماتی است.
هر چند تهران مذاکرات آلماتی را کاملاً مطلوب نمی‌داند چرا که در آن تکلیف تحریم‌ها مشخص نشده و تنها به مسائل جزئی پرداخته ولی بالنفسه آنرا یک شروع خوب می‌داند.
می‌توان گفت راه حل عبور از این کارشکنی‌های گروه‌های تندرو، مشخص کردن ابتدا و انتهای پروسه حل کامل پرونده هسته‌ای است تا بار دیگر زیگزاگ‌های دیپلماتیک شرایط را پیچیده‌تر نکند؛ همانطور که پیش از این بارها توافقاتی ابتدایی و خوش بینانه بدست آمد ولی به نتیجه نرسید.
غرب برای حل واقعی موضوع هسته‌ای ایران باید بپذیرد که راه حل بی‌نتیجه گذاشتن فشار لابی اسرائیل عمل به یک راهبرد مشخص مذاکراتی در سایه رویکردی گام به گام برای حصول به نتیجه است.
انتهای پیام/ص
