حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی عبدی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در قم با اشاره به آیات اول تا سوم سوره بقره تصریح کرد: جابر از امام باقر (ع) نقل می‌کند که ایشان فرمودند «الم» و هر حرفی از حروف مقطعه قرآن، یک حرف از بعض حروف اسم اعظم خداوند متعال است که هر جزئى از آن در جایى از قرآن مجید آمده است.
وی ادامه داد: پیامبر و امام معصوم (ع) هستند که به مکان آنها آگاهى دارند و هرگاه خواسته باشند خدا را به نام اعظمش بخوانند آن حروف تقطیع شده را با هم تلفیق کرده و دعا مىکنند و خدا نیز آن دعا را اجابت مىکند.
محقق پژوهشکده مهدویت افزود: جابر معنای «ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ» را می‌خواهد که امام باقر (ع) می‌فرمایند یعنی امیرالمؤمنین (ع) که شکی در امامت او نبوده و هدایت برای متقین است بر همین اساس این دو آیه مربوط به شیعیان ما است و متقین کسانی هستند که ایمان به غیب دارند و غیب هم عبارت از قیامت، قیام قائم (عج) و رجعت است.
محقق پژوهشکده مهدویت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی ادامه داد: جابر همچنین در خصوص آیه «وَ مِمَّا رزق نا هم یُنْفِقُونَ» سوال می‌کند که امام(ع) می‌فرمایند آن‌چه به آنها از قرآن آموختهایم تلاوت می‌کنند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به معنای واژه «رجعت» گفت: معنای این واژه در کتاب‌های لغت به معنای بازگشتن یا برگشتن به جایی که پیشتر در آن‌جا بوده است.
عبدی بیان داشت: معنای اصطلاحی رجعت عبارت از بازگشت دو گروه از مردگان مؤمن خاص و کافران محض به دنیا با همان صورت‌هایی که در گذشته بودند است و زمان آن پس از ظهور حضرت مهدی(عج) قبل از قیامت است.
وی اضافه کرد: در این زمان مؤمنان از برپایی حکومت جهانی عدل شاد می‌شوند و کافران از ذلت و حقارت خودشان متألم خواهند شد بنا بر این بحث «رجعت» از جایگاه والایی در اعتقادات شیعه برخوردار است.
محقق پژوهشکده مهدویت پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: این اعتقادات تا جایی است که برخی از احادیث، منکران رجعت را از دایره تشیع خارج می‌داند و از این رو عده فراوانی از علمای شیعه اعتقاد به رجعت را از ضروریات دین و مذهب دانسته‌اند.
انتهای پیام/2258/و30/چ3000
