عباس احمدوند نویسنده مقاله «مطالعات قرآنی در غرب سده بیستم، ره‌یافت‌ها، روش‌ها و موضوع‌ها» در حاشیه همایش بین‌المللی قرآن و مستشرقین در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در قم به تشریح نکات این مقاله پرداخت و اظهار کرد: این مقاله به لزوم بررسی مطالعات قرآنی در سده بیستم در غرب برای آشنایی با پرسش‌های تازه می‌پردازد که پاسخگویی مناسب به آن‌ها ضروری است.
وی اضافه کرد: در این مقاله عنوان شده است که گسترش مطالعات غربی از اواخر سده نوزدهم و همزمان با نقد کتاب‌های مقدس صورت گرفت که قرآن را به مثابه متنی کمک‌یار در فهم تورات و انجیل مورد توجه قرار می‌داد.
استاد گروه معارف اسلامی دانشکده الهیات و ادیان ادامه داد: به کارگیری ره‌یافت تاریخی در کنار ره‌یافتی متن محور برای پی‌جویی منابع قرآن، نشان‌دهنده مسیر آینده مطالعات قرآنی از نیمه نخست سده بیستم به بعد بود. پذیرش اسلام به مثابه دینی الهی از سال 1965 میلادی زمینه را برای ره‌یافتی نو به مطالعات اسلامی فراهم آورد، ره‌یافتی که در دیگر عرصه‌های مطالعات اسلامی به ویژه قرآن‌پژوهی بسیار موثر افتاد.
احمدوند افزود: یکی از ره‌یافت‌های سده بیستم که در جستجوی فهم فرآیند تفسیرگری در تمدن اسلامی و متأثر از ره‌یافت‌های نوین علمی بود، ره‌یافت تجدیدنظرطلبانه است که در شکل‌دهی به مطالعات قرآنی و آماده‌سازی آن برای سده بیستم و بیست و یکم نقشی بسزا داشت.
وی گفت: همچنین حضور و همکاری علمی مسلمانان در غرب سبب شده ره‌یافتی نوین به مطالعه قرآن با ویژگی‌های اسلامی در میان پژوهشگران غربی شکل بگیرد و بیشتر پژوهش‌های قرآنی در سده بیستم به روش‌های متن گرایانه استوار است که در دوران پیشین کمتر مورد توجه قرار گرفته و یا اصلاً مورد توجه نبود.
انتهای پیام/78009/ر20/چ3000
