به گزارش خبرگزاری فارس، خبرگزاری «معا» در مقاله‌ای به قلم «رشید شاهین» به بررسی انتخابات پارلمانی آینده اسرائیل و موضوع فلسطین در آن پرداخته و نوشت که به طور کلی انتخابات اسرائیل یک رویداد ناخوشایند و ناگوار سیاسی برای مردم فلسطین است.
احزاب سیاسی اسرائیل در مورد اینکه چگونه می‌توانند با خشونت بیشتری با فلسطینیان برخورد کنند، چگونه می‌توانند در مسیر برقراری صلح سنگ‌اندازی کنند یا مانع از برگزاری مذاکرات صلح شوند و یا اینکه چگونه در جهت ممانعت از تحقق آرزوهای ملت فلسطین برای داشتن یک کشور مستقل گام بردارند، با یکدیگر رقابت می‌کنند.
ملت و رهبران فلسطین پس از گذشت سال‌های طولانی اشغال سرزمین فلسطین و بیش از شش دهه جنگ و ستیز بین فلسطینیان و اسرائیلی‌ها با اهداف تل‌آویو کاملاً آشنا هستند.
زمانی که بریتانیا طبق «اعلامیه بالفور» به ملت یهود رسمیت بخشید، هدف آن ایجاد کشوری بود که در منطقه خاورمیانه در راستای منافع استعماری بریتانیا گام بردارد و اینکه یهودیان ساکن در بریتانیا به طور خاص و اروپا به طور عام را به خروج از این قاره ترغیب نماید.
یهودیان ساکن اروپا با شعارها و دلایل واهی فراوان در نهایت متقاعد شده و حتی در بسیاری از موارد مجبور به مهاجرت از اروپا به سرزمین تاریخی فلسطین گردیدند. با وجودیکه یهودیان ساکن بریتانیا اصالت اروپایی داشته و اجدادشان در آنجا ساکن بوده و در همان محل فوت کرده بودند اما به آنها سرزمین موعود و سرزمین آباء و اجدادشان وعده داده شده بود.
هدف بریتانیا و رهبران صهیونیسم کاملاً مشخص بود؛ ایجاد کشوری استعمارطلب و از آن زمان تاکنون، این جنگ و ستیز چند بعدی بوده است که پس از نابودی بیش از 450 روستا، آواره کردن صدها هزار فلسطینی از سرزمین مادری و قتل عام فلسطینیان در اغلب شهرها و روستاها در نهایت به تاسیس «دولت اسرائیل» در سال 1948 منجر گردید.
اسرائیل صهیونیست صرفنظر از آنچه که از دو دهه قبل در مذاکرات صلح در اسلو مطرح شده است هنوز با ملت فلسطین به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی آنها اصلاً وجود خارجی ندارند.
نحوه اشغالگری اسرائیل نشان می‌دهد که رهبران تل‌آویو همچنان حقوق ملت فلسطین را نادیده می‌گیرند و این حقیقت را نمی‌پذیرند که مردم فلسطین در این سرزمین زندگی می‌کنند و حق دارند کشور مستقلی داشته باشند.
با نگاه اجمالی به برنامه‌های انتخاباتی احزاب اسرائیل می‌توان دریافت که رقابت بین آنها حول وعده مصادره زمین‌های بیشتر از اراضی فلسطینیان و توسعه شهرک‌های جدید در اراضی اشغالی می‌چرخد.
تلاش برای پیشبرد صلح در جریان مبارزات انتخاباتی تقریباً رنگ می‌بازد، بطوریکه برخی احزاب الحاق منطقه C به اسرائیل را خواستار می‌شوند که حدود 60 درصد کرانه باختری را تشکیل می‌دهد، حال آنکه سایر احزاب قول می‌دهند شهرک‌های جدیدی را در بیت‌المقدس و اطراف آن بسازند تا شهروندان فلسطینی ساکن در این منطقه جزو گروه‌های اقلیت قرار گیرند.
چند روز قبل، زمانیکه «شیمون پرز» رئیس اسرائیل «محمود عباس» را فردی شجاع و «شریک واقعی صلح» توصیف کرد، با انتقادات شدیدی از سوی مقامات حزب لیکود و «بنیامین نتانیاهو» قرار گرفت بطوریکه روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» این حمله انتقادی به رئیس اسرائیل را در طول تاریخ بی‌سابقه خواند.
در سال‌های اخیر، جامعه اسرائیل به جناح راست گرایش پیدا کرده است بطوریکه بیشتر احزاب و رهبران دست راستی را در صحنه سیاست اسرائیل به روی کار آورده‌اند. این رهبران و احزاب دست راستی کاملاً به این مسئله آگاهند تا زمانیکه با شعارهای تند و افراطی شهروندان خود را مخاطب قرار دهند، می‌توانند به آرا و محبوبیت بیشتری دست یابند.
اما آنها نیز تفاوت چندانی با احزاب دست چپی ندارند زیرا هر دو جناح خواستار مصادره زمین‌های بیشتر و توسعه شهرک‌سازی در اسرائیل هستند.
در طول این سال‌ها، واقعیت‌ها و حقایق نشان می‌دهند حزب کار اسرائیل که در زمره احزاب دست چپی قرار می‌گیرد، در مقایسه با حزب لیکود زمین‌های بیشتری را در فلسطین اشغال کرده و شهرک‌های بیشتری را در دوران حکومت خود بنا کرده است.
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که حزب لیکود با ائتلافی از گروه‌ها و احزاب دست راستی اصولگرا می‌تواند یک بار دیگر به قدرت برسد و انتخاب نهایی مردم اسرائیل نیز همین گزینه خواهد بود. مواضع این ائتلاف در قبال روند صلح کاملاً روشن است؛ مصادره زمین‌های بیشتر، احداث شهرک‌های بیشتر، یهودی‌سازی مناطق اشغالی بیت المقدس، نادیده گرفتن حقوق ملت فلسطین و راه حل دو کشوری.
زمانیکه ملت فلسطین در سال 2006 دولت حماس را انتخاب کرد، همه مردم این سرزمین به طور جمعی به دلیل این انتخاب مجازات شدند بطوریکه کشورهای غربی با حمایت ایالات متحده آمریکا ملت فلسطین را به افراطی بودن متهم کردند تا با توسل به این اتهام حزب «افراطی» را در اسرائیل روی کار آورند.
اگر اسرائیلی‌ها به احزاب افراطی رای دهند، آیا کشورهای غربی نیز با آنها مثل ملت فلسطین رفتار می‌کنند؟ آیا آنها «دولت افراطی» اسرائیل را تحریم می‌کنند؟ یا اینکه طبق معمول در قبال اسرائیل رفتار دوگانه‌ای را در پیش خواهند گرفت؟
انتهای پیام/ص
