به گزارش خبرگزاری فارس از جنوب استان تهران به‌نقل از روابط‌عمومی آستان حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع)، عالم و خطیب برجسته حجت الاسلام والمسلمین محمد تقی فلسفی از بزرگانی است که مزار ایشان در آستان مقدس حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه السلام قرار دارد.
وی در تاریخ دهم ربیع الاول سال 1326 هـ . ق (1286 هـ. ش) در تهران متولد شد.
دوره کودکی ایشان، با نظارت مستقیم مادر بزرگوارش سپری شد، او بعد از تعلیم تحصیلات ابتدایی آغاز به تحصیل مقدمات علوم اسلامی در مدرسه حاج ابوالفتح کرد و نزد شیخ محمد رشتی، صرف و نحو آموخت و علم معانی و بیان را بر اساس کتاب مطول از میرزا یونس قزوینی فرا گرفت. در علم فقه و اصول از شیخ محمد علی کاشانی در مدرسه عبدالله خان و از شیخ مهدی در مدرسه محمدیه بهره‌مند شد و از پدرش (آیت‌الله تنکابنی)، قوانین و شرح لمعه را آموخت.
محمدتقی به تحصیل فلسفه نیز پرداخت و از محضر میرزا مهدی آشتیانی (1306 ـ 1372 هـ . ق) و شیخ ابراهیم امامزاده زیدی (متوفای حدود 1358 هـ . ق) و سید کاظم عصار (در گذشته 1353 هـ . ق) و میرزا طاهر تنکابنی (در گذشته 1320 ش) استفاده کرد.
محمد تقی در ابتدای تحصیل رسما به سلک روحانیت در آمد و به دست پدرش معمم شد.
بنا به دعوت آیت الله العظمی بروجردی، آقای فلسفی در دهه آخر صفر در منزل ایشان منبر می‌رفت و نیز به دعوت آستانه مقدسه حضرت فاطمه معصومه ـ علیها السلام ـ شب‌ها در صحن بزرگ به ایراد خطابه می‌پرداخت. این منبرها، تأثیر ژرف و مهمی بر طلاب حوزه گذاشت و الگویی برای آنان شد و حتی بر سایر جوانان و نوجوانان آن عصر بسیار تأثیر گذارد.
آقای فلسفی با تشویق و درخواست آیت الله العظمی بروجردی، در تهران جلسه تفسیر قرآن برگزار کرد و سال‌های متمادی هر هفته صبح جمعه در منزل خود فاضلان حوزه و واعظان آنجا را با آموزه‌های وحیانی آشنا می‌کرد و به مناسبت نیز فنون سخنوری و اداره منبر و خطابه را به آنان تعلیم می‌داد.
آقای فلسفی در شب عاشورای 1342 ش در مسجد شیخ عبدالحسین تهران سخنان عاشورایی و تاریخی مهمی بیان کرد که تأثیر فراوانی در سراسر ایران گذارد. جمعیت حاضر در آنجا فوق‌العاده زیاد بود به طوری که آقای فلسفی نتوانست از میان مردم و از اول بازار به مسجد برود، بلکه از راه پشت بام بازار به طرف مسجد رفت و از بام مسجد پایین آمد. جوانی پرشور و ایمان در بین آن همه جمعیت و با وجود مأموران ساواک توانست در فرصتی مناسب در زیر منبر به همراه ضبط صوت پنهان شود. او به سختی رشته سیمی از برق به آنجا آورد و سخنرانی آن روز را ضبط کرد و در این مدت به دلیل گرما و محدودیت مکان آنقدر عرق ریخت که نزدیک بود جان به جان آفرین تسلیم کند و بدین گونه که سخنرانی ثبت شد و بعد به سرعت تکثیر گردید و در سراسر ایران توزیع شد.
بعدا این سخنرانی به صورت جزوه‌ای تحت عنوان «اولین استیضاح ملی در سال 1342 ش » منتشر شد. آقای فلسفی در این سخنرانی تاریخی، بعد از آن که به جامعیت اسلام اشاره کرد و توضیح داد که مسجد، هسته اصلی و مرکز تمام فعالیت‌ها و حرکت‌ها در صدر اسلام بود، امام حسین ـ علیه السلام ـ را الگو و سرمشق برای زندگی در همه زمان‌ها دانست و بعد به استیضاح دولت علم پرداخت.
آقای فلسفی توضیح داد که روحانیت نمی تواند از سیاست دوری گزیند زیرا در اسلام، سیاست عین دیانت است و اسلام از سیاست جدا نیست.
کار اصلی حجت الاسلام فلسفی از زمانی که ممنوع المنبر شد ـ سال 1350 ش ـ تا پیروزی انقلاب اسلامی، تألیف و نگارش کتاب بود، در این مدت به ترتیب کتاب‌های ذیل نوشته و منتشر شد:
1. آیه الکرسی؛ پیام آسمانی توحید (یک جلد)
2. بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات (دو جلد).
3. اخلاق از نظر همزیستی و ارزش های انسانی (یک جلد)
4. جوان از نظر عقل و احساس (دو جلد).
5. کودک از نظر وراثت و تربیت (دو جلد).
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حجت الاسلام فلسفی تألیف کتاب را ادامه داد و کتاب‌های ذیل را منتشر کرد:
اخلاق از نظر همزیستی و ارزش‌های انسانی (جلد دوم) ـ معاد از نظر روح و جسم (سه جلد) ـ سخن و سخنوری از نظر بیان و فن خطابه (یک جلد) ـ شرح و تفسیر دعای مکارم الاخلاق صحیفه سجادیه (سه جلد).
حجت الاسلام فلسفی بعد از حدود هفتاد و پنج سال خدمت خالصانه به اسلام ناب محمدی ـ صلی الله علیه و آله وسلم ـ در 93 سالگی در روز جمعه ۲۷ آذر سال ۷۷ برابر با 18 شعبان سال 1419 درگذشت و در جوار حرم مطهر حضرت عبدالعظیم الحسنی ـ علیه السلام ـ آرمید.
انتهای پیام/2462/و
