به گزارش خبرگزاری فارس از پلدختر، شب چله آخرین شب پاییز و شب آغاز زمستان با نام شب چله یا شب یلدا نام می‌برند؛ شب یلدا یا شب چله آخرین شب آذرماه و نخستین شب زمستان و درازترین شب سال که میان ایرانیان جایگاه ویژه‌ای دارد و بسیاری از دیگر اقوام آن را مبارک می‌دارند، به طوری که این شب را جشن می‌گیرند که همزمان با شب انقلاب زمستانی است.
در آغاز فصل زمستان مراسمی را برپا می‌دارند و یلدا شب همدلی، دور هم نشستن و به جا آوردن صله رحم و به عنوان یکی از نمادهای فرهنگی و تاریخی ملت ایران که به ارزش‌های اسلامی چون تکریم بزرگترها، پند و اندرز، محبت و دوستی به خانواده مزین و آراسته شده است.
شب یلدا در هر منطقه و نزد هر قومی با آیین‌های ویژه‌ای برگزار می‌شود، در شهرستان پلدختر نیز این عید زمستانی با فرهنگ خاص خود برگزار می‌شود، گرچه برخی از سنن جشن یلدا با گذر زمان رنگ باخته و برخی دیگر همچنان با شور و هیجان برگزار می‌شود که با گرد هم آمدن و شبنشینی اعضای خانواده و اقوام در کنار یکدیگر برگزار می‌شود.
مردم پلدختر برای برپایی آیین‌های شب یلدا از چند روز قبل در تدارک خرید تنقلات و آماده شدن برای این شب هستند و بازارهای شهر پلدختر در روزهای نزدیک شدن به شب یلدا، از رونق و شکوه خاصی برخوردار است.
آیین شب یلدا یا شب چله شهرستان پلدختر که آیین خانوادگی است و گردهمایی‌ها به خویشاوندان و دوستان نزدیک محدود می‌شود تا ساعاتی را فارغ از دغدغه‌های روزمره زندگی در کنار هم خوش باشند، انواع میوه و تنقلات به ویژه هندوانه، انگور، تخمه و نخودچی کشمش، انار، گندم برشته شادونه، ترخینه، شیره و خرما در این جمع خودمونی به چشم می‌خورند که معمولاً پس از ضیافت شام تدارک شده و تا پاسی از شب همه در کنار هم از آنها تناول کرده و از آرزوها، شادی‌ها و غم‌ها، موفقیت‌ها و خاطراتشان می‌گویند.
یکی از سنت‌های کهن فراموش شده شب یلدا در پلدختر برپایی آیین محلی معروف به «امشو اول قاهاره» بوده که نوجوانان شب یلدا روی پشت‌بام خانه‌ها می‌رفتند و با آویزان کردن چادر و یا هر وسیله دیگر از دیوار خانه همسایه و با خواندن شعرهای محلی و طلب رزق و روزی از خداوند برای خانواده از آنان تقاضای هدیه و کادو می‌کردند. بیشتر خانواده‌ها، سبد این نوجوانان را با شیرینی‌های سنتی و یا هر آنچه تنقلات در خانه بود، پر می‌کردند.
در طولانی‌ترین شب سال که یکی از جلوه‌های طبیعت و نمایشی از تعامل سازنده زندگانی و پیوندهای خانوادگی و اجتماعی بود، از جمله رسومی که در گذشته وجود داشت و اکنون نیز در برخی از خانواده‌های قدیمی و روستایی باقی مانده است، خواندن داستان‌ها و اشعار و حماسه‌های گذشتگان برای نسل جوان است.
در تعدادی از مناطق روستایی، بزرگان و ریش‌سفیدان طایفه کتاب‌هایی مانند شاهنامه فردوسی، بوستان و گلستان سعدی و اسکندرنامه را برای دیگران می‌خوانند و حماسه و مبارزات قهرمانان داستان و نکات اخلاقی را برای حاضرین یادآور می‌شوند.
انتهای پیام/2304/ذ/ف4004
