به گزارش خبرگزاری فارس از شمال خوزستان، هشت حوزه نفتی، تعداد زیادی شرکت‌های نفتی و غیر نفتی، سازمان‌ها و ادارات مختلف، از شهرداری گرفته تا آب و برق و غیره در دشت آزادگان هست. حتی بودجه تیم نفت تهران را شرکت‌های نفتی این منطقه تامین می‌کنند ولی بازیکنان تیم جنوب آزادگان (جنوب سوسنگرد) کفش برای پوشیدن ندارند.
جنوب آزادگان یکی از تیم‌های مدعی قهرمانی در لیگ بر‌تر فوتبال خوزستان است که برای سرخ کردن چهره زردش، کارش از سیلی گذشته است. تیمی که جوانانش در پارک تمرین می‌کنند و وعده‌های غذاییشان به جای مکمل‌های مختلف، سمبوسه و فِلافِل است. اما هنوز خود را مدعی قهرمانی می‌داند و به گفته رسول سیاحی سرمربی این تیم، اگر اسپانسر داشته باشد حتما قهرمان می‌شود.
از نماینده مجلس تا رئیس تربیت بدنی سوسنگرد از حمایت نشدن این تیم گله دارند، مدیرعامل، سرمربی و بازیکنان که دیگر جای خود دارند.
*سمبوسه و فلافل وعده‌های غذایی جنوب آزادگان
سوسنگرد در دادن بازیکنان خوب به تیم‌های مختلف سابقه خوبی دارد. رحیم ذهیوی شماره 15 حال حاضر نفت تهران، احمد جلالی و خلف نیسی بازیکنانی که برای فوتبال دوستان نام‌های آشنایی هستند و حتی خود رسول سیاحی که در شاهین اهواز، فولاد خوزستان و استقلال اهواز بازی می‌کرد، زمانی از همین سوسنگرد پا به توپ شدند.
سیاحی به شهرش برگشته تا بهترین تیم شهرش را مربی‌گری کند و دین خود را به فوتبال این شهر ادا کند. ولی در این راه سختی‌های زیادی کشیده، خودش می‌گوید: «گاهی در پارک تمرین می‌کنیم و بعد از تمرین سمبوسه یا فلافل می‌خوریم آن هم به خرج خودمان. تا اینجای لیگ بر‌تر استان را با سیلی صورتمان را سرخ می‌کردیم و با این وضعیت در جمع دو تیم بالای جدول ماندیم.»
اما گویا جای سرخ سیلی‌ها دارد کبود می‌شود و درد‌های تیم یکی پس از دیگری آشکار می‌شوند. رسولی می‌گوید: «خیلی تلاش کردیم بمانیم و سختی‌های زیادی را تحمل کردیم به امید اینکه کسی به دادمان می‌رسد ولی دیگر نمی‌توانیم با این شرایط کار کنیم. می‌خواستیم اول همین هفته انصراف بدهیم اما گفته‌اند که مشکلاتتان برطرف می‌شود.»
مشکلاتی که یکی دوتا نیست. نه خوابگاهی وجود دارد که بازیکنان تیم میهمان در آنجا باشند، نه چمن روبه راهی و از همه مهم‌تر نه پولی که زندگی این فوتبالیست‌ها بگذرد. به قولی با باد هوا این تیم را زنده نگه داشته‌اند.
*درد اصلی؛ بی‌پولی
درد بی‌پولی هم بد دردی است. نه می‌شود بازیکن خرید نه زمین تمرین داشت. نه وقتی زمین مجانی هست، چمن خوب داشت. نه به بازیکنان غذای مناسب و مغذی داد. بی‌پولی یک تیم که در نزدیکی‌هایش تعداد زیادی شرکت‌های نفتی هست که می‌توانند پول تیمی مانند نفت تهران را تامین کند جای تعجب دارد.
کریم جلالی سرپرست تیم جنوب آزادگان می‌گوید: «نفت تهران که هزینه چند میلیاردی در لیگ بر‌تر صرف کرده را شرکت‌های نفتی این منطقه حمایت می‌کنند ولی تیم ما که چند میلیون بیشتر خرج ندارد را هیچکس از لحاظ مالی تامین نمی‌کند.»
سیاحی می‌گوید: «تا به حال یک ریال هم نگرفته‌ام با این حال چون می‌دانستم، بازیکنان هم مثل من هستند و فقط به دلیل غیرتی که به تیمشان دارند مانده‌اند من هم از این تیم دست نکشیده‌ام. با اینکه دو مربی که با من همکاری می‌کردند انصراف دادند اما من به دلیل فداکاری‌های این بچه‌ها بود که ماندم.»
چمن ورزشگاه تختی سوسنگرد هم اصلا تعریفی نیست. چمن این ورزشگاه اول از نوع هلندی بود که بعد از چند سال تعطیلی فوتبال سوسنگرد، این چمن از بین رفت و سال گذشته قرار بود که چمن آفریقایی بکارند که از نوع مرغوب آن محسوب می‌شود. ولی معلوم نیست که چرا به این صورت درآمده با پستی و بلندی‌های زیاد. این هم می‌توان به حساب بی‌پولی گذاشت زیرا اگر اسپانسر نفتی یا حتی غیر نفتی بود حداقل در چمن ورزشگاه تغییرات مثبتی ایجاد می‌کرد.
*شعار‌هایی که عملی نشد
سال پیش که این تیم قهرمان لیگ دسته یک استان شد و با هزار امید و آرزو به لیگ بر‌تر آمد هم وضعیت بهتر از الان نبود اما چون سطح کیفی بازی‌ها پایین‌تر بود، به جنوب سوسنگرد کمتر سخت می‌گذشت. ولی حالا که در لیگ بر‌تر مجبور شد جلوی بعضی تیم‌های با اسپانسر زانو بزند دیگر وضع فرق می‌کند. دیگر نمی‌شود با سمبوسه و کالباس و فلافل قضیه را سر هم کرد. باید فکری شود.
سال گذشته پس از قهرمانی تیم مسئولان قول فراهم کردن امکانات لازم برای حضور در لیگ بر‌تر استان را به این تیم دادند ولی تا حالا هیچ کدامشان عملی نشده. فقط، نماینده مردم سوسنگرد در مجلس شورای اسلامی، هزینه ورودی لیگ را تامین کرد و به مجموعه تیم 2 میلیون تومان پاداش داد.
کریم جلالی می‌گوید: «تا به حال هزینه رفت و برگشت به شهرهای مختلف را هم خودمان پرداخت کردیم، مینی بوس در اختیارمان می‌گذارند ولی باید پول گازوئیل را خودمان پرداخت کنیم. نماینده دشت آزادگان در مجلس قول‌هایی به ما دادند ولی هنوز قبل از بازی‌ها بچه‌ها را به خانه خودم می‌برم و خوابگاهی برای آن‌ها وجود ندارد.»
سیاحی می‌گوید: «نماینده و فرماندار به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند. در حالی که سه تا از بازیکنان ما از تیم‌هایی مانند استقلال صنعتی و استقلال اهواز پیشنهاد داشتند ولی به خاطر امید به اینکه وضع تیم تغییر می‌کند، قبول نکردند در تیم دیگری بازی کنند.»
*اهداف گمشده
حالا سیاحی مربی تیم اعلام کرده اگر وضعیت به همین صورت بماند و تیم بدون اسپانسر بماند و هزینه‌ها تامین نشود، امروز چهارشنبه برای بازی با شاهین ماهشهر به زمین نمی‌روند و از بازی‌ها انصراف می‌دهند. سرمربی جنوب می‌گوید: «می‌خواستیم پس از بازی دوستانه برابر استقلال صنعتی که اتفاقا برنده هم شدیم این انصراف بدهیم ولی با اصرار مسئولان تا چهارشنبه هم صبر می‌کنیم تا ببینیم که چه می‌شود.»
اما گویا ناصر صالحی نسب نماینده دشت آزادگان در مجلس دنبال کار را سفت و سخت گرفته و تا وزارت هم پیش رفته برای اینکه از شرکت‌های نفتی بودجه این تیم را مهیا کند و حتی نامه‌اش تا وزارت هم رفته و در دست بررسی است.
اما سوالی که در این میان مطرح می‌شود این است که آیا این دست گدایی نیست؟ چرا یک تیم باید اینقدر مورد بی‌توجهی قرار گیرد و تیم دیگر با بودجه میلیاردی راهی مسابقات شود. مگر اصل اول ورزش تندرستی و برای جوانتر‌ها ایجاد فضایی سالم و عاری از هرگونه معضلات اجتماعی نیست. آیا مسئولان این را فراموش کرده‌اند؟ فراموش کرده‌اند که ورزش را باید به عدالت گسترش داد نه اینکه تنها به تیتر روزنامه‌ها بیندیشند؟ هدف از این همه جنجال و سر و صدای اضافی چیست؟
با این همه اگر نماینده شهر بتواند با تلاشی که می‌کند هزینه‌های این تیم را تامین کند مطمئنا همه سوسنگردی‌ها مخصوصا بازیکنان، مربیان و مدیرعامل تیم با این کار خوشحال می‌شوند. همه چیز تا امروز ظهر مشخص می‌شود اما این سوال همیشه در ذهنشان باقی می‌ماند که چه چیز در ورزش و به ویژه فوتبال مهم است؟ تیتر، یا سلامتی ذهن و جسم جامعه؟
_____________________
گزارش: نیما ارزانی بیرگانی
______________________
انتهای پیام/2247/و/ژ1001
