به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، سیروس داودی صبح امروز در جلسه شورای هماهنگی سازمان جهادکشاورزی استان آذربایجان‌شرقی، احیاء و توسعه ذخیره‌گاه‌های «گز» و «بنه» در حاشیه دریاچه ارومیه برای ایجاد کمربندسبز، احیاء و توسعه مراتع و بوته‌زارهای موجود برای حفظ منابع طبیعی، ساماندهی بهره‌برداران و بهرهبرداری متناسب با توان اکولوژیک منطقه، هماهنگی و انسجام دستگاه‌های اجرایی و جوامع بهره‌‌بردار در قالب برنامه‌های هدفمند را برای حفظ محیط طبیعی منطقه خواستار شد.
وی افزود: بهرهبرداری بی‌رویه از زمین‌های کشاورزی، استفاده بیش از اندازه از آب‌های زیرزمینی، چرای مفرط مراتع، تخریب اراضی جنگلی و مرتعی و توسعه شهری باعث افزایش بیابان‌ها شده و این امر علاوه بر تخریب و کاهش حاصلخیزی خاک و گسترش فرسایش آبی و بادی، افزایش سیل‌های مخرب و آلودگی هوا و ایجاد پدیده گرد و غبار را در پی خواهد داشت.
داودی توسعه ذخیره‌گاه‌های «گز» و «بنه» در حاشیه دریاچه ارومیه را ضروری خواند و گفت: کاهش و پس‌رفت آب دریاچه ارومیه و در نتیجه نمایان شدن اراضی شور و افت سطح آب‌های زیرزمینی و افزایش میزان شوری آن شرایط را برای ایجاد بادهای نمکی و انتقال نمک به مزارع، روستاها و شهرهای اطراف به همراه پدیده گرد و غبار را فراهم خواهد کرد.
وی حفاظت از عرصه‌های جنگلی و مرتعی موجود، احیاء و اصلاح مراتع و جنگل‌ها و توسعه عرصه‌های جنگلی و مرتعی را از اقدامات مهم اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان برای جلوگیری از بیابان‌زایی اعلام کرد.
داودی افزود: احداث کمربند سبز برای اجرا در پنج سال آتی در حاشیه دریاچه ارومیه راهکار پیشنهادی این اداره کل برای مقابله با توسعه مناطق بیابانی بوده و امید است با اختصاص 330 میلیارد ریال اعتبار این طرح به طول 220 کیلومتر در زمینی به مساحت 11 هزار هکتار در این منطقه اجرا شود.
وی از کاشت قلمه ریشه‌دار «گز» در سطح 15 هکتار در ذخیره‌گاه شیشوان، کاشت «بنه» در سطح 10 هکتار در ذخیره‌گاه جزیره اسلامی و کاشت بوته‌های آتریپلکس در اراضی حاشیه دریاچه ارومیه برای مقابله با بیابان‌زایی خبر داد.
دریاچه ارومیه که در گذشته «چیچست» نامیده می‌شد به دلیل داشتن ارزش‌های اکولوژیک و منحصر به‌فرد، در سال 1346 بر اساس مصوبه شماره یک شورای عالی حفاظت محیط زیست کشور، به عنوان منطقه حفاظت شده و طبق مصوبه شماره 63 شورای عالی در سال 1354 به عنوان پارک ملی ارتقا یافت.
همچنین در سال 1356 بر اساس مصوبات «MAB» (انسان و کره مسکون) به عنوان یکی از مناطق بین‌المللی ذخیره‌گاه‌های زیست کره در سطح جهان به ثبت رسیده است.
این دریاچه با تمام جزایر آن در سال 1354 به عنوان یکی از تالاب‌های بین‌المللی در کنوانسیون رامسر ثبت و از سوی مؤسسه بین‌المللی تالاب‌ها به عنوان یکی از مهم‌ترین مناطق مهم پرندگان انتخاب شد.
در حال حاضر، در این دریاچه 27 گونه پستاندار، 212 گونه پرنده، 41 گونه خزنده، هفت‌‌گونه دوزیست و 26 گونه ماهی زیست می‌کند.
دریاچه ارومیه دارای 102 جزیره بوده که همه آنها از سوی سازمان یونسکو به عنوان ذخیره‌گاه طبیعی جهان به ثبت رسیده است.
اما این زیست‌بوم با تمام دار و ندارش رو به نابودی است، زیرا به گفته مسئولان سازمان محیط زیست، کاهش میزان نزولات جوی، پایین بودن بازده آبیاری کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و عدم اختصاص آب کافی برای تأمین نیاز بیولوژیکی رودخانه‌های منتهی به دریاچه از عوامل تشدیدکننده بحران و کویری شدن منطقه به شمار می‌رود.
چند سالی است که عوامل مختلف دست به دست هم داده‌اند تا منحصر به‌فردترین تالاب جهان به دلیل میزان پس‌رفت آب، به تهدیدی جدی برای ساکنان منطقه تبدیل شود، در نتیجه پس‌روی آب دریاچه، وسعت آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته و برخی قسمت‌های جنوبی دریاچه غیرقابل دسترسی و تبدیل به نمک‌زار شده است که این پدیده می‌تواند فجایع زیست‌محیطی بسیار زیادی را همراه داشته باشد.
انتهای پیام/ز10/ف4004
