به گزارش فارس، روزنامه السفیر در مقاله‌ای به بررسی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و آینده روابط خارجی این کشور پرداخته است.
سیاست خارجی مهمترین محور رقابت نامزدهای انتخاباتی
جهان عرب در موارد متعددی، انتخابات آمریکا را همچون یکی از مسائل لاینفک داخلی خود پیگیری کرده و این در حالی است که سیاست خارجی، بخش مهمی از گفتمان انتخاباتی کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا را به خود اختصاص داده تا جاییکه گاه مسائل داخلی را به حاشیه رانده است. همه نامزدهای انتخاباتی، پیروزی خود را به معنای پاسداری از نقش آمریکا در رهبری جهان قلمداد کرده‌اند. در حالی که سیاست خارجی آمریکا به خاطر گسترش دایره تنش‌ها و مشکلات خاورمیانه، در تنگنا به سر می‌برد، در این مرحله از انتخابات باید چندین مسئله اساسی مورد بحث و بررسی قرار گیرد. در زمان کنونی، بحثهای مختلفی در مورد مفهوم سیاست خارجی و مکانیسم‌های تعریف آن مطرح می شود و آینده آن به عنوان تعیین کننده آینده آمریکا به مثابه یک ابرقدرت مورد بررسی قرار می گیرد.
گفتمان انتخاباتی اوباما و رامنی تک بعدی است
موارد مطرح شده در جریان تبلیغات انتخاباتی باراک اوباما و میت رامنی و نیز گفته‌های دو طرف در مناظره اخیر که به سیاست خارجی اختصاص داشت، می‌تواند مبنای چندین نتیجه‌گیری قرار گیرد. به اعتقاد ناظران، امروز مهمترین مانع سیاست خارجی آمریکا را باید در افزایش مشکلات داخلی - به ویژه مشکلات اقتصادی- و تمایل رأی دهندگان به تمرکز بر روی مسائل داخلی، جستجو کرد. این امر هر دو کاندیدا را واداشت که مسائل داخلی را در اولویت قرار داده و گفتمان تقریباً یک سویه و تک بعدی انتخاباتی را در دستور کار قرار دهند. اوباما و رامنی درباره مسائل خارجی چند نظریه عمومی را مطرح کرده‌اند که بسیاری از مسائل اساسی که نبود آن نقش آمریکا را به خطر می‌اندازد، در آن جایی ندارد. به همین علت بسیاری از مسائل اصلاً طرح نشده‌اند و مسائل مطرح شده نیز در بسیاری از موارد، مورد توافق هر دو کاندیدا قرار گرفته و رامنی به حمایت از چندین اقدام و طرح اوباما پرداخته است.
آمریکا نیازمند شش رویکرد جدید است
بسیاری از روزنامه های خارجی تأکید کرده‌اند که آمریکا باید به جای نگاه جزئی و تفصیلی به یک منطقه یا جنگ خاص، سیاست خارجه فراگیر و همه جانبه‌ای را تدوین کند. در همین راستا مجله «فارین پالسی» شش نکته اساسی را مورد اشاره قرار داده که در جریان تبلیغات انتخاباتی اوباما و رامنی، مطرح نشده است. این موارد عبارتند از:
1- تعیین نقطه پایان « جنگ علیه تروریسم ». به ویژه اینکه گوانتانامو همچنان پذیرای 160 زندانی است که نه محاکمه شده‌اند و نه هیچ طرحی برای تعیین سرنوشت آنها وجود دارد.
2- رسیدگی به وضعیت قانون اساسی فعلی که بعد از حملات 11 سپتامبر دچار تغییراتی شده و بر اساس این تغییرات، قتل، سرکوب و همه گونه اقدام برای دفاع از جبهه داخلی، قانونی و مجاز دانسته شده است.
3- مشخص شدن این راهبرد که آمریکا در خاورمیانه به دنبال نفت است یا حمایت از اسرائیل؟
4- هدف از گسترش جنگهای غیرمستقیم علیه ایران که به مرحله جنگهای سایبری نیز رسیده چیست؟ آیا آمریکا از ایران هسته ای می ترسد یا اینکه نمی خواهد هیچ عضو جدیدی وارد باشگاه هسته ای شود؟
5- آیا آمریکا به بازی قرن نوزدهم یعنی حمایت از دیکتاتورهای حامی سیاستهای آمریکا که مخالفان این سیاستها را سرکوب می کنند، ادامه خواهد داد؟ خاطرنشان می شود که اینگونه سیاست ها در بلند مدت، موفق نبوده است.
6- لزوم ارائه طرحی در جهت بازسازی ارتش به روش درست و کاهش نظامی گری در خارج از آمریکا چرا که اشغال عراق و افغانستان، ارتش آمریکا را در ضعیف ترین وضعیت خود پس از جنگ ویتنام قرار داده است. علاوه بر این، اتکای روزافزون به نیروهای ویژه آمریکا در کنار همکاری با مأموران مسلح سیا و هواپیماهای بدون سرنشین این سازمان، این احساس را در رئیس جمهور تقویت کرده که شخصاً قادر به قتل و کشتار است.
دیگر هیچکس آمریکا را یک استثنای تاریخی نمی‌داند
روزنامه نیویورک تایمز هم عنوان کرده است که بحران رو به رشد اقتصادی، دو رقیب سیاسی آمریکا را وادار به بحثهای عمیق و جدی در مورد نقش دولت در اقتصاد کرده است، اما هرج و مرج دهه گذشته موجب نشده که این دو رقیب، به بحثهایی مشابه در مورد نقش بین‌المللی آمریکا روی آورند. این در حالی است که واشنگتن، لحن احساسی وشاعرانه گذشته اش را در مورد استثنایی بودن آمریکا تکرار می کند و حال آنکه دیگر هیچکس این مقوله را باور ندارد.
نورمن اورنشتاین پژوهشگر مرکز «امریکن اینترپرایز» بر این باور است که به خاطر اختلافات تاریخی درون حزبی بر سر سیاست خارجی، نامزدها ترجیح می دهند به جای انجام بحثهای عمیق و پیشرو درباره نقش جهانی آمریکا اختلافات را به سمت روش رهبری جهان سوق دهند. وی معتقد است که نسل جدید رهبران آمریکا از تجربه یا جایگاه لازم برای تفاهم به دور از درگیری با نظامیان، برخوردار نیستند.
آمریکایی‌ها دلتنگ سال‌های قدرت و برتری
در واقع، بحثهای کنونی در مورد سیاست خارجی آمریکا نشان می دهد که سیاستمداران آمریکا دلتنگ دورانی هستند که می توانستند دشمنانشان را مجازات و هر چه می خواهند به دوستانشان دیکته کنند. بر اساس پیشنهاد «شورای روابط خارجی» اگر آمریکا خواهان تداوم حضور تأثیرگذار خود در خاورمیانه است باید سیاست متعفن کنونی را کنار نهاده و سیاست جدیدی را تدوین کند که افزایش آگاهی شهروندان از منافع خود را در نظر بگیرد. پیشنهاد دیگر شورای مذکور این است که رئیس جمهور آینده آمریکا بر روی فرآیند صلح میان فلسطین و اسرائیل متمرکز شده، تحولات سیاسی کنونی در جهان عرب را لحاظ کرده و از فرآیند دموکراسی در کشورهای تازه تغییر یافته و در آستانه تغییر حمایت کند.
احتمال تغییر رویکرد آینده در قبال کشورهای عربی حوزه خلیج فارس
خلاصه اینکه بحثهای مطرح شده نشان می‌دهد که رئیس جمهور آینده آمریکا در ارائه طرحهای مربوط به سیاست خارجی، محتاطانه تر عمل خواهد کرد و حمایت آمریکا از مواضع اسرائیل – صرفنظر از فرد پیروز – تداوم خواهد یافت. همچنین با توجه به خبرهایی که در مورد اکتشافات جدید نفتی در سواحل آمریکا به گوش می رسد، به نظر می‌آید که موضع این کشور در قبال کشورهای عربی حوزه خلیج فارس متحول شود. در مقابل، ناظران هشدار می‌دهند که نباید مسائل را ساده انگارانه فرض کرد و بر این اساس قائل به این شد که « روابط آمریکا با اعراب در صورت پیروزی رامنی –به خاطر جمهوری خواه بودنش– بهتر خواهد شد و یا اینکه اوباما در صورت پیروزی، روابط بهتری با اعراب برقرار خواهد کرد، زیرا انتخاب وی به معنای آغاز دور دوم ریاست جمهوری و کاهش برخی فشارهاست که در گذشته علیه وی اعمال می‌شد». چنین تحلیلی ساده انگارانه و غیر واقع بینانه است.
انتهای پیام/ص
