به گزارش خبرگزاری فارس، اندیشکده «آسپِنیا» در مقاله‌ای پیرامون تازه‌ترین تحریم‌های اتحادیه اروپا و اهداف آن به قلم «راس هانا سانتینی» نوشت: تحریم‌ها تاکنون تأثیراتی بر اقتصاد ایران داشته است.
* تشدید تحریم‌ها علیه ایران در نشست اخیر شورای امورخارجه EU
در نشستِ اخیر، شورای امورخارجه اتحادیه اروپا، تحریم‌ها علیه ایران را تشدید کرد و اعضای اتحادیه هم‌زمان با تأکید مجدد بر رویکردِ تشویق و تنبیه، ابراز امیدواری کردند شاید بدین طریق، مقامات ایران هرچه سریعتر روند مذاکرات با E3+3 را از سر بگیرند.
* تحریم‌ها حوزه‌های تجارت، انرژی، حمل و نقل و امور مالی را دربر می‌گیرند
این دوره از تحریم‌ها، در امتداد تحریم‌های مُصوبِ اتحادیه در نشستِ ژانویه 2012، قرار داشته و اساساً حوزه‌های تجارت، انرژی، حمل و نقل و امور مالی ایران را هدف گرفته اند. بریتانیا، فرانسه و هلند با پشتیبانیِ راسخِ ایتالیا و دیگر دولت‌های عضوِ اتحادیه، مصمم به تنگ‌تر کردن مجال تنفس بر ایران و محدود کردن عایدات و معاملات مالی آن هستند؛ تا از این رهگذر جامعه جهانی به حلِ بحرانِ هسته‌ای ایران از طریق مذاکره و پرهیز از مداخله نظامیِ خارجی، نائل آید.
* هدف از تحریم‌ها برانگیختن نارضایتی داخلی است
منطقِ پشتِ تحریم‌های غرب که بخش‌های مشخصی از نظام اقتصادی ایران را هدف گرفته (البته هنوز تا تحریم کامل تجاری فاصله بسیار دارد) بسیار ساده است: انزوای مالی و اقتصادی، کاستن از ارزش پول ملی، افزایش نرخ تورم و بیکاری؛ عوامل مذکور در مجموع به نارضایتی داخلی انجامیده، یا دولت را به پذیرش نتایج مذاکرات هسته‌ای وا می‌دارد یا در داخل، اگر ناآرامی‌ها گسترده باشد به سرنگونی رژیم منتهی می‌شود.
* عایدات نفتی ایران تا 45% کاهش می‌یابد
براساس اطلاعات اتحادیه اروپا، عایدات نفتی ایران، از زمان تحریم خریدِ نفتِ این کشور از جانب اتحادیه تا 45% نزول می‌کند. اروپا سابق بر این، 20% از نفت ایران را خریداری می‌کرد. اگرچه درآمد نفتی ایران به دلیل افزایش جهانی بهای نفت در سال 2011 به نسبت سال 2010، علی‌رغم کاهش 8 درصدی محموله‌ها، از 72 میلیارد به 114 میلیارد دلار رسید.
در ماه سپتامبر، نائب رئیسِ پارلمانِ ایران، محمدرضا باهنر، اعلام کرد صادرات نفتی ایران در ماه جولای امسال، به دو-سوم نفتِ صادراتیِ این کشور در جولای سالِ گذشته، تقلیل یافته است.
* تورم از قدرت خرید و ارزش پول ملی می‌کاهد
تورم، از قدرت خرید و ارزشِ پولِ ملی می‌کاهد، از این رو بانک مرکزی مجبور خواهد شد پول بیشتری چاپ کند که نه تنها پیامدهای تورمیِ کمرشکن و مضاعفی دربر خواهد داشت، بلکه به صعودِ سرکش قیمت‌ها و ازدیاد افسارگسیخته پولِ در حالِ چرخش، منتج می‌شود. اما براساسِ نظرِ پاره‌ای اقتصاددانان، بانک مرکزی ایران احتمالاً قادر به چاپ اسکناس، برای مهار تورم نخواهد بود.
* احتمال ملاقات احمدی‌نژاد با رئیس‌جمهور آینده آمریکا
اخیراً شایعاتی در موردِ چراغِ سبزِ محمود احمدی‌نژاد برای مذاکره رو در رو با دولت آمریکا پس از انتخاباتِ ریاست‌جمهوری مورخ 6 نوامبر، پخش شده است. اگرچه به اعتباری، سیاست خارجه ایالات متحده خط قرمزهایی داشته، بهایی که می توان برای دستیابی به یک هدف، فارغ از شعارهای یک رئیس‌جمهور در کمپین انتخاباتی‌اش، پرداخت کرد مشخص است، اما تعامل با ایران خواه شاهد ریاست‌جمهوری مجدد اوباما باشیم، خواه پیروزی رامنی، مسیر کاملاً متفاوتی خواهد پیمود.
* اوباما در مسیر سازش با ایران
اگرچه دوره نخستِ ریاست‌جمهوریِ اوباما، بطرز قابل ملاحظه‌ای با وعده‌های کمپین انتخاباتی‌اش مبنی بر از سرگیری روابط با تهران فاصله داشت و نهایتاً به وضع تحریم‌های سنگین ختم شد، اما بسیاری بر این باورند که در دوره دوم ریاست‌جمهوری او اشتیاق بیشتری از هر دو طرف برای انجام به اصطلاح «معامله بزرگ» وجود خواهد داشت.
دست اوباما نیز بازتر از چهار سال گذشته خواهد بود؛ زیرا بر سیاست‌های تحریمی که وضع کرده آگاه‌تر است. به پشتوانه روسیه و غالب شرکای اروپایی که از اقدام نظامی اسرائیل علیه ایران برائت می‌جویند، کرداری که در چهارچوب هیچ تفکری، راه‌حلِ منطقیِ بحرانِ هسته‌ای ایران نیست و همچنین علی‌رغم زمینه‌چینی‌های رئیس‌جمهور اسرائیل برای مداخله نظامی، اوباما مسیر یک دیپلماسی متعهد با تهران را پیش خواهد گرفت.
از طرف دیگر، با یک ایران تضعیف شده، چه از جانبِ داخل، در اثر محتوای تحریمیِ شش قطعنامه صادر شده توسط شورای امنیتِ سازمانِ مللِ متحد و چه از منظر امور خارجه: حمایت طولانی مدت از حکومتِ اسد، در آشفته بازار سوریه، راه برای برقراری مذاکرات نتیجه‌بخش هموار می‌شود.
* راه برون‌رفت از بن‌بست فعلی در روند مذاکرات
اگر تمام تحریم‌ها برداشته شوند، ایران از نشستن بر سر میز مذاکرده طفره خواهد رفت. تنها راه‌ها برای برپایی مذاکرات جدی حول بحران هسته‌ای ایران، عبارتند از: اول مذاکرات تدریجی با رویکردی متضمن برد دو طرفه که بواسطه آن هر یک از طرفین بتوانند پاره‌ای از انتظارات طرف مقابل را در ازای برآورده شدن بخشی از توقعات خودشان بپذیرند تا آغازی باشد برای اعتمادسازی و یک مصالحه‌ی همه‌جانبه. در این توافق، ایران هم باید بتواند اورانیوم را تولید و در حد 5% تحت نظارت بین‌المللی غنی‌سازی کند. در هر صورت پنجره دیپلماسی احتمال دارد در بهار آینده بدلیل انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران، با ورود یک فرد جدید نیز بسته شود.
انتهای پیام/6x2310/
