به گزارش فارس، اندیشکده «بنیاد هریتیج» در مقاله‌ای نوشته «لیسا کورتیس» به معضل جدید حملات نیروهای امنیتی افغان به سربازان ناتو در این کشور اشاره و پیش‌بینی کرد فشارها برای خروج پیش از موعد از افغانستان به زودی افزایش خواهد یافت. از طرف دیگر، خروج در شرایط کنونی موجب بازگشت دوباره طالبان و القاعده به افغانستان و تهدید علیه امنیت داخلی آمریکا می‌شود.
* 11 سال اشغال افغانستان با کشته شدن 2000 نظامی آمریکایی همراه بوده است
یازدهمین سالگرد حمله آمریکا به افغانستان بود؛ حمله‌ای که تنها سه هفته و نیم پس از حادثه 11 سپتامبر شروع شد. اخیراً آمار نظامیان آمریکایی کشته شده در افغانستان به رقم 2000 رسید. این آمار همراه با ترس از «حملات داخلی» توسط سربازان افغان به نیروهای ناتو نشان می‌دهد که باید در حضور آمریکا در افغانستان بازنگری نکرد.
* شکست‌های پنج سال اخیر، تمام موفقیت‌های اولیه ناتو در افغانستان را تحت‌الشعاع قرار داده است
سه ماه پس از حمله سال 2001، آمریکا توانست طالبان را شکست بدهد و دولتی در افغانستان تأسیس کند که تحت حمایت بین‌المللی بود. اما موفقیت اولیه آمریکا و ناتو در سال‌های اولیه جنگ افغانستان، در پنج سال اخیر کاملاً تحت‌الشعاع قرار گرفته است. طالبان دوباره توانسته در نقاط امن خود در پاکستان اعضای جدیدی به دست بیاورد و آینده افغانستان را به خطر بیندازد.
* وظیفه واشنگتن کمک به استقلال افغانستان و رسیدن این کشور به صلح و ثبات است
اگرچه فقط افراد کمی معتقدند در حال حاضر می‌توان طالبان را برای همیشه شکست داد اما چندین اقدام وجود دارد که کاخ سفید با انجام دادن آن‌ها می‌تواند به افغانستان کمک کند تا پس از عقب‌نشینی نیروهای آمریکا و ناتو در دو سال آینده، این کشور به صلح و ثبات دست پیدا کند.
* حملات نیروهای افغان به سربازان ناتو بزرگ‌ترین مشکل این ائتلاف در افغانستان است
مهم‌ترین کار در شرایط کنونی متوقف کردن روند «حملات داخلی» است که فقط در همین سال جاری موجب کشته شدن 52 سرباز ناتو شده است. بزرگ‌ترین مشکل ناتو در افغانستان اکنون حملات روزافزون نیروهای امنیتی افغان به سربازان این ائتلاف است. رویکرد آمریکا این است که بتواند نیروهای افغان را به گونه‌ای آموزش دهد که خود بتوانند با شورشیان درون این کشور مقابله کنند.
* افزایش آمار تلفات ناتو در اثر حملات نیروهای افغان، ماندن این ائتلاف در افغانستان را دشوار می‌کند
اگر آمار این حملات هرچه زودتر کاهش نیابد، توجیه نگه داشتن نیروهای ناتو یا حتی مسئولین آموزش نیروهای افغان به مدت دو سال دیگر بسیار دشوار خواهد شد. رهبران ناتو دارد اقداماتی را برای برخورد با این مسئله انجام می‌دهند؛ از حمله شناسایی و بررسی نیروهای استخدامی افغان، نظارت و عملیات‌های ضد جاسوسی، و همچنین استفاده از «فرشته‌های نگهبان» برای حفاظت از نیروهای ائتلاف.
* مسئولین نظامی ناتو فقط به استخدام نیروهای افغان تا رسیدن به تعداد مورد نیاز اکتفا می‌کنند و نظارت کیفی ندارند
بخشی از این مشکل به دلیل کم‌کاری مسئولین استخدام نیروهای افغان و اهمیت ندادن به مطابقت افراد با معیارهای خواسته شده به منظور صرفاً افزایش تعداد نیروها است. گزارش‌های ضد و نقیضی به بحث در این‌باره پرداخته‌اند که آیا اغلب این حملات به دلیل نفوذ طالبان، فاصله فرهنگی میان ناتو و نیروهای افغان و یا خستگی کلی از جنگ و در نتیجه سرپیچی نیروهای امنیتی افغانستان بوده است. تا زمانی که رهبران ناتو و افغانستان نتوانند دلیل اصلی حملات را بیابند، در مقابله با آن نیز موفق نخواهند بود.
* نیروهای طالبان از پاکستان برای جلب نیرو و تقویت خود استفاده می‌کنند و در افغانستان عملیات انجام می‌دهند
واشنگتن باید نه فقط با تشویق بلکه اگر لازم شد با زور پاکستان را به سرکوب کردن نیروهای شورشی در خاکش وادار کند. علی‌رغم اختصاص بودجه بیش از 22 میلیارد دلاری آمریکا برای کمک اقتصادی و نظامی به پاکستان در ده سال گذشته، این کشور همچنان برخوردی با نیروهای طالبان و شبکه حقانی در افغانستان نمی‌کند؛ و گاهی حتی از آن‌ها حمایت می‌نماید.
* آمریکا باید موضوع طالبان در پاکستان را با همکاری دولت این کشور برطرف کند
در یکی از جلسات کنگره، «جری کانلی» نماینده دموکرات ویرجینیا اظهار کرد که شبکه حقانی «علی‌رغم اطلاع کامل رؤسای سرویس اطلاعاتی پاکستان (ISI)، در بعضی بخش‌های این کشور با خیال راحت به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهد.» وی همچنین تصریح کرد که آمریکا «اگر می‌خواهد روابطش با دولت این کشور سالم و عادی پیش برود، باید این موضوع را برطرف کند.» همه متخصصین حاضر در جلسه، از جمله خود من، با این اظهارات «کانلی» موافق بودند.
* طالبان روش امتیازگیری از آمریکا را آموخته است
مقامات آمریکا نباید برای توجیه عقب‌نشینی از افغانستان، به راحتی تن به مصالحه با طالبان بدهند. دولت آمریکا در چند سال اخیر با طالبان گفتگو کرده و حتی اوایل امسال جهت اعتمادسازی، تا مرز آزاد کردن پنج تن از اعضای اصلی این گروه از زندان گوانتانامو پیش رفت؛ بدون آن که طالبان متعهد شود القاعده را منحل کند و یا وارد روند عادی گفتگوهای سیاسی شود. این اقدام می‌توانست به منزله عقب‌نشینی بزرگ واشنگتن در مقابل طالبان تلقی شود. از طرف دیگر، طالبان به این نتیجه رسیده که تنها لازم است منتظر خروج نیروهای آمریکا و ناتو باشد و در عین حال، مقامات آمریکایی را که شدیداً به دنبال توافق با این گروهک هستند به اعطای امتیاز وادار کند.
* ناتو باید پیش از خروج از آمادگی نیروهای افغان در تأمین امنیت این کشور مطمئن شود
همان‌طور که «لوک کوفی» از همکاران من اخیراً تصریح کرد، ناتو باید همچنان به دنبال خروجی تدریجی از افغانستان باشد و نباید یک مرتبه این کشور را ترک کند. نیروهای افغان اکنون تأمین امنیت بیش از 75 درصد از جمعیت این کشور را به عهده دارند و قرار است تا پایان سال 2014 تمام این مسئولیت به نیروهای امنیتی افغانستان منتقل شود. اعضای ناتو و متحدان این ائتلاف نباید پیشرفت در روند انتقال مسئولیت را بهانه‌ای برای خروج پیش از موعد از افغانستان قرار دهند. خروج نیروهای ناتو در هر حال باید پس از بهبود شرایط امنیتی و مشاوره‌های نظامی صورت گیرد. بیانیه سال 2010 لیسبون می‌گوید: «انتقال مبنی بر شرایط خواهد بود نه بر اساس تقویم؛ و به معنای عقب‌نشینی نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت نیز نیست.»
* القاعده در افغانستان و پاکستان به راحتی تسلیم آمریکا و ناتو نخواهد شد
اگرچه کشته شدن اسامه بن لادن و معاونین ارشد وی در طول یک سال و نیم گذشته، موفقیت بزرگی در مقابله با گسترش تروریسم از جنوب آسیا محسوب می‌شود اما نباید تصور کرد که جنگ علیه تروریسم بین‌المللی به پایان رسیدن و آمریکا می‌تواند با خیال راحت موضوع افغانستان و پاکستان را فراموش کند. اسنادی که سال گذشته در خانه بن لادن در ایبت‌آباد پیدا شده نشان می‌دهد جنگ در افغانستان تا چه حد برای برنامه‌ریزی‌های جهانی القاعده مهم است.
* آمریکا باید از تبدیل دوباره افغانستان به پایگاه تروریسم بین‌المللی جلوگیری کند
آمریکا حتی پس از عقب‌نشینی نیروهایش از افغانستان باز هم باید تا مدت‌ها پس از سال 2014 با انجام عملیات‌های ضد جاسوسی و آموزشی روابط نزدیک مالی، دیپلماتیک و حتی نظامی با دولت این کشور داشته باشد. ایجاد ثبات در افغانستان و جلوگیری از تبدیل دوباره این کشور به پایگاه تروریسم بین‌المللی چالش‌های بسیار بزرگی در بردارد؛ اما این چالش‌ها غیر قابل حل نیست.
* واشنگتن باید تمام تلاش خود را در افغانستان انجام دهد؛ زیرا امنیت داخلی آمریکا به آینده این کشور وابسته است
واشنگتن حتی پس از کاهش عملیات‌های نظامی‌اش در افغانستان هم باید از کسانی حمایت کند که برای فراهم کردن آینده‌ای بهتر در این کشور تلاش می‌کنند. هرچند ممکن است گاهی خبرهایی علیه کاخ سفید منتشر شود؛ اما مقامات آمریکایی نمی‌توانند از این واقعیت بگریزند که امنیت داخلی آمریکا بدون شک به آینده افغانستان وابسته است.
انتهای پیام/910x5
