به گزارش خبرگزاری فارس، در شرایطی که در غرب، اهانت به اسلام و مقدسات اسلامی، به راحتی پذیرفته می‌شود، برخی مضامین وجود دارند که هرگونه تردید در آنها هم ممکن است منجر به سال‌ها مجازات زندان شود.
بنابراین گزارش، در شرایطی که شخصی چون «سام باسیل» به راحتی می‌تواند اسلام را مورد اهانت قرار دهد، در بسیاری از کشورهای غربی حتی تردید در تعداد کشته‌های یهودیان در جنگ دوم جهانی می‌تواند دردسرهای جدی داشته باشد. حتی مورخین غربی در محیط‌های آکادمیک هم باید مواظب آن باشند که با نگارش مطلبی در خصوص هولوکاست، برای خود سال‌ها دردسر نتراشند.
حتی اگر منع قانونی برای انکار هولوکاست هم وجود نداشته باشد، رسانه‌های صهیونیستی در غرب دارای حدی از قدرت تاثیرگذاری بر افکار عمومی هستند که می‌توانند اشخاص مخالف هولوکاست را به شدت سیاه‌نمایی کنند.
این در حالی است که پس از انقلاب فرانسه، سکولاریسم به یکی از ارکان دموکراسی‌های غربی بدل شد و قرار شد تا ممنوعیت‌های مذهبی و تقدس در امور حکومتی و قانونی تاثیری نداشته باشند اما هولوکاست اکنون در کشورهای غربی به یک امر مقدس یا تابو بدل شده است که انکار آن به مثابه یک جنایت است.
به این ترتیب، اگرچه با سکولاریسم، مذهب از متن جوامع غربی رخت بربست اما تابوهای بشرساخته کاری را با جوامع غربی کرده‌اند که کلیسای قرون وسطی هم نکرد. محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی به جرم زیر سوال بردن هولوکاست در کتاب مشهورش، بی‌شباهت به محاکمه گالیله در دوران قرون وسطی به جرم متحرک دانستن زمین نیست! طبعا همان‌گونه که چرخیدن زمین با محاکمه گالیله در دادگاه انگیزاسیون متوقف نشد، سوالات و تشکیکات وارد به پدیده‌ای به نام هولوکاست هم با محاکمه منکرین آن از بین نخواهد رفت.
* قوانین منع انکار هولوکاست در کشورهای مختلف
در حال حاضر در 16 کشور جهان، زیر سوال بردن هولوکاست از نظر قانونی ممنوع است. این کشورها عبارتند از: اتریش، بلژیک، کانادا، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، مجارستان، لیختن‌اشتاین، لیتوانی، لوگزامبورگ، هلند، لهستان، پرتغال، رومانی، اسلواکی و سوئیس.
علاوه بر این کشورها، رژیم صهیونیستی نیز در قلمرو خود زیر سوال بردن هولوکاست را جرم دانسته است.
علاوه بر این، قوانین اتحادیه اروپا در خصوص مقابله با نژادپرستی و بیگانه‌هراسی نیز دلالت بر آن دارند که رد کردن و یا بی‌اهمیت دانستن تعمدی «جنایات مربوط به نسل‌کشی» در تمام کشورهای عضو این اتحادیه باید به عنوان اقدامی قابل مجازات در تمام کشورهای اعضای اتحادیه اروپا شناخته شود.
بنابراین، آن دسته از 27 کشور اتحادیه اروپا هم که در فهرست 16 کشور فوق نیستند، طبعا بر اساس این قانون موظف به برخورد با کسانی هستند که هولوکاست را زیر سوال می‌برند چرا که در اروپا و بنابر تبلیغات انجام شده، هولوکاست یک نسل‌کشی شناخته می‌شود که طی آن 6 میلیون یهودی جان خود را از دست داده‌اند.
در مجارستان، در فوریه 2010 قانونی به تصویب رسید که بی‌اهمیت شمردن هولوکاست را جرمی مشمول 3 سال زندان دانست.
توجه به متن قانون در برخی از کشورهایی که انکار هولوکاست را ممنوع ساخته‌اند، خالی از لطف نیست.
در اتریش، بند سوم قانون منع انکار هولوکاست که موسوم به «وربوتزگستز» است، تصریح می‌کند: «هر فردی که به صورت مکتوب یا در رسانه‌های صوتی و تصویری یا به هر وسیله دیگر در ملاءعام و با هر رفتاری که تعداد زیادی از مردم شاهد آن هستند، نسل‌کشی ناسیونال سوسیالیست‌ها [نازی‌ها] را انکار کند یا به‌دنبال کوچک‌نمایی آن باشد یا سعی در توجیه آن داشته باشد، مستحق مجازات است.»
جالب اینجاست که در اتریش برای انکار هولوکاست یک تا 10 سال مجازات در نظر گرفته شده است و اگر اقدامات مزبور خطرناک ارزیابی شود، این مجازات می‌تواند تا 20 سال هم افزایش پیدا کند!
در بلژیک نیز بند اول قانون 23 مارس 1995 تصریح دارد که انکار کنندگان هولوکاست از 8 روز تا یک‌سال به زندان محکوم شده و به پرداخت 5هزار فرانک جریمه محکوم می‌شوند.
در جمهوری چک، بند 261a قانون اساسی اصلاح شده این کشور آمده است که هر کس آشکارا نسل‌کشی نازی‌ها و کمونیست‌ها را انکار کرده و یا در آنها تردید کند و یا آنها را تایید و توجیه کند، از 6 ماه تا سه سال به زندان محکوم می‌شود.
قانون منع انکار هولوکاست تقریبا با همین ادبیات و با مجازات‌های مختلف در کشورهای دیگر نیز بیان شده است.
از سوی دیگر منع انکار هولوکاست با برخی محدودیت‌های قانون‌گذاری هم در اروپا مواجه بوده است. به طور مثال، در اکتبر 2007، دادگاهی در اسپانیا اعلام کرد که قانون اساسی این کشور نمی‌تواند قانون منع هولوکاست را به رسمیت بشناسد. ایتالیا هم در سال 2006، قانونی را که خواستار چهار سال زندان برای انکارکنندگان هولوکاست بود رد کرد. حتی بریتانیا نیز تاکنون دو بار قوانین مجازات انکارکنندگان هولوکاست را رد کرده است. دانمارک و سوئد نیز به همین ترتیب عمل کرده‌اند.
* برخی از محاکماتی که به جرم انکار هولوکاست انجام شد
مشهورترین نمونه محاکمه منکرین هولوکاست، محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی، فیلسوف فقید و مسلمان فرانسوی است که مدت‌ها به طول انجامید. این محاکمه در حالی انجام می‌شد که گارودی پا به سن گذاشته بود و سال‌های عمرش از 80 گذشته بود.
اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه 2007، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌خاطر آنچه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.
در مارس 2006 نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی دیگر از ایالات متحده به آلمان عودت شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هولوکاست را انکار می‌کرد.
در جولای 2007، رهبر شاخه «هسن» حزب دموکراتیک ملی آلمان، «مارسل وول»، به خاطر آنکه گفته بود دولت با بردن دانش‌آموزان به محل سابق اردوگاههای متمرکز آلمان نازی، در حال شستشوی مغزی آنهاست، به زندان افتاد.
در اوت 2007، «گرد هوسنیک»، منکر اتریشی هولوکاست، در اسپانیا دستگیر شد. اتهام وی انتشار کتب و مقالاتی در خصوص به چالش کشیدن کشتار یهودیان در جنگ دوم جهانی بود. وی مجبور شد به مالاگا فرار کند تا زندانی نشود.
در بلژیک، یک سازمان یهودی به خود اجازه داد تا در مارس 2007، از یک سناتور بلژیکی به خاطر آنکه در یک مصاحبه وجود اردوگاههای مرگ در آلمان نازی را انکار کرده بود، شکایت کند.
در فرانسه، «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و 10 هزار یورو جریمه محکوم شد چرا که در سال 2005 با چاپ جزوه‌ای، هولوکاست را انکار کرده بود.
اینها تنها برخی نمونه‌ها از مجازات افراد به خاطر انکار هولوکاست است و قطعا نمونه‌های بیشتری را می‌توان ذکر کرد و در ضمن باید انتظار داشت که در آینده نمونه‌های بیشتری نیز ایجاد شود.
بنابر همان روش‌های پوزیتیویستی که متافیزیک را از محتویات علمی خالی می‌دانند و توجیه‌گر حذف دین از زندگی اجتماعی بشر هستند، هولوکاست یک پدیده تاریخی متعلق به گذشته‌ای نه‌چندان دور است که می‌توان در خصوص آن به تحقیق علمی پرداخت. اگر توصیه پوزیتیوسم به علم ندانستن دین و متافیزیک مورد اعتنا واقع شده است، مشخص نیست که چرا هولوکاست به یک تابوی غیرقابل تحقیق بدل شده است؟
انتهای پیام/ک.ص
