به گزارش فارس، در این مطلب که با عنوان «حفره‌ای به شکل افغانستان در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا وجود دارد» به قلم «جاشوا فاست» منتشر شده، آمده است: هفته جاری شاهد دو تحول مهم در جنگ در افغانستان بودیم؛ تعلیق ماموریت آموزشی پلیس و اخراج صدها سرباز افغان به دلیل ارتباطشان با شورشگران. هر دوی این رخدادها حاکی از تقلای فزاینده آمریکا در جنگ در افغانستان است و اکنون دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در حال بحث درباره یکی از دشوارترین مسائل سیاست خارجی هستند که آمریکا امروزه با آن روبروست. این مسئله در میان مسائل سیاسی عجیب نیست اما در سیاست واقعی، فعلا آمریکا را در وضعیتی محتاطانه قرار داده است.
* مدت حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان به 23 سال افزایش می‌یابد
28 ماه آینده، جنگ در افغانستان که از بازه زمانی اکنون تا خروج نیروها از این کشور را فرا می‌گیرد، شامل روند انتقال مسئولیت امنیتی افغانستان از نیروهای ایساف (نیروهای بین‌المللی تحت امر آمریکا) به سربازان و پلیس افغان می‌شود. اگر انتقال قدرت به افغانها با موفقیت انجام نشود، این راهبرد احتمالا از هم پاشیده و افغانستان را بدون امنیت باقی می‌گذارد. جنگ اوباما در افغانستان که با افزایش چند ده هزار نیرویی در سال 2009 آغاز شد، با شکست‌هایی روبرو بوده که در کتاب اخیر «راجیو چاندراسکاران»، خبرنگار روزنامه واشنگتن‌پست به آنها اشاره شده است. نیروها با اهداف بسیار بزرگ و این امید که نتایج مبارزه با شورشی‌گری که در عراق گرفتند را در برخی از مهمترین استانهای ناآرام مانند هلمند می‌گیرند، در این مناطق مستقر شدند اما خشونت افزایش یافت، گرچه شاهد کاهش نسبی آن، با آغاز خروج نیروها در سال جاری بودیم. طرفداران افزایش نیرو در سال 2007 در عراق، مدعی هستند که این مسئله فضای سیاسی را برای دولت عراق فراهم کرد تا مشاجرات را کاهش داده و کمی اعتماد عمومی را جلب کند اما به نظر نمی‌رسد که چنین اتفاقی در افغانستان افتاده باشد. فساد رسمی همچنان باقی است و اعتماد عمومی در درجه پایینی قرار دارد.
اهداف اوباما از جنگ در افغانستان قابل توجه هستند؛ وی خواستار کشوری است که القاعده در آن نباشد، طالبان قدرت نداشته باشد و سرویس‌های امنیتی افغانستان قادر به تامین امنیت داخلی این کشور باشند. اینها اهدف بزرگی هستند اما در حالی که روز به روز می‌گذرد این اهداف دست‌نیافتنی‌تر می‌شوند. احتمالا به همین دلیل است که ماموریت آموزش نیروهای امنیتی افغان تا زمانی که عملیات جنگی به طور رسمی در سال 2014 خاتمه یافته و پس از آن تا سال 2024 ادامه می‌یابد. بدین ترتیب حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان، به 23 سال افزایش می‌یابد.
* اوباما طوری درباره جنگ در افغانستان صحبت می‌کند که انگار پایان یافته است
برای درک بهتر چالش امنیت خودمتکی در افغانستان نگاهی به شهر جلال آباد می‌اندازیم، شهری در شرق افغانستان و پایتخت استان ننگرهار. آمریکا ژانویه گذشته مسئولیت امنیت این شهر را به نیروهای افغان سپرد. چندی پیش یک بمب‌گذار انتحاری به یک مراسم ختم در این شهر حمله کرد، 25 تن را کشته و چندین مقام استانی را زخمی کرد. البته یک حمله شکست راهبرد آمریکا را نشان نمی‌دهد اما متاسفانه جلال‌آباد، تنها نمونه از این دست نیست. مقامات افغان مسئولیت امنیت لشکرگاه، مرکز استان هلمند را نیز سال گذشته از ارتش انگلیس گرفتند. وقوع رشته‌ای از بمب‌گذاری‌ها از آن زمان تاکنون، نشان‌دهنده عدم وجود امنیت در این شهر است.
با همه این اوصاف، هیچ یک از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اشاره زیادی به مسئله جنگ در افغانستان نکرده‌اند؛ نه میت رامنی در سخنرانی طولانی خود که به مناسبت نامزدیش از حزب جمهوری‌خواه در گردهمایی ملی جمهوری‌خواهان انجام شد و نه اوباما در طول مبارزات انتخاباتیش، به کاهش نیروها در افغانستان اشاره‌ای نکردند. اوباما در سخنرانیش در گردهمایی ملی دموکراتها، طوری درباره جنگ صحبت می‌کرد که انگار خاتمه یافته است.
وی گفت: ما شتاب قدرت‌گیری طالبان در افغانستان را کاهش داده‌ایم و در سال 2014، طولانی‌ترین جنگ ما به پایان می‌رسد. رقیب من گفت که خاتمه جنگ در عراق غم‌انگیز است و او به ما نگفت که چگونه جنگ در افغانستان را خاتمه خواهد داد و البته من این کار را خواهم کرد. «جو بایدن»، معاون رئیس جمهور و سناتور «جان کری»، سناتور دموکرات نیز اظهارات مشابهی را داشته‌اند.
تا ماه نوامبر، 68 هزار نیروی آمریکایی در افغانستان باقی خواهند ماند که هزینه حضور و حمایت از آنها کمی کمتر از 70 میلیارد دلار در سال است. به نظر نمی‌رسد که دو رقیب انتخاباتی در حال حاضر مایل به موضع‌گیری قاطعی درباره افغانستان و یا اتخاذ راهبردی متفاوت باشند. رامنی از سرعت و عمومیت راهبرد انتقال کنونی انتقاد کرده اما درباره موثر بودن و یا مزیت‌های آن صحبتی به میان نیاورده است.
* نیروهای پلیس افغان به تدریج به نیروهای شبه‌نظامی در خدمت سران قبایل محلی تبدیل شده‌اند
خطراتی که در این زمینه وجود دارند، مشخص هستند. اگر ماموریت آموزش نیروهای افغان با شکست مواجه شود و این نیروها نتوانند در زمان تعیین‌شده مسئولیت را از ایساف بگیرند، نیروی نظامی بین‌المللی تحت امر آمریکا با گزینه‌ای حساس و ناراحت‌کننده روبرو خواهد شد؛ یا باید بماند و حتی مدت زمان ماموریت خود را برغم مخالفت‌ها در داخل افزایش دهد و یا فرو رفتن این کشور در خشونت بیشتر را تماشا کند. به نظر می‌رسد برخی افغانها نیز فکر می‌کنند گزینه دوم محتمل‌تر است. فرماندهان اتحاد شمالی قدیم افغانستان که مربوط به سالهای قبل از 2001 می‌شوند، در حال بسیج شبه‌نظامیان خود در شمال و غرب کشور هستند. برخی از واحدهای پلیس محلی افغان به مرور زمان به نیروهای شبه‌نظامی در خدمت سران قبایل محلی تبدیل شده‌اند.
پی بردن به این نکته که چرا در مبارزات انتخاباتی صحبتی از جنگ نمی‌شود آسان است و تنها به خاطر اینکه مسائل به سختی پیش می‌روند و هیچ راه حل روشنی وجود ندارد، نیست. نظرسنجی که ماه مارس انجام شد، نشان داد که 60 درصد از آمریکاییها فکر می‌کنند جنگ افغانستان ارزشش را نداشت؛ 54 درصد از خروج سریع نیروها و ترک آموزش نیروهای امنیتی افغان حمایت می‌کردند. اکنون تاکید بر جنگ غیرمردمی فایده‌ای ندارد خصوصا اینکه هیچ یک از نامزدهای انتخابات، راه حلی برای این درگیری سخت و ترسناک ندارند.
اینکه مشکلات پیش روی آمریکا در افغانستان حل نمی‌شوند، بسیار بد است. اگر ایساف بدون آموزش نیروهای موثر و مطمئن افغان که اکنون وجود ندارند، افغانستان را ترک کند، این کشور با خطر بروز دوباره خشونت‌هایی که در دهه نود گریبان این کشور را گرفته بود، مواجه خواهد شد. این مسئله ممکن است لزوما منجر به بازگشت طالبان به قدرت و یافتن پناهگاه امن از سوی القاعده نشود زیرا امروز هر دوی این گروهها ضعیف‌تر از دهه 1990 هستند اما منجر به ناامنی و هرج و مرج شدیدی خواهد شد که دیگر گروههای تروریستی می‌توانند همانند طالبان در اواخر دهه 1990، از آن استفاده کنند و بدبختی را برای غیرنظامیانی به همراه بیاورند که ناچارا مجبور به تحمل این وضعیت هستند. افغانستان مشکلی نیست که بتوان آن را به راحتی حل کرد. ممکن است سیاست کنونی دولت اوباما گزینه‌ای بین بد و بدتر باشد اما همچنین ممکن است سیاست بهتری نیز وجود داشته باشد، سیاستی که بتواند احتمال سقوط بالقوه افغانستان را کم کرده و یا زمینه‌ای فراهم کند تا دستکم با مصیبت‌های کمتری همراه باشد. درعین حال، جمهوری‌خواهان و دموکراتها از صحبت درباره جنگ و چگونگی برخورد با آن هراس دارند، فشار عمومی یا سیاسی نیز برای یافتن این راه وجود ندارد.
انتهای پیام//0909x7ج.ص
