به گزارش خبرگزاری فارس، حملات 11 سپتامبر تاکنون دستمایه مقالات و تئوری‌های مختلف تحقیقاتی بوده است. اقداماتی که کاخ سفید به بهانه 11 سپتامبر انجام داد و بخصوص تشدید نظامی‌گری آمریکا علیه کشورهای مسلمان و عرب بعد از این حملات که توسط عده‌ای از تروریست‌های سازمان القاعده صورت گرفت در کنار استفاده تبلیغاتی و سیاسی واشنگتن در راه‌اندازی آن چه که "جنگ جهانی علیه تروریسم" خوانده شد، این برداشت را در میان متفکران جهان بخصوص در جهان اسلام به همراه داشته که این حملات و برنامه‌های بعد از آن اقدامی از پیش طرح‌ریزی شده بوده است.
علاوه بر تئوری‌هایی که درباره عوامل اصلی طراحی این حملات و حتی نحوه انجام این حملات تروریستی در جهان انتشار یافته و بخصوص مطالب مربوط به حضور نداشتن یهودی‌ها هنگام حملات به ساختمان تجارت جهانی و بر ملا شدن ارتباطات دیرینه آمریکا با سازمان تروریستی القاعده، بسیاری از محققان به بررسی روند تحولات و مسایل پیش از وقوع این حملات پرداخته اند.
از جمله موارد تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده، تشدید احساسات ضداسلامی و ضدعرب در جامعه آمریکا و نقش جریان رسانه‌ای اعم از رادیو، تلویزیون و سینما در تقویت این احساسات در سال‌های پیش از حملات بوده است.
حساسیت تحقیق درباره این موضوع زمانی تقویت میشود که مطالب منتشر شده در رسانه‌ها و فیلم‌های ساخته شده توسط غول سینمای جهان یعنی هالیوود در سال‌های قبل از وقوع این حملات تصویرگر شرایط یا احتمال وقوع حملاتی بسیار مشابه با 11 سپتامبر بوده‌اند. با توجه به هدایت این جریانات رسانه‌ای و هالیوود توسط لابی‌های قدرتمند طرفدار صهیونیسم جهانی و مشابهت تصاویر این فیلم‌ها با آن چه که در 11 سپتامبر 2001 شاهد بودیم، احتمال این امر را که این حملات سناریویی طرح‌ریزی شده در راستای اهداف سلطه جهانی بوده، مستندتر می شود.
یکی از این مقالات تحقیقی درباره حملات 11 سپتامبر مقاله‌ای است که به بررسی چگونگی به تصویر کشیدن و نمایش اعراب و مسلمانان در فیلم‌های هالیوودی در سال‌های پیش از حملات 11 سپتامبر پرداخته است. این مقاله توسط "سلیمان آرتی" از دانشگاه "لافبرو" که از دانشگاه‌های تحقیقات اجتماعی واقع در شهر "لافبرو" منطقه "لیسترشایر" در شرق انگلیس است، به رشته تحریر درآمده است.
خبرگزاری فارس همزمان با یازدهمین سالگرد این حملات و با توجه به اقدامات ضداسلامی آمریکا به بهانه 11 سپتامبر اقدام به ترجمه این مقاله کرده تا شاید ابعاد بیشتری از این حادثه قرن بیست‌ویکم روشن شود.
قسمت دوم این مقاله به شرح زیر تقدیم میشود.
****
• تصویرگری هالیوود از مسلمانان آنها را در فرهنگ غرب بیگانه‌‌ای تهدیدآمیز ساخته است
برخلاف ادوارد سعید، «جک شاهین» در کتاب خود با عنوان «فیلم ساختن از اعراب بد» Reel Bad Arabs به کنکاش و تحقیق درباره این تصویرسازی کلیشه‌ای از اعراب در 900 فیلم هالیوودی پرداخته است. شاهین به بررسی این تاریخچه افتراآمیز در فیلم‌های غربی از روزهای اول شکل گیری سینما تا سال 2001 (سال وقوع حملات 11 سپتامبر) پرداخته و چنین نتیجه گرفته که هالیوود خاورمیانه را به گونه‌ای بیگانه و غریب نمایش داد و موجب ایجاد حس بدخواهی، بی‌اعتمادی و تنفر درباره این منطقه شده است.
جک شاهین تاکید کرد که تصویرگری هالیوود از اعراب به عنوان یک تهدید مرگبار و بیگانه کردن آنها موجب شده است که مسلمانان و اعراب به عنوان فرهنگ بیگانه و غریبه‌ای تهدیدکننده معرفی شوند. او اعتقاد دارد که این طرز نمایش مسلمانان در هالیوود بسته به تحولاتی که در دنیای سیاست رخ می‌داد با تغییر می‌کرده و همواره در نوسان بوده است. آن چه که جک شاهین درباره تصویرگری مداوم در فیلم‌ها از اهالی خاورمیانه به صورت مستند ارایه کرده مؤید تصویری به شرح زیر است:
«آخوندهای ریش‌دار، شیخ‌های میلیونر، بمبگذاران تروریستی، اعراب بدوی‌های سیاه سوخته و بازار شلوغ و پر سر و صدا. از زنان تصویر کسانی که پنهانی اسلحه حمل می‌کنند، آدم‌های چاپلوس یا رقاصه‌هایی با بدن‌های عضلانی و شهوتی در کاخ‌ها یا در بازار برده‌ها ارایه می شود. همین اخیراً نیز فیلم‌سازان تصاویری مضحک از زنان مسلمان ارایه کرده اند و زنان را به صورت کسانی که از سر تا به پا در چادر سیاه می‌پوشند و افرادی بی‌‌سواد، بی‌جذبه و بنده و کنیز نشان می‌دهند که چندین قدم پشت سر شیخ‌های که از آنها سوءاستفاده می‌کنند، راه می‌روند.»
• تصاویر کلیشه‌ای از مسلمانان علاوه بر سینما، در فیلم‌های تلویزیونی نیز تکرار میشود
شاهین در این کتاب مستند خود به تشریح و کالبدشکافی از این تصویر کلیشه‌ای دائمی و نامناسب پرداخته و بررسی می‌کند که چرا و چگونه این تصویر کلیشه‌ای در صنعت فیلمسازی گسترش پیدا کرد. او همچنین از تأثیرت زیان‌بار روند بیگانه‌سازی در ساختار اجتماعی آمریکا هشدار داده و سوال می‌کند چه کاری می‌توان برای تغییر این روند در هالیوود در بدنام کردن اعراب و مسلمانان انجام داد. اگر چه تحقیقات اولیه شاهین درباره شبکه‌های تلویزیونی آمریکا بود اما او متوجه شد که سینما از تصاویری برای نشان دادن خاورمیانه استفاده می‌کند که دقیقاً مشابه چیزی است که او در نمایش‌های تلویزیونی مشاهده کرده بود. شاهین نوشت روی پرده نفره‌ای، اعراب مسلمان همچنان به عنوان سمبل و نمونه‌ای از بیگانگان خارجی هستند.
• اعراب و مسلمانان در هنر، معماری، ادبیات و علم دیگر فرهنگ‌ها سهم دارند
در حقیقت فیلم‌های کنونی از اعراب کلیشه‌ای تر از فیلم‌های دیروز هستند و تصویری که از اعراب و مسلمانان در سینما ارایه میشود امروزه تغییری نسبت به قبل نکرده و چه بسا بدتر نیز شده و مشکل نیز همین است، این که اعراب از نقطه‌نظر جنبه‌های نژادی و مذهبی به نمایش در می آیند. جک شاهین به بحث درباره این امر می‌پردازد که چرا هالیوود به نظر بیزار از این است که جنبه مثبت‌تری از میراث اعراب را نشان دهد. در مورد این جنبه‌های مثبت، شاهین به مشارکت اعراب در علم، هنر، ادبیات، کشاورزی و معماری دیگر فرهنگ‌ها از جمله آمریکا اشاره می‌کند. جک شاهین اینگونه مطرح می‌کند که به سختی می‌توان در فیلم‌های غربی تصویر یک عرب را پیدا کرد که معرف هوش و نشانه شهروندی مهمان‌نواز باشد. مشاغلی مانند وکیل، بانکدار، دکتر، معمار، مهندس و فعال محیط زیست. از سال 1896 تاکنون فیلم‌سازان از همه اعراب تصویری از دشمن مردم ارایه کرده اند که مصمم است غربی‌های متمدن را به وحشت اندازد.
• تصویر بد ارایه شده از اهالی خاورمیانه حتی در مسابقات ورزشی نیز با آنها همراه است
جک شاهین تاکید می‌کند که منظور از حرف او این نیست که اعراب نباید به عنوان آدم‌های شرور و بدذات به نمایش درآیند بلکه حرف او این است که نمایشی که هالیوود از اعراب دارد، تصاویر بسیار نامناسبی است. این تصویر ساختگی و افتراآمیز از اعراب موجب میشود این تصویرگری خصمانه از اعراب و مسلمانان نسل به نسل و بدون هیچ استثناء ادامه پیدا کرده و حفظ شود. این تصویر نفرت‌انگیز از اعراب نه تنها زنان و کهنسالان را شامل می شود بلکه جوانان، کودکان و کسانی که حتی در مسابقات ورزشی شرکت دارند را نیز شامل میشود. همواره از جوانان و کودکان تصویری مبهم و به صورت کسانی ارایه میشود که همدست قاتلان بوده و دزد هستند. این امر در کنار دیگر مثال‌ها تنها به حفظ این تصویر کلیشه‌ای ثابت، تکراری و توهین‌آمیز کمک می‌کند. کتاب شاهین تلاش دارد با ارایه تصاویر بیش از 900 فیلم که در آن اعراب به صورت آدم‌های بدذات، شیخ‌ها، مصری‌های، فلسطینی‌ها و یا اعضای حرمسرا به نمایش درآمده‌اند، به خوانندگان این کتاب راهنمایی و هدایت لازم را ارایه کند.
• تهدید اعراب جای تهدید شوروی را در فیلم‌های هالیوودی گرفته است
به هر حال، این کتاب جک شاهین را می‌توان به عنوان کتاب مرجعی برای درک فیلم‌هایی دانست که در آن شخصیت و وجهه اعراب مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. اثر شاهین را می‌توان بیشتر توسعه داد تا علت و ریشه این تصاویر تبلیغاتی منفی را پیدا کرد. هر چند خود او تاکید دارد که تداوم این رویکرد بخاطر انگیزه‌های سیاسی و به صورت هدفمند بوده است.
«تیم جون سمرلینگ» در سال 2006 اینگونه مطرح می‌کند که اثر پرحجم و پرزحمتی که از سوی جک شاهین به رشته تحریر درآمده نشان نمی‌دهد در برابر این فیلم‌ها چه کاری می‌توان کرد. او می‌افزاید که شیطان سازی از اعراب به عنوان یک روند باید با عمق بیشتری بررسی شوند. به عنوان مثال مبحثی که از سوی شاهین با عنوان «قوانین تعامل» ارایه شده است تنها بخش کوچکی از کتاب شاهین را تشکیل می‌دهد و این مقدار بررسی، بسیار کم است. در حالی که این فیلم‌ها مخاطبان خود را به سمت آگاهی از استفاده فرهنگی پرعقده از اعراب سوق می‌دهند، سمرلینگ پیشنهاد می‌دهد که شاهین باید بخشی را به کتابش اضافه کند که در آن به بررسی استفاده از اعراب به عنوان جایگزینی برای تهدید کمونیست‌های اتحاد جماهیر شوروی بپردازد.
• ترس از رنگ قرمز در دهه 1990 جای خود را به ترس از رنگ سبز داد
«برایان ادوارد» استادیار بررسی مقابله‌ای ادبی در دانشگاه نورث‌وسترن یکی از معدود نویسندگانی است که رابطه مستقیم میان پایان جنگ سرد و تغییرات در رویکرد هالیوود را بررسی کرده و عنوان کرده که پایان جنگ سرد منجر به این شد که مسلمانان و اعراب به عوض کمونیسم شوروی نقش «دشمن» را در فیلم‌های هالیوودی بازی کنند. ادوارد می‌نویسد: «با پایان جنگ سرد، یک دشمن جدید به سرعت جای کمونیسم را در تصورات بسیاری از آمریکایی‌ها گرفت. درست همان تصور و ترسی که آمریکایی‌ها از رنگ قرمز داشتند در دهه 1990 داشتند جای خود را به ترس از رنگ سبز می‌دهد (رنگی که برای به تصویر کشیدن تروریسم افراط‌گرایان اسلامی مورد استفاده میشود). ادوارد تجربه خود را به عنوان انتقاد ادبی مطرح می‌کند و متوجه می‌شوئد که تصویرسازی کلیشه‌ای از خاورمیانه که از آن به عنوان «شرقی‌گرایی هالیوود» یاد میشود، موضوعی دائمی و خائنانه است.
• جانشین کردن اعراب به جای شوروی در خدمت اهداف سیاست خارجی آمریکا بود
«جیمز سی فرایز» در مطالعه‌ای که با عنوان «ارزیابی تصویر کلیشه‌ای از شوروی و خاورمیانه از سال 1980 الی 2000» ارایه شد، به انتقاد از اثر ادوارد پرداخته و توضیح می‌دهد که این اثر فاقد استنادات تاریخی است و نتیجه‌گیری از روی تعصب ارایه می‌دهد زیرا عناصری غیربومی در تصویرگری از اعراب در آن زمان وجود داشتند. از نظر فرایز، سوال واقعی روشی است که در آن این تصویر کلیشه‌ای از اعراب و مسلمانان مورد تأکید قرار می‌گیرد و چرایی تأکید در این روش است. او چنین عنوان می‌کند مراحل مختلفی برای جایگزین کردن اهالی خاورمیانه در خدمت اهداف سیاست خارجی آمریکا بوده است. فرایز تلاش کرد رابطه میان دیپلماسی آمریکایی و تصویر گری عمومی فیلم‌ها از اعراب و اتحاد جماهیر شوروی را مورد بررسی قرار دهد. فرایز می‌گوید وجود چنین عزم و اراده‌ای هر چند اثباتش سخت است اما واقعیت دارد.
• از انقلاب ایران به بعد هالیوود اهالی خاورمیانه را دشمنان آمریکا به تصویر کشید
فرایز با «میشل سلیمان» موافق است. سلیمان تصاویر اعراب و مسلمانان در رسانه‌های آمریکایی و این امر را زیر سوال برده و عنوان می‌کند که تصویر ارایه شده از خاورمیانه با واقعیت‌های سیاست خارجی آمریکا در دوره‌های زمانی مختلف همراه بوده است. فرایز به بررسی نمونه‌های مختلفی از تولیدات هالیوودی پرداخته و اینگونه مطرح می‌کند که ارزیابی آمریکایی‌ها از کشورها و اتفاقات سیاسی مانند انقلاب ایران و تحریم‌های نفتی اعراب علیه آمریکا مشهود است. او این تصویرسازی را به دو دسته و دو دوره تقسیم‌بندی کرده است: نخست، تصویرسازی از اهالی خاورمیانه نشان دهنده نبود یک راهبرد دیپلماتیک در منطقه تا پیش از جنگ جهانی دوم بود و این تصویر بیشتر بر جنبه‌های کلیشه‌ای قومیتی متمرکز بود تا انگیزه‌های سیاست. بخش دوم مربوط میشود به تصویری از منطقه میشود که بعد از انقلاب ایران در هالیوود رواج یافت که در آن خاورمیانه نقش دشمن در فیلم‌های آمریکایی را گرفت. با گذشت زمان، شمار زیاد حملات از سوی تروریست‌های خاورمیانه‌ای به هالیوود فرصت فراوانی داد تا اهالی خاورمیانه را از دیدگاهی کاملاً منفی به صحنه فیلم‌ها بیاورد.
• رویکرد خصمانه هالیوود به خاورمیانه از زمان درگیری اعراب و اسرائیل تقویت شد
میشل سلیمان تاکید می‌کند کلیشه‌ای که هالیوود از اعراب ساخته بطور کاملاً هدفمند با مفهوم غریبگی و بیگانگی همراه است تا این مردمان را بدوی، عقب مانده و خطرناک معرفی کند که به کمک آمریکا نیاز داشته و خواهند داشت. او اعتقاد دارد که آمریکا از تبلیغات برای تسهیل اهداف سیاسی خود استفاده می‌کند و آن را دلیلی بر این امر می‌داند که چرا هالیوود بیش از یک قرن گذشته رابطه‌ای خصمانه با بیشتر جهان خاورمیانه داشته است. او اینگونه نتیجه می‌گیرد که این موضعگیری کاملاً هدفمند و با انگیزه بوده است بخصوص وقتی که مناقشه اعراب و اسرائیل درگرفت. علاوه بر این، او منشاء این تصاویر کلیشه‌ای از خاورمیانه را در زمانی می‌داند که ابرقدرت آمریکا و منافع نفتی آن با ملی گرایی عربی و بعد از آن با انقلاب ایران و توسعه نفوذ اسلامی در تقابل با هم قرار گرفتند.
• طرفداران صهیونیست‌ها از افسانه‌های محلی برای کسب حمایت برای اسرائیل استفاده کردند
تحقیق حاضر به منظور دستیابی به دیدگاه‌های متعدد و گوناگون همچنین به بررسی یکی دیگر از کتاب‌های معروف می‌پردازد که در آن همین تصاویر کلیشه‌ای از اهالی خاورمیانه مورد بررسی قرار گرفته است. این کتاب «دیدگاه متفاوت بر تصویرسازی از اعراب در رسانه‌های آمریکا» نام دارد و توسط «ادموند غریب» ویراست شده است. این کتاب منابع متعدد و اطلاعات فراوانی ارایه می‌کند و جنبه‌هایی از سیاست‌های رسانه‌ای آمریکا را در قبال خاورمیانه آشکار می‌سازد که پیشتر ناشناخته مانده است. این کتاب این کار را از طریق شیوه‌های متعدد از جمله مصاحبه با شخصیت‌های بانفوذ و شناخته شده رسانه‌ای مانند «ریچارد والریانی»، «جیم مک‌کارتنی»، «پیتر جنینگز» و همچنین ارایه تحلیل‌های کارشناسی انجام می‌دهد.
«یانیس جی تری» استاد تاریخ دانشگاه میشیگان شرقی در منطقه «سیلانتی» در تحقیق خود با عنوان «تصاویر خاورمیانه در داستان‌های خیالی معاصر» با ارزیابی سلیمان مبنی بر این که تصویرسازی کلیشه‌ای از اعراب با انگیزه‌های سیاسی صورت می‌گیرد، موافق است. خانم یانیس تاکید می‌کند که تصویرسازی از مناقشه اعراب و اسرائیل بطور مشهودی نامتوازن است. او می‌نویسد که حامیان طرفدار صهیونیست به سرعت به تأثیر افسانه‌های محلی به عنوان ابزاری برای ایجاد و تقویت حس همدردی با اسرائیل پی بردند.
• بیگانه نشان دادن اعراب و مسلمانان در فیلم‌ها ارتباط مستقیم با حوادث سیاسی خاورمیانه دارد
«سینا مسقطی» در مطالعات خود با عنوان حس بیگانگی عربی/اسلامی بر این امر تاکید می‌کند که رسانه‌های آمریکایی از جمله هالیوود همواره تولیدات و محصولات خروجی خود را به گونه‌ای هماهنگ می‌سازند که در خدمت اهداف سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه باشد. از این رو است که آنها بر مفهوم بیگانگی و غرابت تاکید می‌کنند. این دیدگاه همچنین در کتابی به قلم «لینا خطیب» با عنوان «به فیلم درآوردن خاورمیانه نوین» بررسی شده است. خطیب تاکید می‌کند که بیگانه کردن تصویر اعراب به عنوان غریبه‌هایی تهدید کننده عمیقاً به حوادث سیاسی‌ای که در خاورمیانه اتفاق افتاد، ارتباط داشت. از این رو، در این فصل از این مقاله تحقیقی به بررسی و تشریح این تصویرسازی کلیشه‌ای از مراحل اولیه تا روزگار کنونی پرداخته میشود.
- مراحل اولیه
از روزهای اول تولید فیلم‌ها تا دوران جنگ سرد، تصویر اعراب به طرز نامناسب و مبهم ارایه میشود. تصویر اعراب در تصاویر چراغ جادو یا تقابل حماسی میان صلیبیون و کفار قاتل یا به صورت سلطان شب‌های عربی یا با فیلم «شیخ» ساخته «رودولف والنتینو» در دهه 1920 معرفی شده بود. «مک آلیستر» به ما نقش پرنفوذ شرقی‌گرایی در این میان و بخصوص در این دوره در ایجاد نوع خاص نگاه از طریق لنز دوربین‌های هالیوود را یادآور میشود که در آن آمریکایی‌ها مشرق زمین را همچون بخشی از کتاب‌های کودکانه و فیلم‌های مشهور معرفی می‌کنند. دنیایی خیالی پر از کاریکاتورها و تصاویر مضحک از اعراب.
• در دهه 1920 موجی از فیلم‌های عربی وارد بازار شدند
«سومیکو هیگاشی» با مک آلیستر موافق است که آمریکایی‌ها اعراب را در این دنیای شرق‌گرایانه به تصویر کشیدند و این رویکرد به شدت در تولیدات شرکت فیلمسازی «سیگل-کوپر» مورد حمایت قرار گرفته است. تولیداتی مانند «کارناوال ملت‌ها» Carnival of Nations و هفته شرقی Oriental Week که تصویرگر کلاسیک از فانتزی عربی بودند و در آن مشرق زمین به عنوان «سمبل بسیار آشکار در مفهوم نوظهور یک فرهنگ مصرف‌گرا» بدل شده است.
به دست آوردن بازارهای تازه یکی از ضرورت‌های اساسی برای بهبود هم در تولیدات و هم بهبود در مصرف در اقتصاد آمریکا بود. بسیاری از این دست روایت‌ها راه خود را به پرده بزرگ سینماها گشودند. داستان‌هایی مانند باغ خدا Garden of Allah در سال 1917 و 1927 به فیلم‌های صامت راه یافتند. این فیلم درباره یک زن انگلیسی است که با یک شیخ عرب صحرانشین درگیر رابطه جنسی میشود و در آن زندگی عربی به طرز مضحکی به نمایش درآمده است. با همین مضامین، فیلم‌های فانتزی عربی بعدها به پدیده‌ای در سینمای هالیوود بدل شدند.
باغ خدا معرف مشخصه‌های کلاسیکی بود که در آثار شرق‌گرایانه‌ای که درباره خاورمیانه ساخته شدند، ارایه می شدند. آثاری که در آن بیشتر اتفاقات در صحرا اتفاق می‌افتند و اعراب در آن نقش آدم‌های مرموز و کودن را بازی می‌کنند. بیشتر فیلم‌هایی که بعد از آن ساخته شدند مانند شعله صحرا Flame of the Desert محصول سال 1919، یک شب عربی An Arabian Night محصول سال 1920، عربستان محصول 1922، چادرهای خدا Tents of Allah سال 1923، Fleetwing سال 1928 و بخصوص داستان‌های معروف علاء الدین، علی بابا و مومیایی تکرار کننده همان شمایل کلیشه‌ای از اعراب و مسلمانان بودند.
• فیلم‌های هالیوودی وجهه شیوخ و رهبران اسلامی را تخریب می‌کنند
تولیدات هالیوود در این دوره به شدت گرایش به بروز حس بیگانگی و غریبگی درباره اهالی خاورمیانه داشتند و آنها را افرادی معرفی می‌کردند که برای سفیدپوستان دردسر آفرینند مانند فیلم‌هایی مانند آواز صحرا The Desert Song سال 1929، هفتمین سفر سندباد (1934). این فیلم‌ها نشان می‌دهند که سفیدپوستان اهالی شرق را از دست شیخ‌های وحشی بدوی نجات می‌دهند.
صورت دیگر این تصویر مخدوش را در حرمسراهای هالیوودی که به گفته «دایه عبدو» در این گونه فیلم‌ها مردان عربی نوعاً توسط هالیوود همچون آدم‌های شیطانی به نمایش درآمده‌اند که تحت فرمان احساسات جنسی خود هستند و زنان عربی نیز نوعاً آدم‌هایی محقر و شهوتی به نمایش در می آیند.
نکته دیگری که در این حرمسراهای هالیوودی به چشم می خورد این است که هالیوود به طرز کاملا متضاد با هم زنان عربی را یا رقاصه‌های عریان نشان می‌دهد که زیر پوششی بدن نما در حال رقص هستند یا این که آنها را زنانی در پوششی مشکی نشان می‌دهد که به دنبال مردان در حرکتند.
از دیگر مشخصه‌های خاص و کلیشه‌ای این دوره از فیلم‌های هالیوودی معرفی و به تصویر کشیدن شیوخ عربی است. جک شاهین می‌گوید که این فیلم‌های آمریکایی تصویری خاص از این شیوخ ارایه می‌کنند. به عوض این که این شیخ‌ها را آدم‌هایی پا به سن گذاشته و با خرد نشان دهند، نمایشنامه نویسان فیلم‌های هالیوودی تلاش دارند که ارزش واقعی سران مذهبی اسلام را در 160 فیلمی که در این رابطه ساخته شده تخریب کرده و آنها را انسان‌هایی دست نشانده، شلخته با دماغ‌های عقابی، اهل حضور در خیمه‌گاه به همراه زنان حرمسرا نشان دهند. در فیلم‌های «شیخ هادی طاهر هادی شریف»، «قدرت سلطان» 1907، شیخ‌ها (1921)، آتش شمشیر (1914)، همسر شیخ (1922) و شیخ سفید (1928) تصویر شیوخ عرب به عنوان افرادی که به دوشیزگان غربی وحشیانه حمله می‌کنند، ارایه شده اند.
• هدف فیلم‌های آمریکایی تقویت برتری جویی آمریکا است
ادوارد سعید اینگونه توضیح می‌دهد که در این فیلم‌ها یک شیخ منحرف در دام یک قهرمان غربی یا یک دختر موطلایی گرفتار می‌آید و در واکنش به گرفتار شدنش همواره این جمله را به زبان می‌آورد که «افراد من شما را خواهند کشت.» علاوه بر این موارد، رویکرد این دست فیلم‌ها نابودی فرهنگ خاورمیانه با مخلوط کردن میراث و مبانی اسلامی است.
شاهین نیز عنوان می‌کند که تولیدکنندگان فیلم‌ها همه این دست آدم‌ها را به اصطلاح به یک چشم نگاه می‌کنند. او نام صدها فیلمی را به میان می‌آورد که در آن اعراب را با اسامی مثل شغال، موش، نامرد، خوک، شایطین نمازگزار معرفی کرده و آنها را با تصاویری خشن و غیرمتمدن نشان می‌دهند.
راهبرد اصلی در این میان، تقویت برتری آمریکا و قراردادن این اعراب خشن در برابر قهرمانان آمریکایی‌است. عملاً این گرایش نشان دهنده تأثیر متقابل میان سیاست و سرمایه‌داری آمریکایی است. در این دوره، آمریکا مدل توسعه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی خود را تکرار می کند و بعدها این راهبرد نشان دهنده آمادگی مناسب برای یک دوره دوم توسعه نظامی است.
ادامه دارد...
انتهای پیام/ص
